Yüreğimin yedi kat derinliklerindeki depremlerle sarsılıyorum bugünler de
Kaygan zeminlerde yaşıyorum sanırım ben hayatı
Ufak tefek artçılar yoklasa da sabrımın sınırlarını
Dayanmaya göğüs germeye çalışıyorum tüm sarsıntılara

En yüksek tepelere çıkıp bırakmak istiyorum kendimi bazen
Şehrimin üstünde bir fırtına gibi kopmak
Şimşeklerimle sessizliğini kırmak istiyorum masum kentlerin
Ve damla, damla düşmek tüm kurumuş zeminlere

Gecelerin ıssızlığında zifir olup çökmek istiyorum sokaklarda
Kaldırım taşlarından kalkıp boş duvarlarda yankılanan takırtılar olmak bazen
Bazen de gecenin sessizliğini kıran siren sesi olup
Duyulsun istiyorum feryadım şehrin diğer ucundan

Bütün bunlara sebep içimde gizli aslında
Ben kalbimin 9,2 şiddetindeki bir depreme bile dayanabileceğini sanıyorken
Ufacık bir sarsıntı bile beni yıkmaya dağıtmaya yetermiş meğer
Şimdi ise toparlamaya çalışıyorum kendimi yıkıntılarım arasından
Toparlayabilirsem eğer ...

Yüreğimin yedi kat derinliklerindeki depremlerle sarsılıyorum bugünler de
Kaygan zeminlerde yaşıyorum sanırım ben hayatı
Ufak tefek artçılar yoklasa da sabrımın sınırlarını
Dayanmaya göğüs germeye çalışıyorum tüm sarsıntılara



O güzel yüreğine Sağlık Yiğenim yine muhteşem şiir yazmışsın

güzel olmuş ercan,teşekkürler..

Kaleminize ve yüreğinize sağlık ..

Teşekkürler arkadaşlar okuyan gözlerinize sağlık

Depremin uzerinden bir hayli zaman gecmis..

Umarim bu zamana kadar toparlamisisndir kendini...