Yillar once tasinmistik onunla ayni semte....
O benden büyük, efendice bir tipti ve hayran olmamak mümkün degildi...
Liseliydi...
Ben daha küçüktum ona gore...
Arka balkon onlarin otoparkina bakiyordu ve o her defasinda kafasini cevirip yukari bakiyordu...
Hep ayni sarkilar donuyordu...


Iste o zaman anlamistim, bir insanin nasil kalbi birden agzindan cikacak gibi olur yada midesinde nasil kelebekler uçuşur...
Mevsimler boyu bu bakismalar sürdü...
Her karsilastigimizda göz göze geliyor ama ben hemen gözlerimi kaciriyordum...
Zor yürüyordum çünkü boşlukta gibiydim...
Birgün markette karsilasmistik...
Kasada...
O gün hayranligim aşka dönüşmüştü...
Gozleri, kirpikleri, elleri oyle guzeldi ki...
Arkasini dönüp bana bakti gülümsedi ve gitti...
Ben arkasindan öylece baka kaldim...
Yuregim de arkasindan gitti sanki...
Yillar gecti...
Artik o liseyi bitirmis calisiyor, ben ise lisenin son yilinda yaz tatilinde markette calisiyordum...
Ortak bir arkasimiz gelip onun benimle tanismak istedigini soyledi...
Kelimeler anlamini yitirdi sanki...
Inanamadim...
Birkac dakika sonra o geldi...
O güzel gözleriyle bana bakip gulumsedi adini söyledi...
Artik konusmaliyiz dedi...
Yillar gecti, artik sensiz olamiyorum dedi...
Ve benim hayalim gerceklesti...
Artik herseyim o olmustu sanki...
Hergün ayni saatte ayni yerde bulusuyorduk...
El ele oturuyor, hayaller kuruyorduk...
Ikimizde muhasebe okumustuk...
O, Mali Müşavir olacakti beni yanina alacakti birlikte gogusleyecektik hayati...
52 günlük bir masaldi...
Doğum gunumde ayrilik mesaji atti...
Konusmaya cagirdi...
Gittim sadece elimi sikmisti, "hakkini helal et canisi" demisti...
Beni o an hancerleyip gitmisti...
Bir insanin nasil baskalarina aldirmadan kaldirimlarda agladigini, kimin baktiginin hicbir onemi olmadigini o gün anlamistim...



Ve o gün dedim ki Allah a;
Ben onu bu kadar sevdim...
Dilerim biri de beni bu kadar sever...
O zaman sevdigim ile evlenmek yerine 
Beni sevenle evlenecegim...


Sonra biri girdi hayatima...
Sessiz sedasiz...
Ekran arkasinda okudum hep yazdiklarini..
Hüznüne kapildim...
Hüzün benim yasam bicimimmis o gün birkez daha anladim.. 
Kim oldugunu bilmeden...
Ulasmaya çalıştım...
Aylar süren cabam birgun sonuc verdi..
Ve o günden sonra hayatimda büyük bir yer edindi...
Hayatini anlatti bana...
Hüznünün sebeplerini...
Kirilmisti kolu kanadi...
Sarmak istedim...
Kabullenmedi...
Hep kendince bahaneleri vardi...
Istanbul'a düşmandi...
Onun denizi vardi...
Sahili...
Kiyisi...
Yuregimdeki ummani kabul etmedi...
Yuregini sakladi...
Ekran arkasindan hayatlarimizi paylastik...
Birbirimizi hic görmedik, hic dokunmadik ama baglandik...
Insan baskasinin hüznüne asik olur mu...
Birgün sadece sesini duymak istedigimi soyledim..
Kabul etmesi bir hayli zordu.. 
Sonra kabul etti konustuk...
Ben hayatimda oyle bir ses duymadim...
Sesim o kadar titriyordu ki.. 
Sesi huzur veriyordu...
Huzurumdu...
Ama aramizda engeller vardi...
Onun korkulari...
Benim israrlarim...
Ben onun pesindeyken o hep birseyleri bahane etti...
Olmaz dedi...
Tam ben kabullenmisken o geldi...
Senin icin herseye varim dedi...
Ama hersey icin cok gecti...



