150 Fahrenheit sıcaklığındaki kavurucu kumda yaşayabilmek
başta insanlar olmak üzere çoğu canlı için imkansızdır. Ama bu sıcaklıkta yaşamını sürdüren karıncalar vardır! Peki orta boyutlu uzun bacaklı siyah çöl karıncası olan Namib Ocymyrmex bu şiddetli sıcaklıkta nasıl yaşayabilir?
Namib karıncaları için çöldeki tipik bir gün belli bir saatte başlamaz. Günü başlatan standart kum yüzeyi sıcaklığıdır ki bu da 30 derecedir. İşte bu noktada karıncalar yeraltı yuvalarından çıkmaya ve yiyecek aramaya başlarlar. Vücutları çok soğuk olduğu için muntazam hareket edemez ve sendeleyerek yürürler. Fakat sıcaklık arttıkça daha fazla karınca ortaya çıkar ve daha düzgün daha hızlı hareket etmeye başlarlar. Yuvanın iç ve dış trafiğinin en yoğun olduğu sıcaklık 52.2 derecedir. Sıcaklık bu noktanın üstüne çıktığında hareket devam eder fakat ısı 67.8 dereceye ulaştığında trafik durur. Bu sıcaklığa öğleden yaklaşık bir saat kadar önce ulaşılır. Sıcaklığın düşmeye başladığı öğle sonrasında yemek arayışı yeniden başlar ve yüzey sıcaklığı 30 dereceye düşene kadar devam eder.
Bu karıncalar yaklaşık 6 gün boyunca yuvadan uzak bir şekilde hiçbir hayvana yem olmadan yiyecek arayabilirler. Bu süre zarfında eve 15-20 kez kendi ağırlıklarınca yiyecek taşırlar.
Çölde sıcaklık karıncaların yaşayamayacağı dereceye ulaştığında yuvaya dönme imkanı bulamayan karıncalar sıcaktan korunmak için oldukça değişik bir metod kullanırlar. Hava sıcaklığı kumdan yükseldikçe azalır. Örneğin kum sıcaklığı 67.8 derece iken biraz yükselindiğinde hava sıcaklığı 55 dereceye düşer. Bu yüzden kum yüzeyi sıcaklığı 52.2 dereceden fazla olduğunda karıncalar bitki gövdesi gibi nesnelere tırmanır ve serinlemek için bir süre burada kalırlar. Karıncanın küçük vücudunun sıcaklığı kısa sürede çevresindeki sıcaklık derecesine düşer. Ağaç gövdelerinde ise sıcaklık 30 ile 38.3 derece arasında değişir. Bu serinleme araları karıncanın kavurucu sıcakta kesik kesik de olsa yiyecek aramasını olanaklı kılar.
Yüksek sıcaklıklarda karınca bir kaç saniye içinde serin bir yer bulamazsa fazla sıcaktan ölecektir. Aslında 52.2 dereceden yüksek kum sıcaklıklarında her yuvadan çıkışlarında böyle bir riske girerler. Peki ilk çöl karıncaları bu kaçınılmaz sondan nasıl kurtulmuşlardır? Bir termometre ile havanın sıcaklığını ölçmediklerine göre hangi sıcaklıkta ne yapmaları gerektiğini bilerek var olduklarını söyleyebiliriz.
Evet çöl karıncası çölde yaşayabilecek şekilde yaratılmış ve gerekli özelliklerle donatılmıştır. Yaprak kesen karıncaya keskin bir çene yaratan Allah çöl karıncasına da sıcaklıkta kendisini nasıl koruması gerektiğini ilham etmiştir.
başta insanlar olmak üzere çoğu canlı için imkansızdır. Ama bu sıcaklıkta yaşamını sürdüren karıncalar vardır! Peki orta boyutlu uzun bacaklı siyah çöl karıncası olan Namib Ocymyrmex bu şiddetli sıcaklıkta nasıl yaşayabilir? Namib karıncaları için çöldeki tipik bir gün belli bir saatte başlamaz. Günü başlatan
standart kum yüzeyi sıcaklığıdır ki bu da 30 derecedir. İşte bu noktada karıncalar yeraltı yuvalarından çıkmaya ve yiyecek aramaya başlarlar. Vücutları çok soğuk olduğu için muntazam hareket edemez ve sendeleyerek yürürler. Fakat sıcaklık arttıkça daha fazla karınca ortaya çıkar ve daha düzgün daha hızlı hareket etmeye başlarlar. Yuvanın iç ve dış trafiğinin en yoğun olduğu sıcaklık 52.2 derecedir. Sıcaklık bu noktanın üstüne çıktığında hareket devam eder fakat ısı 67.8 dereceye ulaştığında trafik durur. Bu sıcaklığa öğleden yaklaşık bir saat kadar önce ulaşılır. Sıcaklığın düşmeye başladığı öğle sonrasında yemek arayışı yeniden başlar ve yüzey sıcaklığı 30 dereceye düşene kadar devam eder.Bu karıncalar yaklaşık 6 gün boyunca yuvadan uzak bir şekilde
hiçbir hayvana yem olmadan yiyecek arayabilirler. Bu süre zarfında eve 15-20 kez kendi ağırlıklarınca yiyecek taşırlar.Çölde sıcaklık karıncaların yaşayamayacağı dereceye ulaştığında yuvaya dönme imkanı bulamayan karıncalar
sıcaktan korunmak için oldukça değişik bir metod kullanırlar. Hava sıcaklığı kumdan yükseldikçe azalır. Örneğin kum sıcaklığı 67.8 derece iken biraz yükselindiğinde hava sıcaklığı 55 dereceye düşer. Bu yüzden kum yüzeyi sıcaklığı 52.2 dereceden fazla olduğunda karıncalar bitki gövdesi gibi nesnelere tırmanır ve serinlemek için bir süre burada kalırlar. Karıncanın küçük vücudunun sıcaklığı kısa sürede çevresindeki sıcaklık derecesine düşer. Ağaç gövdelerinde ise sıcaklık 30 ile 38.3 derece arasında değişir. Bu serinleme araları karıncanın kavurucu sıcakta kesik kesik de olsa yiyecek aramasını olanaklı kılar. Yüksek sıcaklıklarda
karınca bir kaç saniye içinde serin bir yer bulamazsa fazla sıcaktan ölecektir. Aslında 52.2 dereceden yüksek kum sıcaklıklarında her yuvadan çıkışlarında böyle bir riske girerler. Peki ilk çöl karıncaları bu kaçınılmaz sondan nasıl kurtulmuşlardır? Bir termometre ile havanın sıcaklığını ölçmediklerine göre hangi sıcaklıkta ne yapmaları gerektiğini bilerek var olduklarını söyleyebiliriz. Evet
çöl karıncası çölde yaşayabilecek şekilde yaratılmış ve gerekli özelliklerle donatılmıştır. Yaprak kesen karıncaya keskin bir çene yaratan Allah çöl karıncasına da sıcaklıkta kendisini nasıl koruması gerektiğini ilham etmiştir.