Denize her koşan bir çuval dolusu hüzünle koşar,
Gece sessizliğinde, yalnızlığında...
İnsan neden yalnızlığı en iyi deniz kenarında tadar?
-Üşütür halbuki deniz, soğuk rüzgarlar doludur mabedinde.
Can kurtarmaz ki;hep can alır deniz...
Buna rağmen neden yalnızlığın değişilmez adresi olur ki?
Gece karanlığıda hüzne davetiye çıkarır.
Oysa gece de karanlıktır,gecede korkutur...


İhtiraslarla dolu hayatta şeceresi karanlık bir kulum neyleyim!



Kulaklarımda yakarışlar var.
Bir adım daha boğacak belki sükunetimi,
Önümde alabildiğine karanlık,
Atacağım adımdan ruhumun bile haberi yok.
Ardıma bakmadan kaçıyorum, bedenimi sürükleye sürükleye...
Şehrinde ışıkları sönük!
Patlamaya hazır bomba gibi sanki bedenim.Bu kadar karanlık çok bana.


Yakın!
Alev alev yansın şehrin sokakları...


Çıksın meydana yüreğini sokak diplerinde bırakanlar.
Herkes çıksın!
Yüreği acının erbabı olan her ferdin isyanı dalgalansın şehrin semalarında..
Bulutlar isimlerimizi yazsın,iki yağmur damlası bıraksın üzerimize,
Birde bulutlar ağlasın,Onlar denizleri beslesin;

Denizlerde bizi...

Çıksın meydana yüreğini sokak diplerinde bırakanlar.
Herkes çıksın!
Yüreği acının erbabı olan her ferdin isyanı dalgalansın şehrin semalarında..
Bulutlar isimlerimizi yazsın,iki yağmur damlası bıraksın üzerimize,
Birde bulutlar ağlasın,Onlar denizleri beslesin;

Denizlerde bizi...
Yaşadığımız yürek acısına,bulutların gözyaşları,yağmurlar da ortak oluyorlar,yağmur beni hüzünlendirir,bulut ağlıyorsa bende ağlarım...Ayrılığı okuyunca yine duygulandım,çok güzeldi,teşekkürler..:kk: