BUGün yine sensizlik fırtınalarıyla boğuştu yüreğim isteksizce… Sensiz bir gün daha bitmiş, beynimi yine senli ve sensiz düşünceler yiyip bitirmişti. Saatin uyu dercesine kulağımda çınlayan tik takları etkilemiyordu beni… Sen takılmıştın aklımın ağlarına, düşündüm, zamana aldırış etmeden düşündüm…

Saat iyice ilerlemişti artık… Gecenin karanlığında daha boğucuydu bu koca şehir. Aklım hayır diyordu, vazgeç artık ondan, gülücükler saç yine etrafına… Düşündüm bir an, acaba en son ne zaman içimden gelerek kahkaha atmıştım ki… Eminim sen hayatıma girmeden önceydi!!!

Sen neydin, kimdin? Karanlığımı aydınlatan ışığımdın benim. Ama bu karanlığı kim çökertti benim hayatıma? Sen tabi ki!!! Üstüne de, karanlığımı aydınlatan ışığımsın dediğimde gülümseyerek onayladın beni marifet yaparcasına… Geç gördüm işte gülen gözlerinin ardındaki şeytanı…

Bana demiştin ya sen daha çocuksun diye, bak artık ben de büyüdüm. Anladım ki; doğum günümü sen unutsan da benim yaşım artıyor, alışverişe seni çağırmasam da eğlenebiliyorum gezerken, sen olmasan da çikolatanın tadı varmış… Sanırdım ki her şey seninle güzel, hayır işte dünya sensiz de dönüyor. Ben sensiz de yaşıyorum senle doğmadım ne de olsa…

Hadi şimdi ben isyan bayrağını çekip kovmadan çık git hayatımdan. Gelişin gibi şatafatlı olmasa da olur gidişin yeter ki git… Bu kez arkandan masumca akmayacak gözyaşlarım… Bu kez ben de gideceğim senin tam aksi yönüne aramızdaki mesafe iyice açılsın diye, umrumda bile olmayacak gidişin!!!

Upuzun bir rüyadan uyandım bu sabah… Rüya mı kabus mu bilmiyorum ya neyse işte… Sensiz yeni bir güne, yeni bir hayata merhaba! Gördüğüm en uzun ve can yakıcı rüyaydın ve sabah oldu bittin işte. İyi ki uyanmışım vakit fazla geç olmadan… Yeni günün tüm güzellikleri benim artık… Hayat ben geliyorum tüm neşemle yine cıvıl cıvıl… Ohh be iyi ki uyandım, iyi ki… Günaydın hayat günaydın!!!...