Nedendir bilmiyorum içimde ölümün verdiği hem korku hem huzur var. Ben öldüm biliyormusun bitanem. Seni haberin bile olmadı. İşte o gün gelmişti. O kadar mutlu görünüyordun ki. Beyazlar nede yakışmıştı bitaneme. O gelinliğin içinde o kadar güzel ve masum duruyordun ki. Gözlerimi senden alamadım biliyormusun. Baktım uzunca bir süre sadece seni seyrettim. Sana olan aşkımı düşündüm. Kendi kendime düşündüm ne kadar çok seviyorum seni? Evet Mecnun’un Leyla’yı sevdiğinden daha çok seviyorum dedim kendi kendime. Vazgeç bu dünyadan onu sana verelim deseler bu dünyadan vazgeçerdim sırf sana kavuşabilmek için. Seni mutlu etmek için her şeyi yapardım. Seni mutlu edecekse kendi canıma bile kıyardım. Nasıl bir aşktı bu. Çok güzeldi çok saftı ama çok acıydı bu aşk. Her gün canımı acıtıyordu bu aşk. Acıtsa da canımı aşıktım işte aşk acı çekmek değimliydi birazda. Senin için acılarıda ben çektim bitanem. Tam bunları düşünürken seni bir masaya oturttular. Aman Allah’ım bu nasıl bir güzellik. O gözlerin bakışı ve büyüsü. Sonra birden irkildim. Yanında o siyah giymiş adam kimdi? Bu olamazdı hayır olamazdı. Senin yanında ben olmalıydım o olamazdı. Kırmızılar giymiş avukat görünümlü bir adam sana bir şeyler sordu. Sen de nedendir bilmiyorum ama evet dedin. Sonra yanındaki adamada sordu oda evet dedi. Benim o sırada gözlerim kararmış yanımdaki arkadaşım tutmuş beni. Kendime geldim birden. Ne oluyordu o adam neden seni öpüyordu. Benden başkası öpemezdi hani seni. Neden onu tebrik ediyorlardı ki sen benimdin beni tebrik etmelilerdi. Yoksa değimliydin bitanem. Hayır hayır kötü bir kabus olmalıydı bu. Uyanmak isteyipte uyanamadığım bir kabus. Ben seni her şeyden çok sevmiştim. Bana bunu yapmış olamazdın. Evlenemezdin sen.sen benimdin. Sadece benimle evlenebilirdin. Beni sevmiştin hani aşıktın hani benden vazgeçmezdin. Hani senin vazgeçilmezindim. Sen onun kollarında dans ederken ben uzaktan seni izliyordum. Sonra sonra bana doğru geldin. Ve beni öptükten sonra düğünüme geldiğin için teşekkür ederim dedin. O an kalbime kocaman bir hançer soktun sanki. Nasıl yaptın bunu. O kalp senin değimliydi. Bilmiyormuydun o kalbin sadece seninle dolu sadece seninle var olduğunu. Hançer kalbimi delip geçerken o an yine aklımda sadece sen ve sana olan aşkım vardı. Beni bir köşeye oturttular. Seyrettim tüm olan biteni. Hiçbir şey yapamadan sana dur gitme diyemeden götürdüler seni. Kalbim kanıyordu. Yüreciğim bu acıya dayanamıyordu. Sen o gece onun kollarında uyudun. Bense o geceden sonra hiç uyuyamadım. O gün ben ölmüştüm. Yaşayan ölü deyimini hep saçma bulmuştum o güne kadar. Yaşayan ölünün ne olduğunu o an anladım bitanem. Şimdi yaşamak şurada dursun yaşayan ölü olmak ağır geliyor bana. Ben yaşadıkça sanki seni yine bulup yine hayatına girecekmişim gibi geliyor. Sensizliğe dayanamam ki. Senin mutlu olman gerekiyor bitanem. Ve senin mutlu olman için benim ölmem. Sensiz dünyayı neyleyim bitanem. İlk hançeri sen soktun kalbime. Şimdide ben tamamen bu hayata son veriyorum. Bitanemin mutlu olması için nasıl daha önce bitanemden vazgeçmek zorunda kaldıysam şimdide canımdan vazgeçiyorum. Sen mutlu ol birtanem. Bu yük bu bedene ağır geliyor. Elveda dünya elveda BİTANEM...
alıntı
alıntı
