Seni tanımanın en güzel yanı ne biliyormusun?
Ellerini hiç tutmadan sıcaklığını hissedebilmek,
Gözlerini kaçırırken gözlerimden,
İçinde yaşadığın herşeyi bir anda görebilmek,
Yanında olmanın en güzel yanı ne biliyormusun?
Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünebilmek
Ve ben söylemeden senin atılman söze bilmeyerek,
Beraber gülmek, beraber dolması gözlerimizin,
Beraber ağlamak...
Senin yokluğundaki gecelerde,
Ay’a dert yanmak, karanlık gökyüzüyle konuşmak,
Yıldızları tek tek saymak ve umutla bakmak yarına
Sana anlatamadığım herşeyi anlatmak,
En romantik tarafı yanında olmanın...
Seni kaybetme korkusu,
Bir deprem sonrasında yıkılan bir şehir ve altında kalbim
Enkazlar arasında bulunamayan bir beden,
Ve seni incitme, acıtma, üzme, yoketme korkusu
Yanında olmanın en acı tarafı...
Hala inanabilirsem her gecenin bir sabahı olduğuna
ve yıldızların her kayışında bir dilek tutuyorsam sana dair
Geceyle bütün olup yazıyorsam ve bir maviliğe adıyorsam,
Her bir cümlenin başında elimde sıkı sıkı tutuyorsam,
Bana verdiğin o çok değerli hediyeyi,
(-ki) onu yıllarca saklamayı, esirgemeyi kendimden bile
Göze almışsam, ve bıkıp usanmıyorsam seni beklemekten,
Bana bir hayalde yaşadığımı söyleyebilirmisin?
Hala inanabiliyorsam çocuk masallarındaki hayallere
Ve nefesimi tutabiliyorsam saatlerce denizin dibinde,
Tüm maviliğini içimde hissedebiliyorsam hüzünlü gökyüzünün,
Yıkılan bir kentin tüm ışıkları sönmeden uyku girmiyorsa gözüme,
Şiirlerde koşuyorsam, ve yorulmuyorsam hiç yazmaktan,
Ve ellerimdeyse hala gözlerimden, kendimden bile esirgediğim
Sana adanan şiirleri okuyorsam yüzlerce, binlerce kez
Bana hayat denilenin bir yalan olduğunu söyleyebilirmisin?
Yağmurlu gecelerde sokağa atıp kendimi,
Hiç tedbirsiz, umarsız, yalansız, çıkarsızca ıslanıyorsam,
Başıma bir şapka bile takmayıp, elimdeki şemsiyeyi bile açmıyorsam,
İnadına ıslanıyorsam mavi damlalar altında, koşturuyorsam sokak sokak
Ve aklımdakileri söyleyemiyorsam yağmura bile,
Acılarım olduğunu, ölümümün yakın olduğunu hiç hissettirmiyorsam,
Sebepsiz yere dökülen yaşlar varsa yanaklarımda,
Yağmur saklıyor göremiyorsan, inançsız bir akşam karanlığında yitiriyorsam,
Gideceğin geliyorsa aklıma eriyen karlar misali, mavi daha bir mavi oluyorsa,
Bulutların yuvarlanmasına bile aldırmıyorsam sonrasında,
Beni ölüp gideceğim için yalnızlıkla suçlayabilirmisin?
Mavi bir gülün o en solgun, en durgun bakışı,
Vazodaki tüm ihtişamıyla seni yüceltmesi, gözümde büyütmesi
Senin ona bakışındaki hüzün, ve duaların bir gün ölmemesi için,
Onu koklarken, ona bakarken, onu dinlerken yüzündeki hüzün,
Yanında olmanın en umut verici tarafı...
Tartışma sonrası minik bir tebessümün,
Ve avuçlarımızda sıktığımız canımızı acıtan geçmişimiz,
Terlemesi vucutlarımızın, susmamız üzmemek için birbirimizi,
Sonra tekrar tartışmamız yok yere yeşeren otlar gibi mavi bir rüzgar altında,
Yanında olmanın en önemli tarafı...
Tüm çirkinliğime rağmen yüzümün bu kadar ışık saçıyor olması,
Gözlerimin gülmesi dudaklarımdan önce ve sesimin titremesi konuşurken,
Kelimeleri karıştırmam birbirine hovarda sarhoşlar gibi,
Göğsüme inen krampların kırbaçlaması bedenimi her gözlerin doluşunda,
Bu yanında olmanın delice tarafı...
Hala vurula vurula koşuyorsam enginlere,
Uçuyorsam ve uzaklardan gelme garip bir yolcuysam gökyüzünde
Çiçekleri kokluyorsam, büyüyorsam aydınlık gecelerde usanmadan
Ve inanıyorsam ışıl ışıl gözlerinin gölgesinde büyüdüğüme, orada yaşadığıma
Gökyüzünde tüm yıldızlar avucumdaysa, tutuyorsam onları ikimizin yerine
Sabrediyorsam, gözlerindeki bahçelerde büyüyen mavi güllerin açışını beklemeye
Ve şarkılarda söylüyorsam seni, şiirlerde anlatıyorsam büyük bir sevinçle
Senin kadar düşünmüyorsa beni gece, ölürsen öl diyorsa bana kalleşçe
Her sabah senin hayalinle, sesinle, gülüşünle başlıyorsam yeni güne
Yorulmuyorsam koşmaktan, nefesim hiç kesilmiyorsa,
Bana bu maviliğin ne anlama geldiğini söyleyebilmisin?
Yanında olmanın en mavi tarafını anlatabilirmisin?
Hepsi bir yalandan ibaret, bir oyun diyebilirmisin?
Geceyi tutabilirmisin beni üzmesin diye?
Yıldızlarla konuşabilirmisin benim yerime?
Maviye boyayabilir misin tüm kenti ben ölünce?
Ellerini hiç tutmadan sıcaklığını hissedebilmek,
Gözlerini kaçırırken gözlerimden,
İçinde yaşadığın herşeyi bir anda görebilmek,
Yanında olmanın en güzel yanı ne biliyormusun?
Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünebilmek
Ve ben söylemeden senin atılman söze bilmeyerek,
Beraber gülmek, beraber dolması gözlerimizin,
Beraber ağlamak...
Senin yokluğundaki gecelerde,
Ay’a dert yanmak, karanlık gökyüzüyle konuşmak,
Yıldızları tek tek saymak ve umutla bakmak yarına
Sana anlatamadığım herşeyi anlatmak,
En romantik tarafı yanında olmanın...
Seni kaybetme korkusu,
Bir deprem sonrasında yıkılan bir şehir ve altında kalbim
Enkazlar arasında bulunamayan bir beden,
Ve seni incitme, acıtma, üzme, yoketme korkusu
Yanında olmanın en acı tarafı...
Hala inanabilirsem her gecenin bir sabahı olduğuna
ve yıldızların her kayışında bir dilek tutuyorsam sana dair
Geceyle bütün olup yazıyorsam ve bir maviliğe adıyorsam,
Her bir cümlenin başında elimde sıkı sıkı tutuyorsam,
Bana verdiğin o çok değerli hediyeyi,
(-ki) onu yıllarca saklamayı, esirgemeyi kendimden bile
Göze almışsam, ve bıkıp usanmıyorsam seni beklemekten,
Bana bir hayalde yaşadığımı söyleyebilirmisin?