Simdi bu hikayenin sonuna gelince...
İlk askim hala bekar gecen gün yolda karsilastik...
Sonradan sayfasina baktim...
"Gozlerinde hala ayni hüzün var, seni özlüyorum canisi" yazmis...

Ben bu arada ilkokul arkadasimla evlendim...
Felsefe yaptim ya sözde...
Sevdiginle degil seni sevenle evlen diye...
O benim pesimden cok kostu...Kabul ettim ve hersey degisti...

Ve son askim...
Simdi yuva kurmak üzere...
Gec kalmamizin sebebi aile baskisi...
Aile baskisi ile ilkokul arkadasimla evlendim...
Halbuki gec kalmasaydi karsi binanin önüne pankart acip beni sevdigini yazacakti...
Simdi hala o binanin önüne baktikca icim yaniyor.. 

Buna sadece güzel deyip geçiştirmek çok yanlış olur diye düşünüyorum.Ama yapılabilecek çokta fazla bir yorum var mı eminde değilim.Nadir durumlarda ikilemde kalırım.Genelde ikilemde kaldığımda da susmayı tercih ederim.Ama bu yazıya susmakta istemiyorum.Fena karıştırdın kafamı alacağın olsun

Bir yerden baktığımda sanki başkalarının tercihlerine göre belirlenmiş bir öykü.Diğer taraftan bakınca kararlarını senin vermiş olduğun bir öykü.
Sanırım kafamı bu kadar karıştıran şeyde bu.En iyisi ben kafamı toparlayayım.

history Adlı Kullanıcıdan Alıntı:

İnsan oğlunun bir hayatı vardır,çoğumuz iki hayat yaşamak zorundayız.Birincisi ailemizin istediği,yaşamak zorunda bırakıldığımız,çoğu zaman mutsuzluklarla dolu bir hayat,ikincisi kendimizin istediği,yaşayamadığımız hayatımız.

Canımız dediğimiz insanların bize sunduğu,boynumuzu büküp kabüllendiğimiz,sonuçlarına yalnızca göğüs germek zorunda bırakıldığımız,,,mutsuzluğuna kader dediğimiz,keşkelerle dolu bir hayat.

Diğeri,içinde çocuksu duyguların,aşkların sevdaların,hayallerimizin olduğu ve çoğumuzun yaşayamadığı kendi hayatımız.

Ve o gün dedim ki Allah a;
Ben onu bu kadar sevdim...
Dilerim biri de beni bu kadar sever...
O zaman sevdigim ile evlenmek yerine
Beni sevenle evlenecegim...

Aşk içinde mutlulukları,hüzünleri barındıran bir duygu,ilacı sabır'dır.

Çok içten yazılmış yüreğe dokunası bir yaşam hikayesi,yüreğine ,duygularına sağlık acemhe...

Ben ailemin sectigi hayati sectim.
Bir yandan da icten ice istemisim sanirim.
Beni sevdigini sandigim kisiyle evlendim.
Yanlis yaptim...
Ama sevdigim kisiyle nasil olurdu hic bilmiyorum.
Çünkü ben ne zaman sevdiysem yarim kaldi...

Tesekkur ederim yorumun icin history...

---

XESAR Adlı Kullanıcıdan Alıntı:Buna sadece güzel deyip geçiştirmek çok yanlış olur diye düşünüyorum.Ama yapılabilecek çokta fazla bir yorum var mı eminde değilim.Nadir durumlarda ikilemde kalırım.Genelde ikilemde kaldığımda da susmayı tercih ederim.Ama bu yazıya susmakta istemiyorum.Fena karıştırdın kafamı alacağın olsun

Bir yerden baktığımda sanki başkalarının tercihlerine göre belirlenmiş bir öykü.Diğer taraftan bakınca kararlarını senin vermiş olduğun bir öykü.
Sanırım kafamı bu kadar karıştıran şeyde bu.En iyisi ben kafamı toparlayayım.

