mahallemizde bir özürlü var.
adı Bibi,doğuştan özürlü.
gerçek adını bilmez kimse.
Bibi ve baba'dan başka
birşey söylemez nedense.
üstü başı her zaman temiz,
eski ama tertemiz.
salyalı ağzı,dökük saçları,
dizlerine kadar sıvadığı paçaları,
gülen yüzü ve sevecen tavrı
onun portresini çizmeye yeter.
mahallenin sevimli maskotudur,
yaşlı babasıyla oturur.
zararsızdır,
çocuklarla oynar çokça.
alaylara,itilip kakılmaya
dayanıklıdır oldukça.
gözleriyle anlatır,
diliyle söyleyemediklerini.
anlayana
insanlık dersi verir sıkça.
ömür çocuk şu bizim Bibi,
sanki dünyayı umursamaz gibi.

sen hep böyle kal Bibi,
çıksa da dünyanın dibi...
--------
--------
inanın hep böyle kaldı.
dünyanın dibi çıkana kadar olmasa da,
ona bir araba çarpana kadar.

Hüsamettin Günaçtı

yinede her şeye rağmen hayatdan yaşamdan zevk almasını bilmiş ...paylaşım için teşekkürler

zaman ayırıp,yorum yaptığınız için teşekkür ederim.
tebessümle kalın...