Hiç hazır değildi yüreğim ateşinle yanmaya…

Gözlerim çocuksu bakardı sana… Bakışlarım ürkekti… Ellerim titrerdi teninde…



Sırrının esiri oldum…

Hapsederken beni gözlerine, ardımda küçük bir tebessümü unuttun…

Ardımda çocuksu bakışlarımı, ürkek bir yanımı ve titrek ellerimi…

Ardımda içten içe dökülen hıçkırıklarımı unuttun…

Ve ben tüm aynalarımı kırdım sana bakmak için…

Tüm yollarım çıkmaz…

Sonuna varamayan masallarda kaldım…



Vay beni!!! Ardımda bir ben unuttun...

Andımda sancılanan, ardımda dumanı tüten bir ben…

Bir ben unuttun. Bir seni kazıdın bana, yarama…

Ben beni unutmuşum… Sen olmak için…

Peki sen neyi unuttun be sürmelim???

Ben olabilmek için…



Unutuldum…

Ben bakmayı bile unuttum,

Unutulanlar üstüme yığıldı leşler gibi…

Taşıyorum sırtımda ölmüş binlerce ceseti…

Kaç mezarlık teptim sana gelirken…

Ama hiçbir mezar taşı kabul etmedi adımı… Yazgımı…





I. Tüm keskin yanların avucumda, kanayarak yürüyorum sana…

II. Gözlerin gözlerimde serap, gözlerim gözlerinin yansımasıdır…

III. Ölülerim sırtımda, alnımdan boşalanlar, yüreğimin kanamasıdır…



Bu yürek çıkmaz bir sokaktır şehrinin ölçüsüz caddelerinde…

Nasılda kırmızıya çalıyor bakışlarım…

Ölüler canlanıyor hayallerimde…

Bakışlarım keklikleri yaralıyor…

Bakışlarım beni yaralıyor neylim…



Tüm zamanlar duruyor…

Bin ruh yükseliyor sırtımdan…

Bir ben, bir beden düşüyor toprağına…

Artık mekanım burası…

Mezar taşımdır…"AHİREM "