Özlerken hayalimde canlandırdığım seni sevdim.
Bu aşkı seninle paylaşmaya öyle muhtaçtım ki.
Sanki içimde derin bir yangın çıkardın ama olsun içimdeki o yangını seviyorum ben.
Ne yapsan senden vazgeçemiyorum sanki sana mahkumum.
Bu yürekte o kadar çok seviliyorsun ki aklıma düştüğünde ruhum acıyor.
Nefes nefes içime çekiyorum seni ve seni sevmenin acısını ilacım ağlamak biliyorum.
Seviyorum diye diye içimdeki yangını körükledim.
İmkansızım bildim seni.
Sırtımı soğuk duvara yasladım düşündüm seni.
Hergün farklı anlamlar çıkardım senden ve hayattan.
Herşeyin yalan olduğunun farkına vardım ama yinede içimdeki yangını söndüremedim senden vazgeçemedim sevgilim.
istanbulda günler su gibi akıp geçiyor her gün bitiminde gözyaşlarına boğuluyorum yine.
Bir sen eksiksin şu küçücük dünyamda.
Ellerin ellerimden uzakta sesin bile eksik yolların uzakta kendimi kaybettim.
İmkansız olmasına rağmen nasıl bu kadar sevilebilir bir insan sen gel diyene kadar bekleyeceğim sevdiğim.
Sensiz ölmek yok sen gel demeden ölmeyeceğim sevdiğim.
Bir tek şeyi unutma sevgilim seni sevdim ben.
Kalbim şimdi bir sokak çocuğu sen gittin gideli ne çok yalnızım ne çok kimsesizim ençokta sensizim sevdiğim.
Kalbimi dar bir kafese kapadım içimdeki kanarya her gün ağlıyor. İçim kan ağlayarak sevdim seni anlattıkça üşüyorum yanarak yıkılarak her düşündüğümde ağlayarak sevdim seni.
bazen kendime kızıyorum imkansızın peşinde olduğum için
ama bilir misin sevdiğim ben imkansızı severim.
Umutsuz kalmamalı insan çaresizsek eğer çare yine biziz sevgilim. Ben seni seviyorum ya bu en büyük gerçek benim için. bugünüm nasıl seninleyse yarınlerımda seninle olacak sevgilim umudunu kaybetme.
BU SEVGİYE İMKANSIZLIK HAKSIZLIK BENCE SEVGİLİM
Bu aşkı seninle paylaşmaya öyle muhtaçtım ki.
Sanki içimde derin bir yangın çıkardın ama olsun içimdeki o yangını seviyorum ben.
Ne yapsan senden vazgeçemiyorum sanki sana mahkumum.
Bu yürekte o kadar çok seviliyorsun ki aklıma düştüğünde ruhum acıyor.
Nefes nefes içime çekiyorum seni ve seni sevmenin acısını ilacım ağlamak biliyorum.
Seviyorum diye diye içimdeki yangını körükledim.
İmkansızım bildim seni.
Sırtımı soğuk duvara yasladım düşündüm seni.
Hergün farklı anlamlar çıkardım senden ve hayattan.
Herşeyin yalan olduğunun farkına vardım ama yinede içimdeki yangını söndüremedim senden vazgeçemedim sevgilim.
istanbulda günler su gibi akıp geçiyor her gün bitiminde gözyaşlarına boğuluyorum yine.
Bir sen eksiksin şu küçücük dünyamda.
Ellerin ellerimden uzakta sesin bile eksik yolların uzakta kendimi kaybettim.
İmkansız olmasına rağmen nasıl bu kadar sevilebilir bir insan sen gel diyene kadar bekleyeceğim sevdiğim.
Sensiz ölmek yok sen gel demeden ölmeyeceğim sevdiğim.
Bir tek şeyi unutma sevgilim seni sevdim ben.
Kalbim şimdi bir sokak çocuğu sen gittin gideli ne çok yalnızım ne çok kimsesizim ençokta sensizim sevdiğim.
Kalbimi dar bir kafese kapadım içimdeki kanarya her gün ağlıyor. İçim kan ağlayarak sevdim seni anlattıkça üşüyorum yanarak yıkılarak her düşündüğümde ağlayarak sevdim seni.
bazen kendime kızıyorum imkansızın peşinde olduğum için
ama bilir misin sevdiğim ben imkansızı severim.
Umutsuz kalmamalı insan çaresizsek eğer çare yine biziz sevgilim. Ben seni seviyorum ya bu en büyük gerçek benim için. bugünüm nasıl seninleyse yarınlerımda seninle olacak sevgilim umudunu kaybetme.
BU SEVGİYE İMKANSIZLIK HAKSIZLIK BENCE SEVGİLİM
