Ayrılık beni duvarlara çarpıyor paşam
Çiziyor yeşil zeytin gözlerimi
Kesiyor içimi

Ayrılık beni içten içe yalıyor paşam
Koparıyor tomurcuklanan hücrelerimi
Kazıyor koparacak gibi derimi

Ayrılık beni bin parçaya bölüyor paşam
Bir parçamı kargalar bölüşüyor
Bir parçamı çakallar
Bütün parçalarım bana isyanda

Ayrılık beni pamuk gibi dokuyor kilimlere paşam
Üstümde tabanlar geziyor eze eze
Şu gamlı bülbül altın kafese girsede asla gelmez dize

Ayrılık beni benden koparıyor paşam
Alıp götürüyor duman bürümüş ıssız vadilere
Yarsalar kol geziyor her saniyem isyan

Ayrılık beni benden çalıyor paşam
Ayrılık beni benden çalıyor
Bir dilim tutkuya özlem içinde
Kendimden kopup giderim
Ayrılık beni benden çalıyor

cok berbat olmus faruk!
bole sıırler yayımlama burda!
lutfen bıdaha konu acmazsan sevınırım.

yoo çok güZEL olmuº faruk
bide hep bu denli güzEL konular açmaya devam et...

saolasın

sabah sabah sıyırmısım zaten ben, hoş görün

hahhahaahhaaa