BİZ NEDEN BÖYLEYİZ
Sensiz düşünmek bile zor biliyomusun..
Karmaşalar içindeyim..
Neyim ben, niye böyleyim bilmiyorum.
Bildiğim tek bir şey var, ben sensiz yokum.. Ben sensiz olamıyorum..
Ben..
Sensiz hiçim..
Şimdi seni sevmediğimi düşünüyosun biliyorum, sana güvenmediğimi, senden soğuduğumu düşünüyosun..
Hani dedim ya sana..
Sessiz kalmak istiyorum. Düşünmek istiyorum. Kendimi kandırıyorum sende biliyosun.
Sende kendini kandırıyosun biliyorum.. Biz neden böyleyiz..
Hani dedin ya..
Ayrılalım biz! Ellerimin uyuştuğunu hissetim o an..
Merak etme! giydirmedim asla bu duyguyu aşkımıza.
Bunu istemediğini biliyorum..
Bunu sana söyletmek zorunda bıraktığım için kendimden iğreniyorum.. Her seferinde seni ağlattığım için nefret ediyorum benliğimden..
Gülüşüne dağları devirmeyi göze alan ben, neden senin ağlamana sebep oluyor her seferinde..
Neden engel olamıyorum kendime.
Neden içimde ki anlamsız beni yok edemiyorum..
Bir çocuk gibi anlamsız isteklerimi bastıramıyorum..
Kendimi kandırıyorum..
Dalıyorum..
Sensizlikte kayboluyorum..
Telefonun çalmayışındaki sessizlik çınlıyor kulaklarımda..
Uyandırıyor beni daldığım sensizlikten.. Yine soruyorum kendime..
Nasıl başarıyorsun heryerde benimle olmayı. Uykumda, uyandığımda, hayalimde, yolumda…
Bu bir maarifet ise eğer,
neden benim yanımda değilsin gerçekten..
Neden tutamıyorum elini, neden dokunamıyorum saçlarına..
Biz Neden Böyleyiz...
