Ve yıldızların parlaklığında ağır ağır tren garının merdivenlerini çıkarken hep dönüp bakıyordum arkam damısın diye,elimde kulaklarını bir avucumda tuttuğum yoldaşım valizim ile.
Gelmeni bekleyemiyordum ki ama umuttu içimdeki, sevdaydı, aşktı,özlemdi sana ait olan.Vakit beş kala kalbimin atışlarının hızlandığı,soğuk tenimin hafiften nemlenmeye başladığı anda son düdükle iki basamak çıktım ve kamarama doğru giderken,kamaramda sen varsın sandım,bir heyecandı içimdeki o anı yaşarken yine açtım kapımı ama yine hüzündü benim için,valizimi attım oturduğum yerin karşısındaki koltuğun üzerine.Yavaş yavaş penceremin perdesini açtım,sigaramı yaktım gözlerim seni ararken hâlâ.
Sensiz gecelerin sessizliği mırıldanırken kulağıma türkülerini ayrılık treni son bir gayretle hareket etmeye başladı sana sensiz vedaların içinden veda ederken.
Bir ah çekip sigaramın sisli avuçlarında bilmem kaçıncı yalnızlıkları yaşıyordum sen ayrı düşerken yine bana.Usul usul hızlanıyorduk dağların,yolların,tepelerin yüreğini parçalarcasına yaydan çıkan bir ok misali giderken.Unutulmuş akşam türkülerinde,hasretliklere tutunup ağlarken,yansımalarımın göründüğü öteki tarafları karanlık camın önünde ağıtlarımı gizlemeye çalışıyordum.sensizlik sürgününde sessiz fırtınaların getirdiği özlemlerin verdiği acılar için başka şahide gerek var mıydı ki,ben sensiz terk ederken yaşadığın şehri.
Soğuk gecelerin korlaşan avuçlarında ayrılırken senden,sanki yarım kalmış bir aşkı yaşayacaktım kalsaydım eğer. Perdelerini çekemedim akşamın avuçlarında gözlerimi kapatıp yüreğime uzanan sevdalar penceremden geçerken.
Sen, nefesim kadar gerçek ve yakınsın,sevdam gibi sımsıcak ama hep erişilemeyen,hep tutulamayan,hep yaşanamayansın.çaresizim çarelerin içinde sensizliği yakıp yıkmaya,gözlerimle görüp yüreğimle sevdiğim yaşayamadığımsın,gecenin eteklerinde sıralanmış yıldızların parlaklığında sigaramın sisli duvarlarından atlayarak giderken.
Yalnızlığımı içiyordum yine bu akşam yine uzaklarda sana hasretken,serin gecelerin esintilerini kovuyordum camın ardında yüreğimden habersiz.
Şarkıları yudumluyordum sana ait melodilerde gezerken bağlıyorum yalnızlığı kamarama gözlerim nemlenirken ağır ağır. Tüm yıldızlar bakarken bana bakır tenli bulutların düşlediği sevdaları mırıldanıyordum yine sensiz.
Her yağmur bir bulut bulur kendine,her çiçek dalında bir yaprak,her deniz avuçlarında bir rıhtım barındırır,her doğacak yıldız bir kuytu köşesinde yer bulur semanın.Ya ben senden başka sen bulamam ki aşk yüzlüm,ben hep yıldızlara bakar oldum sen onların koynundayken, hem de çok parlak olanı.Nerde olursam olayım hep başımı kaldırdığımda seni görüyor oluyorum,çünkü sen hep bana, yalnızlığıma,karanlığıma, eylülüme,hüzünlerime aydınlık oluyorsun sevda yüzlüm.
Vakit ne oldu ki,düşlerimde yaşarken seninle,sen benden ayrı benlerin içindeyken ben hep seninleyim unutma.Umut,uzun bir yol seninle sınırında belki rayları tükenmiş trenlerin,yaşamın kendisidir yağmur,giden yolların ardında sevdana düştüm.Uykum ağırdır akşamları,yüreğim durgun örterken düşleri üstüme.
Neden bu nefretin? Ağlamak güzel şey Deniz gibi Hüzünlerimizde,Yüreğimin ortasında Bir başka sen varsın.
Ve ben,Seni yağmurlarla sevemedim ki Yağmurların durduğunu gördüm,Seni güneşlerle sevemedim ki Güneşlerin battığını gördüm, Seni yıldızlarla sevemedim ki Yıldızların söndüğünü gördüm,Seni bulutlarla sevemedim ki
Bulutların gittiğini gördüm,Ve Ben seni,Ama yüreğimle,Ama gönlümle,
Ama kalbimle,Sevdim Çünkü yüreğimin hâlâ seninle yaşadığını Gördüm.