Benim kafam da karisik aslinda.
Severek ayrilanlar var mesela...
Sevmek varsa ayrilmak neden var...
Ya da seni seven biri varken senin neden aklinda bir baskasi...
Nereye baksam bir kör kuyu...

Tabuları yıkmak çok zor,,

history Adlı Kullanıcıdan Alıntı:Tabuları yıkmak çok zor,,

Kesinlikle...

Bu konuya yorum yapacaktım unutmuşum.
Bu ülkede kadın olmak gerçekten zor.Bir erkek olarak bunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Meseleye bakınca senin açından güzel olan bir nokta var.Herşeye rağmen bütün tercihlerde senin kararlarının daha etkili olması.

Ben çok şey gördüm.
Hala bu ülkede başlık parası için satılan kızlar var.
Hala bu ülkede düğün olup bittikten sonra kadın hamile kalınca resmi nikah yapıyorlar biliyormusun ?
Bu ülkede kadınlar yok yere öldürülüyor.
Kadınlar şiddet görüyor vs vs...
Elbette gönül ister ki herkes sevdiği ve sevildiği yerde olsun ama bazen herşey isteklerimize göre olmuyor maalesef.
Hayatı değerlendirirken kötü parçalara göre değil genel bir değerlendirme yapmak lazım diye düşünüyorum.

Mutsuz olabilirsiniz ama umutlarınız daim olsun.

XESAR Adlı Kullanıcıdan Alıntı:Bu konuya yorum yapacaktım unutmuşum.
Bu ülkede kadın olmak gerçekten zor.Bir erkek olarak bunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Meseleye bakınca senin açından güzel olan bir nokta var.Herşeye rağmen bütün tercihlerde senin kararlarının daha etkili olması.

Ben çok şey gördüm.
Hala bu ülkede başlık parası için satılan kızlar var.
Hala bu ülkede düğün olup bittikten sonra kadın hamile kalınca resmi nikah yapıyorlar biliyormusun ?
Bu ülkede kadınlar yok yere öldürülüyor.
Kadınlar şiddet görüyor vs vs...
Elbette gönül ister ki herkes sevdiği ve sevildiği yerde olsun ama bazen herşey isteklerimize göre olmuyor maalesef.
Hayatı değerlendirirken kötü parçalara göre değil genel bir değerlendirme yapmak lazım diye düşünüyorum.

Mutsuz olabilirsiniz ama umutlarınız daim olsun.

Bu ulkede kadin olmak zor...
Ama duygusal olmak da zor...
Kimseyi kırmak istememek ve buna karsi kendinin paramparca olmasi da zor...
Ben hep sunu düşünerek büyüdüm...
Ya ben annemi dinlemedim diye benim icin üzülerse...
Benim annem cok cekmis bir kadin...
Zamaninda bu yazdiklarinin hepsini yasamis...
Ve ben birtek ons kiyamadim...
Kiyilan ise ortada...
Yuregi paramparca ama yine de annem herseyin üstünde...

Geçmiş dönemde bunları yaşayan kadınların sayısı daha çoktu.Ama biz çocuklara düşen aslında bunların değişmesi için çaba göstermekti.Açık konuşayım yarın öbürgün ben oğlumun beni üzecekte olsa yaptıklarımdan yaşadıklarımdan çok daha iyisini yaşamasını isterim.Senin annende aynı şeyi düşünmüştür.
İnsan hayatı düşünülenden kısa önemli olan kısacık hayatta güzel birşeyler bırakabilmek.

Öyle tabi...
Ben eskiden cok asiydim aslinda.
Babama hep karsi gelirdim...
Hatta anneme vurdu diye birgün onu itmistim onune gecip.
O günden sonra anneme asla yaklasamadi...
Yani aslinda hala umudum var..