-Sizin Yeryüzünün en büyük bilgesi olduğunuzu söylüyorlar, doğru mu bu?
-Bilge derken tam olarak neyi kast ediyorsun?
-Dünyanın neden var olduğu ve insanın nasıl yaşaması gerektiği konusunda özgün bir fikri olan birini.
-Eğer bilge , gerçektende bu sözünü ettiğinin konularda fikri olan biriyse, bilge falan değilim ben, hiçbir şey değilim!..
-Peki nasıl kazandınız bu sıfatı?
-Bilinmeze boyun eğerek…
-Anlayamadım!
-Doğru tavır tam da bu işte: “Anlayamadım…” Benim bir felsefem varsa, onu bu sözcükle özetleyebilirsin: “Anlayamadım…”
-Ama o zaman bilgeliğinize özenenlerden; ya da ondan istifade etmek isteyenlerden bir farkınız kalmıyor ki...
-Hayır… Bu sözünü ettiğin kişilerin tutumu benimkine taban taban zıttır. Onlar anlamak istiyorlar; bense, anlayamamaktan hoşnudum. “Bir hoş bilmece içinde yaşadım…” Ne güzel bir dize, öyle değil mi?
-Bu biraz kolaycılık olmuyor mu ama?.. İnsanoğlunun bir zekası ve hayal gücü var. Bunlarla bir şey yapılamaz mı yani?
-Bunların birer merdiven olduğunu kabul ederim. Ama o kadar yükseğe tırmanamazlar. Yani Tanrı’ya ya da tanrısızlığa…
-Peki bundan çıkarılması gereken sonuç nedir? Yani bilinemezcilikten…. Bunu anladıysam ne yapmalı; ya da nasıl hareket etmeliyim?
-Yapman gereken hiçbir şey yok. Bunu bilmek ve tadını çıkarmak sana yetmiyor mu?
-Cehalet, tadı çıkarılması gereken bir şey mi yani. Ben bilmeyi ve bu bildiğimin tadını çıkarmayı tercih ederim.
-Neyi bileceksin! Şimdiye dek ne öğrendin?
-Fazla bir şey değil… Hem öyle olsa size gelmezdim zaten. Ama boşuna geldim sanırım... Sizde bana verebilecek bir şey yok.
-Yanlış düşünüyorsun. Kendini büyük görüyorsun…. Özgürlük, esrarın kabulündedir. Bunu göremediğin sürece huzura eremezsin.
-Siz huzura erdiğinizi söyleyebilir misiniz?
-Ben her şeyden gereksindiğim kadarını alırım. Gereksindiğim ölçüde huzurluyum.
-Ne demek şimdi bu?
-Şu demek: Süreğen bir huzur insanoğlunun arzu ettiği bir şey değildir. Arada sırada suları bulandırmak ister o, kendini tutuşturmak…
-İyi ama ne için?
-Bilmiyorum… Sen neden bilmek istiyorsun ki? Bu tamamen bir önyargı. İhtiyacın olan şey insanı tanımak; özü ile davranışı arasındaki nedensellik bağlarını çözmek değil...
Bu bilinemez zaten… Hep bir soru işareti kalır...
-Bilinemezciliğe nasıl vardınız?
-Yıldızlar sayesinde…
-Anlamadım!
-Yıldızlara baktığında ne hissediyorsun?
-Sonsuzluk duygusu elbette.
-Sonsuzluk sana neyi çağrıştırıyor?
-Ürpertiye kapılıyorum.
-Başlangıçta evet. Ama orada durmamalısın..

Teşekürler Masal. Çok güzel bir paylaşım.
Neden kimse okumuyor bende anlayamadım...Zaten oldu olalı hiç birşey anlamıyorum ve bilmiyorum ben...sen bilirsin ben bilmem...
Zıtıs işte zıtttt....

eline sağlıkk masal...
adamların şu cewaplarına bayılıom yaa..
bi yandan lafı oturturken bi yandan da düşündürüo..
böle olmak isterm we de olmaya çalışıom

paylaşım için tşkkrlrr bu arada...

Çok güzel yaa... İnsanın erdemliği iyice bellemesi gerekli.... teşekkürler...

ben tşk ederim
Valla bir cümleyi bile anlasak Hayatımızı geğiştirebilirz..

felsefenin en güzel yanı Lafı GEDİÄžİNE koyabilmektir..
insan olduğunu ve nedne yaşadığını..
düşünmenin güzel yanlarını ortaya çıkarmaktır..

Sevgiler.

Eline sağlık sağol..

Eline sağlık ..