Bilir misin yağmurlar mecburdur bulutlara.ben aşk olup akarken sendeki yüreğe çığlıkların yetmez ki yağmurları sarmaya.yalnızlığıma seni sordum ağlarken ben, kahkahaların ulaşamaz ki hüzünlerime.Özlemleri bitirmek isterken ben, yüreğimde kış olsan sen,karların yağmaz ki baharlara.sevdam yendi beni bende ve zincirledi yüreğime.onlar seni beklediler çaresizce seni bula bilecekleri her yerde.gidiyor musun? al götür aşkını kurtar yüreğimi çağlarken sevdan.ben ve yüreğimi sevgisizliğinle bırak,bırak beni ne olur giderken diye sana söylemiştim veda etmeden önce ki bu şehrin mor eteklerinin mahkumuydum zaman ayrılıktı,gel ki üşümesin bedenim,nefes nefes çekerken bir sigara misali seni düşlerimde seninle olmak bile güzeldi yağmur yüreklim.
Ve artık bir günün sonunda merdivenlerden çıkarken akşamın misafirliğine yalnız değildim içerde suskun sevdaların parlayan yıldızlarıyla. mor menekşelerin yapraklarındaki çıngırakları seslenirken sevdaların hüzün uykularından,yüreğimin kenarlarında vaktidir hüzün fırtınaları esintilerinin gelmesi,sen kurşunladın da ben ölmedim mi ki son sevdamı alırken yüreğimden.
Yoruldum,gözlerim artık bakamaz oldu camdaki yansıyan bana.Başım düştü ellerimin üstüne,sen düşlerime.
NEDEN? NİÇİN? NİYE?
Ben mecbur muyum cevap aramaya,sen başka sevdaların baharında dört yapraklı çiçeklerden mutluluk tacı yapıp takarken saçlarına,sevdalarından beyaz güvercinleri uçururken diğer aşkların koynuna,nefesini nefeslere verdiğin yabancı aşklara.
Ama yürekten,ama gönülden ama kalpten bilmem söyler misin ki burada ve her yerde haykırarak,yüreğimde,sevdamda,baharımda,eylülümde,yıldız gözlü,gece saçlı,güneş tenli,ay yürekli sevgilim ben seni hala seviyorum diye.
Söyleye bilir misin ki sen?
Ve UNUTMAYASIN Kİ yaşadığın sürece ben senin için doğdum,senin için yaşadım,senin için sevdim ve senin için öleceğim,yürürken kırklardan ellilere merdivenlerde yavaşlarken hayat.
Hoşça kal,gündüz gecenin eteklerini çekerken elleriyle,adını beraber koyduğumuz çiçeksi sevdaların kaybolmayan yalnızlığında giderken,sana sevdamı rehin bırakıp ayrılmıştım senden,sevdiğin ellerde nefreti yüreğimden kovduğum anda.
Küçücük yüreğinde kocaman sevdalar çağlarken her şey gönlünce olsun aşk tanem.
Seni sevdim,
Seni acılara rağmen sevdim,
yürekten,
gönülden,
kalpten.
Aşkının gücü kalbimi yakarken hep imkansızlar gibi neden bile soramadan gittin.evet birimizden birinin gitme simi gerekiyordu ki,neden? koynunda başka aşklar varken,onları göndermeden sen gittin neden? söyler misin bana benim sevgim,aşkım,sevdam yetmedi mi ki sana,seninleyken mutlulukların,tebessümlerin yalan mıydı o zaman.sahte sevdaların sahte sevgilerin yeşerdiği eylül bahçelerinin esintilerinde ben hep sürgünde yaşarken aşkımı,martılar bir sabah bulutların düşen gözyaşları ile senin evlendiğini mırıldandılar yüreğimden habersiz kulağıma çarpan bir tokat gibi.
Ve tahta gıcırtılarının ağır iniltileri içinde kapısı çalındı kamaramın, açtım ‘geçmiş olsun efendim,Ankara garına hoş geldiniz’ sesiyle gülümsedim.uykusuz,sensiz ve düşlerimin tazeliğinde bindiğim gibi inmiştim trenden,yalnız şehirlerin,yalnız garlarında YİNE SENSİZ ve yapa yalnız.
MUTLUMUSUN ŞİMDİ?
