BEN SENİ, KARANLIÄžIN SUSUP,
ÖLÜMÜN SELAMA DURDUÄžU YERDE SEVDİM !
VE BEN SENİ SEVDİÄžİM VAKİT...

Ben seni sevdiğim vakit;
Nehirler şaşar yatağından, dağlar ayazlanır...
Ayrılık dolanır bir kardelen soğukluğuna,
Hasret vurur yatağımdan,
Ten yanar o vakit,
Su yanar, dil alazlanır...

Ben seni sevdiğim vakit;
Kanlım olur gökyüzü,
Yokluğun sevdalım,
Ve dudaklara gizlenir...

Hercai bir menekşedir ölüm,
Zemheriyi tutar avuçlarında,
Umut ki sevdaya filizlenir...

Ben seni sevdiğim vakit;
Bir mavzer bilenir yatağına...
Tutuşur beyazlığım,
Gökyüzüm olur sûretin !
Sevdam dillenir,
Şafağım dillenir karanlığına...
O dem ölüm ilişmez,
Ve "EŞKİYA" olasım gelir dağlarına...