Dünümü yargıladım bugünümde,
Şimdi, zavallı yarınlarımda sallanıyorum.
Yarınlarım desen kaçışların öyküsünde,
Sevmelerime kaza süsü vererek yaşıyorum…
Küstahlığım diz boyu,
İç seslerimden uzak bir ben,
Ve yokluğundan uzak bir sürü psikopatça düşünce...
Hiçbir intihar kabul edemez geçmişimi,
Geleceğim yeni intiharları doğurmaya gebe...



Gözlerimden karadeniz geçti hayat tümüyle alabora,
Gemilerimin hepsi battı, deniz bile istemedi beni,
Çırpınışlarım, karaya vuran bir balık gibi,



Elimde kirli bir kadeh, şerefin mi bu senin?
Hadi geç otur karşıma, dudaklarım bekliyor ağıt yakmak için.
Kefenlenmiş sözler taşıyorum yürek cebimde,
Vücudumu delik deşik eden gözyaşlarımın izini sürmek delilik mi dersin?



Yağmuru giyerek hayatın akışı olmak istiyorum,
Gülücüklerimden, küçük çocuklarımın doğmasından sıkıldım!
Bulutlar soru işareti gibiler, beynimde savaşıp duruyorlar…
Ağlamıyorum, yıldızlar gözüme kaydı sadece(!)

Geçmişimizden alıntılar yaparak yüklemeye kalkışma kendini!

Gözyaşlarım asılı kaldı, göz kapaklarımın mülteci kampında,

Esareti kendimde yaşıyorum.

Şimdi varlığını tekrar giyerek çık karşıma.

Puslu bir gecenin sabahında, haklı şiirlerime meze ol ki

İkindi vakti, kefensiz satırlara gömebileyim seni.