Gözyaşlarını tutmadan karanlığa bakmadan gözlerini kaçırmadan duymamazlıga vurmadan dinle…
Biliyorum bu sana ilk yazdığım sözler değil ben sana çok anlatmaya çalıştım şu bi çare yüreğimi ne de son seslenişim bu şimdiki….
Ama bu sefer dinle yüreğimle sesleniyorum
gözyaşlarımı yutmuyorum hiçbir şeyi umursamıyorum geçtim zaten gururu
ne düşünürsen düşün
yaptığın her şeye rağmen bu sözler sana
dinmiyor ki içimdeki bu fırtına….
Yoksun
Sensizliğin sayamadığım bilmem kaçıncı gününde
dün vurmuşsun gibi yüreğimdeki yara hala kanamakta ne unutuldun nede bir umut bıraktın ya ardın da
gözlerim dile geldi yokluğunda…
Yaşamayı unuttun soluğum uçup gitti ardın sıra bir zamanlar her şeyimdin ya her şeyimi götürdün sanki yanında…
Buradayım işte burada yağmurun dördünde düşüp yolara gelme görme çaresizliğimi
Gözlerim dile geldi yokluğunda…
Bilmiyorsun...
O kadar masum başlamıştı ki her şey
Kahreden bir bilinmezin içinde kıvranırken tanıdım seni
Yüreğim acı içindeydi acılarıma derman
olmak senin elindeydi
Geceler boyu gündüzler boyu
ben anlattım sen dinledin
Sen anlattın ben sadece seni anladım…
Yanlış mı en baştaydı
ama ben düşünemiyordum işte
Her söze kulaklarını kapatmış sadece seni
sözlerini önemsiyordum
Suç mu suçmuş evet
kapıldım başı kadar masum olmuyormuş her masalın sonu bilmezdim yeni anladım …
Aşksa aşk
Her şey seninle başlamıştı işte göze aldım katlandım vazgeçtim feda ettim
Seninleydim bunun değeri aşktı ve ben aşık olmuştum işte
Hala yazarken yüreğimde bi yer isyan etsene bu aşka
yalan değil yüreğimi yoluna sermiştim….
Mutluydum gözlerimin içi gülüyordu
herkes bilsin istiyordum
Herkes tanısın seni
her an yanımda ol hatta
bahaneler uydurmaktan buluşmalar ayarlamaktan şekilden şekle girerek…
Aşk işte ama acısı senin hiç bi çaban olmadan sadece seyirci kalışın
içten içe beni yıkışınmış...
Yazmak bile acı ya anlatırken bile elim buz kesiyor yüreğim titriyor...
Anladım işte aşkın gözü körmüş ben senin sevgisizliğini göremeyecek kadar körmüşüm
Sezememişim yalanlarını aldatışını aslında aldanışını…
Seni seviyorum demiştin ya bi gün
işte o gün ben senin gözlerin içine bakmıştım özellikle bu kadar körüm ki bende seni çok seviyorum demiştim nasıl ya nasıl gözlerinde bile yalansın sen…
Nasıl ya nasıl bu kadar safım ben
Ayrılık...
Sonunda işte dayanamadığım umursamazlığına vurdum duymazlığına kabul edemedim
sevdiğim
bu yoklukta yokluğunda bulduğum sen
varlığında eziyordun beni
Yoktun her şey yanı başımdaydı bi sen yoktun
en çok muhtaç olduğumda sevgine
sen yoktun yanımda
ağlarken gözyaşlarım senin avuçlarına
damlıcakdı ya hani boşluklarda kayboldu…
Ve sen gittin
Her gelen gibi gittin
Biliyorum sonsuza dek değildi
zaten beklediğim
biliyorum
bir gün ansızın gidecektin baştan sonu belliydi ama
sevdiğim beni giderken yanında götürmüyecektin
Hadi gittin ardından bu sözleri işitmiyecektim
doğru yada yanlış eksik veya fazla umrumdamı sanıyosun??
ben senin bunları düşünecek kadar
alçak olabileceğini düşünemedim ki o kadar büyütmüşümki seni yüreğimde
o kadar önemsemişim ki
o kadar inanmışım ki yüreğinin saflığına
çocukca kapılmışım işte her yalanına her aldatışına oyununa yada ne diyosan ne ad takıyosan yaptıklarına….
Ben seni Yar sanmışım
Ben seni benim sanmışım
Ben seni içinde insanlık taşırsın sanmıştım
Ben seni sevgime sahip çıkarsın sanmıştım
ben sana inanmıştım….
Şimdi beni anlayamazsın
Beni arayamazsın..
Ama dünyanın o son günü beni arayacaksın…
“bu yangın benimle ölünceye dek yaşasın varsın
Dünyanın o son günü sen beni arayacaksın”
Bulursun bekle o gün sen beni bulursun…
Ah ettim
Yerde kalmaz….
Adaleti sonsuz Allahım seninde yanına bırakmaz…
....