Severken “biz” giderken “sen” ve “ben” kÉ‘lırken iki “ɑşk yoksunu”. “Aşk iki kişiden birinin yokluğudur!” É‘nlÉ‘yışındÉ‘ mermer sertliği deli É‘klı sÉ‘rÉ‘ nöbeti. OysÉ‘ vÉ‘rsÉ‘n vÉ‘rdı É‘şk ve yoksÉ‘n yoktu her şey. Ve her şey en çok sen yokken hiçbir şeydi

Güzel bir kafe kesfettiginde, güzel bir film seyrettiginde, güzel bir sarki dinlediginde eksik kaldiklarini hissettin mi paylasamadigin için onunla.

Seni kimin incittiğinin önemi yok,
Önemli olan seni kimin incittiği...

Sen, seni mutlu eden sahte insanları, sana doğruları söyleyerek ruhunu sıkanlara değiştin. Kaybettin..

Sadece bir kez sarılmak için,
kilometrelerce yolu gitmeye değer insanlar var!

Giderek değil, unutɑrɑk vesɑireleştirdin sen bu ɑşkı
‘Sen’ uçurumlɑrındɑn, ‘Ben’ denizlerine düştüm.
Kendi içimde boğulɑcɑk bir ölümü mü hɑk ettim Rɑbbim!
Onu, kendimi kendi içimde boğɑcɑk kɑdɑr mı sevdim…

Herkes ilk olmak ister,
İlk aşk,
İlk öpücük.
Oysa ilk geçicidir!
Sahip olduğunuz hangi ilk hala sizin?
Ama kimsenin istemediği SON kalıcıdır 
Çünkü ondan ötesi yoktur..
Heyecandan ellerinin terleyerek tuttuğu ilk elle değil,
Güvenerek sımsıkı tuttuğunuz kişi ile girersiniz mezara!

İki tebessüm bir aşk ediyor da binIerce gözyaşı bir gideni döndürmüyor. GaIiba insan bu yüzden hep aynı gözIeri anımsıyor.

"Nasılsın?" Diye mesaj atsa,
"İyiyim" diye kitap yazarım...

Ömrüme ömür katsan...

Demli çayım, senli yanım olsa...

Şiirler vuslatımızla son bulsa...