SÖYLERMİSİN!
Ama yüreğinden,
Ama gönlünden,
Ama kalbinden.
Gelmeni bekleyemiyordum ki ama umuttu içimdeki, sevdaydı, aşktı,özlemdi sana ait olan.Vakit beş kala kalbimin atışlarının hızlandığı,soğuk tenimin hafiften nemlenmeye başladığı anda son düdükle iki basamak çıktım ve kamarama doğru giderken,kamaramda sen varsın sandım,bir heyecandı içimdeki o anı yaşarken yine açtım kapımı ama yine hüzündü benim için,valizimi attım oturduğum yerin karşısındaki koltuğun üzerine.Yavaş yavaş penceremin perdesini açtım,sigaramı yaktım gözlerim seni ararken hâlâ.
Sensiz gecelerin sessizliği mırıldanırken kulağıma türkülerini ayrılık treni son bir gayretle hareket etmeye başladı sana sensiz vedaların içinden veda ederken.
Bir ah çekip sigaramın sisli avuçlarında bilmem kaçıncı yalnızlıkları yaşıyordum sen ayrı düşerken yine bana.Usul usul hızlanıyorduk dağların,yolların,tepelerin yüreğini parçalarcasına yaydan çıkan bir ok misali giderken.Unutulmuş akşam türkülerinde,hasretliklere tutunup ağlarken,yansımalarımın göründüğü öteki tarafları karanlık camın önünde ağıtlarımı gizlemeye çalışıyordum.sensizlik sürgününde sessiz fırtınaların getirdiği özlemlerin verdiği acılar için başka şahide gerek var mıydı ki,ben sensiz terk ederken yaşadığın şehri.
Soğuk gecelerin korlaşan avuçlarında ayrılırken senden,sanki yarım kalmış bir aşkı yaşayacaktım kalsaydım eğer. Perdelerini çekemedim akşamın avuçlarında gözlerimi kapatıp yüreğime uzanan sevdalar penceremden geçerken.
Sen, nefesim kadar gerçek ve yakınsın,sevdam gibi sımsıcak ama hep erişilemeyen,hep tutulamayan,hep yaşanamayansın.çaresizim çarelerin içinde sensizliği yakıp yıkmaya,gözlerimle görüp yüreğimle sevdiğim yaşayamadığımsın,gecenin eteklerinde sıralanmış yıldızların parlaklığında sigaramın sisli duvarlarından atlayarak giderken.
Yalnızlığımı içiyordum yine bu akşam yine uzaklarda sana hasretken,serin gecelerin esintilerini kovuyordum camın ardında yüreğimden habersiz.
Şarkıları yudumluyordum sana ait melodilerde gezerken bağlıyorum yalnızlığı kamarama gözlerim nemlenirken ağır ağır. Tüm yıldızlar bakarken bana bakır tenli bulutların düşlediği sevdaları mırıldanıyordum yine sensiz.
Her yağmur bir bulut bulur kendine,her çiçek dalında bir yaprak,her deniz avuçlarında bir rıhtım barındırır,her doğacak yıldız bir kuytu köşesinde yer bulur semanın.Ya ben senden başka sen bulamam ki aşk yüzlüm,ben hep yıldızlara bakar oldum sen onların koynundayken, hem de çok parlak olanı.Nerde olursam olayım hep başımı kaldırdığımda seni görüyor oluyorum,çünkü sen hep bana, yalnızlığıma,karanlığıma, eylülüme,hüzünlerime aydınlık oluyorsun sevda yüzlüm.
Vakit ne oldu ki,düşlerimde yaşarken seninle,sen benden ayrı benlerin içindeyken ben hep seninleyim unutma.Umut,uzun bir yol seninle sınırında belki rayları tükenmiş trenlerin,yaşamın kendisidir yağmur,giden yolların ardında sevdana düştüm.Uykum ağırdır akşamları,yüreğim durgun örterken düşleri üstüme.
Neden bu nefretin? Ağlamak güzel şey Deniz gibi Hüzünlerimizde,Yüreğimin ortasında Bir başka sen varsın.
Ve ben,Seni yağmurlarla sevemedim ki Yağmurların durduğunu gördüm,Seni güneşlerle sevemedim ki Güneşlerin battığını gördüm, Seni yıldızlarla sevemedim ki Yıldızların söndüğünü gördüm,Seni bulutlarla sevemedim ki
Bulutların gittiğini gördüm,Ve Ben seni,Ama yüreğimle,Ama gönlümle,
Ama kalbimle,Sevdim Çünkü yüreğimin hâlâ seninle yaşadığını Gördüm.