Hala inanabiliyorsam çocuk masallarındaki hayallere
Ve nefesimi tutabiliyorsam saatlerce denizin dibinde,
Tüm maviliğini içimde hissedebiliyorsam hüzünlü gökyüzünün,
Yıkılan bir kentin tüm ışıkları sönmeden uyku girmiyorsa gözüme,
Şiirlerde koşuyorsam, ve yorulmuyorsam hiç yazmaktan,
Ve ellerimdeyse hala gözlerimden, kendimden bile esirgediğim
Sana adanan şiirleri okuyorsam yüzlerce, binlerce kez
Bana hayat denilenin bir yalan olduğunu söyleyebilirmisin?
Yağmurlu gecelerde sokağa atıp kendimi,
Hiç tedbirsiz, umarsız, yalansız, çıkarsızca ıslanıyorsam,
Başıma bir şapka bile takmayıp, elimdeki şemsiyeyi bile açmıyorsam,
İnadına ıslanıyorsam mavi damlalar altında, koşturuyorsam sokak sokak
Ve aklımdakileri söyleyemiyorsam yağmura bile,
Acılarım olduğunu, ölümümün yakın olduğunu hiç hissettirmiyorsam,
Sebepsiz yere dökülen yaşlar varsa yanaklarımda,
Yağmur saklıyor göremiyorsan, inançsız bir akşam karanlığında yitiriyorsam,
Gideceğin geliyorsa aklıma eriyen karlar misali, mavi daha bir mavi oluyorsa,
Bulutların yuvarlanmasına bile aldırmıyorsam sonrasında,
Beni ölüp gideceğim için yalnızlıkla suçlayabilirmisin?
Mavi bir gülün o en solgun, en durgun bakışı,
Vazodaki tüm ihtişamıyla seni yüceltmesi, gözümde büyütmesi
Senin ona bakışındaki hüzün, ve duaların bir gün ölmemesi için,
Onu koklarken, ona bakarken, onu dinlerken yüzündeki hüzün,
Yanında olmanın en umut verici tarafı...
Tartışma sonrası minik bir tebessümün,
Ve avuçlarımızda sıktığımız canımızı acıtan geçmişimiz,
Terlemesi vucutlarımızın, susmamız üzmemek için birbirimizi,
Sonra tekrar tartışmamız yok yere yeşeren otlar gibi mavi bir rüzgar altında,
Yanında olmanın en önemli tarafı...
Tüm çirkinliğime rağmen yüzümün bu kadar ışık saçıyor olması,
Gözlerimin gülmesi dudaklarımdan önce ve sesimin titremesi konuşurken,
Kelimeleri karıştırmam birbirine hovarda sarhoşlar gibi,
Göğsüme inen krampların kırbaçlaması bedenimi her gözlerin doluşunda,
Bu yanında olmanın delice tarafı...
Hala vurula vurula koşuyorsam enginlere,
Uçuyorsam ve uzaklardan gelme garip bir yolcuysam gökyüzünde
Çiçekleri kokluyorsam, büyüyorsam aydınlık gecelerde usanmadan
Ve inanıyorsam ışıl ışıl gözlerinin gölgesinde büyüdüğüme, orada yaşadığıma
Gökyüzünde tüm yıldızlar avucumdaysa, tutuyorsam onları ikimizin yerine
Sabrediyorsam, gözlerindeki bahçelerde büyüyen mavi güllerin açışını beklemeye
Ve şarkılarda söylüyorsam seni, şiirlerde anlatıyorsam büyük bir sevinçle
Senin kadar düşünmüyorsa beni gece, ölürsen öl diyorsa bana kalleşçe
Her sabah senin hayalinle, sesinle, gülüşünle başlıyorsam yeni güne
Yorulmuyorsam koşmaktan, nefesim hiç kesilmiyorsa,
Bana bu maviliğin ne anlama geldiğini söyleyebilmisin?
Yanında olmanın en mavi tarafını anlatabilirmisin?
Hepsi bir yalandan ibaret, bir oyun diyebilirmisin?
Geceyi tutabilirmisin beni üzmesin diye?
Yıldızlarla konuşabilirmisin benim yerime?
Maviye boyayabilir misin tüm kenti ben ölünce?