Bütün özlemlerim ve arzularım karmakarışık bu günlerde sevdiceğim.
Senin hasretinle dolu olan bu yüreğim çırpındıkça karanlıklara gömülüyor. Girdiğim her karanlık çıkmazlara sürüklüyor beni.
Bunalıyorum kısacası son günlerde. Eski günlerimi düşünmek bile istemez oldum. Çünkü her anışımda içinde bulunduğum karanlık yerini zifir karanlığa bırakıyor. Hiç bir şey eski neşemi yerine getirmiyor.
Yanlızlığın en koyusundayım şimdi. Bu durum ne kadar sürer bilemiyorum, ama temennim çabuk bitmesinden yana. Daha fazla dayanmak güç geliyor bu karanlıklara.
Duygu denizimin dev dalgalarla boğuşması karşısında takadımın kalmadığını üzülerek görüyorum ve bu bana çok sıkıntı veriyor. Her şeyi boş vermek istiyorum. Sevmekmiş, şiir yazmakmış, aşık olmakmış. Çekip gitmek geliyor içimden bu lânet olası şehirden, bu pislik yuvası dünyadan. Sevdiği için tek acı çeken insan ben değilim şüphesiz. Ama yinede çok koydu bu durum bana. Günden günede koymakta.Bir gün geçecek eminim. En azından bu kadar sarsmayacak. Ama bakalım ne zaman. Aslında senin için acı çekmenin bile güzel olduğunu düşündüğüm an geliyor. Fakat çektiğim acının boyutu bazen bıktırıyor. Zor geliyor, koyuyor bana.Artık yazılar şiirlerde teselli etmiyor düşünsene. Yazmanın bendeki
önemini bilirsin. Bu bile kar etmiyorsa koy ver gitsin. SENİ ÇOK SEVİYORUM.
Giderim ben umutsuzca yelkensiz gemi misali hasretin vurur beni vefasız bir hançer gibi sanma ki korkarım ben ölümden.. acı ayrılıktan korkarım sensizlik ne demektir bilemezsin ki ayrılıktan acı ölümden gerçek...
Senin hasretinle dolu olan bu yüreğim çırpındıkça karanlıklara gömülüyor. Girdiğim her karanlık çıkmazlara sürüklüyor beni.
Bunalıyorum kısacası son günlerde. Eski günlerimi düşünmek bile istemez oldum. Çünkü her anışımda içinde bulunduğum karanlık yerini zifir karanlığa bırakıyor. Hiç bir şey eski neşemi yerine getirmiyor.
Yanlızlığın en koyusundayım şimdi. Bu durum ne kadar sürer bilemiyorum, ama temennim çabuk bitmesinden yana. Daha fazla dayanmak güç geliyor bu karanlıklara.
Duygu denizimin dev dalgalarla boğuşması karşısında takadımın kalmadığını üzülerek görüyorum ve bu bana çok sıkıntı veriyor. Her şeyi boş vermek istiyorum. Sevmekmiş, şiir yazmakmış, aşık olmakmış. Çekip gitmek geliyor içimden bu lânet olası şehirden, bu pislik yuvası dünyadan. Sevdiği için tek acı çeken insan ben değilim şüphesiz. Ama yinede çok koydu bu durum bana. Günden günede koymakta.Bir gün geçecek eminim. En azından bu kadar sarsmayacak. Ama bakalım ne zaman. Aslında senin için acı çekmenin bile güzel olduğunu düşündüğüm an geliyor. Fakat çektiğim acının boyutu bazen bıktırıyor. Zor geliyor, koyuyor bana.Artık yazılar şiirlerde teselli etmiyor düşünsene. Yazmanın bendeki
önemini bilirsin. Bu bile kar etmiyorsa koy ver gitsin. SENİ ÇOK SEVİYORUM.
Giderim ben umutsuzca yelkensiz gemi misali hasretin vurur beni vefasız bir hançer gibi sanma ki korkarım ben ölümden.. acı ayrılıktan korkarım sensizlik ne demektir bilemezsin ki ayrılıktan acı ölümden gerçek...