Bilir misin yağmurlar mecburdur bulutlara.ben aşk olup akarken sendeki yüreğe çığlıkların yetmez ki yağmurları sarmaya.yalnızlığıma seni sordum ağlarken ben, kahkahaların ulaşamaz ki hüzünlerime.Özlemleri bitirmek isterken ben, yüreğimde kış olsan sen,karların yağmaz ki baharlara.sevdam yendi beni bende ve zincirledi yüreğime.onlar seni beklediler çaresizce seni bula bilecekleri her yerde.gidiyor musun? al götür aşkını kurtar yüreğimi çağlarken sevdan.ben ve yüreğimi sevgisizliğinle bırak,bırak beni ne olur giderken diye sana söylemiştim veda etmeden önce ki bu şehrin mor eteklerinin mahkumuydum zaman ayrılıktı,gel ki üşümesin bedenim,nefes nefes çekerken bir sigara misali seni düşlerimde seninle olmak bile güzeldi yağmur yüreklim.
Ve artık bir günün sonunda merdivenlerden çıkarken akşamın misafirliğine yalnız değildim içerde suskun sevdaların parlayan yıldızlarıyla. mor menekşelerin yapraklarındaki çıngırakları seslenirken sevdaların hüzün uykularından,yüreğimin kenarlarında vaktidir hüzün fırtınaları esintilerinin gelmesi,sen kurşunladın da ben ölmedim mi ki son sevdamı alırken yüreğimden.
Yoruldum,gözlerim artık bakamaz oldu camdaki yansıyan bana.Başım düştü ellerimin üstüne,sen düşlerime.
NEDEN? NİÇİN? NİYE?
Ben mecbur muyum cevap aramaya,sen başka sevdaların baharında dört yapraklı çiçeklerden mutluluk tacı yapıp takarken saçlarına,sevdalarından beyaz güvercinleri uçururken diğer aşkların koynuna,nefesini nefeslere verdiğin yabancı aşklara.
Ama yürekten,ama gönülden ama kalpten bilmem söyler misin ki burada ve her yerde haykırarak,yüreğimde,sevdamda,baharımda,eylülümde,yıldız gözlü,gece saçlı,güneş tenli,ay yürekli sevgilim ben seni hala seviyorum diye.
Söyleye bilir misin ki sen?
Ve UNUTMAYASIN Kİ yaşadığın sürece ben senin için doğdum,senin için yaşadım,senin için sevdim ve senin için öleceğim,yürürken kırklardan ellilere merdivenlerde yavaşlarken hayat.
Hoşça kal,gündüz gecenin eteklerini çekerken elleriyle,adını beraber koyduğumuz çiçeksi sevdaların kaybolmayan yalnızlığında giderken,sana sevdamı rehin bırakıp ayrılmıştım senden,sevdiğin ellerde nefreti yüreğimden kovduğum anda.
Küçücük yüreğinde kocaman sevdalar çağlarken her şey gönlünce olsun aşk tanem.
Seni sevdim,
Seni acılara rağmen sevdim,
yürekten,
gönülden,
kalpten.
Aşkının gücü kalbimi yakarken hep imkansızlar gibi neden bile soramadan gittin.evet birimizden birinin gitme simi gerekiyordu ki,neden? koynunda başka aşklar varken,onları göndermeden sen gittin neden? söyler misin bana benim sevgim,aşkım,sevdam yetmedi mi ki sana,seninleyken mutlulukların,tebessümlerin yalan mıydı o zaman.sahte sevdaların sahte sevgilerin yeşerdiği eylül bahçelerinin esintilerinde ben hep sürgünde yaşarken aşkımı,martılar bir sabah bulutların düşen gözyaşları ile senin evlendiğini mırıldandılar yüreğimden habersiz kulağıma çarpan bir tokat gibi.
Ve tahta gıcırtılarının ağır iniltileri içinde kapısı çalındı kamaramın, açtım ‘geçmiş olsun efendim,Ankara garına hoş geldiniz’ sesiyle gülümsedim.uykusuz,sensiz ve düşlerimin tazeliğinde bindiğim gibi inmiştim trenden,yalnız şehirlerin,yalnız garlarında YİNE SENSİZ ve yapa yalnız.
MUTLUMUSUN ŞİMDİ?
SÖYLERMİSİN!
Ama yüreğinden,
Ama gönlünden,
Ama kalbinden.
