[INDENT][SIZE="3"]Hasretimdin belkide...
Sevmek bile bile acı çekmek, sonunu bile bile hızla koşup tökezlemekti...
Hiç düşünmezdim yalnız kalacağımı ...
Kolların açık bekliyorsun diye başka dünyalara kapatmıştım kapılarımı...
Kelimeler kifayetsiz kalıyordu seni anlatırken...
Bazen ben bile isim koyamıyordum bu sevgiye...
Ölümsüzdün belki de bende...
Doyamadım senin benden uzaktaki varlığına...
Seninle vuslatı hayal ederken, uzak kaldım göğsünün sıcaklığına...
Zaman zaman ritmi bozulsa da, alışkın yüreğim gidenlerin ardında bıraktıkları yaralara...
Yalnızlıktan ne zaman uzak olmak istesem, bulur beni gecenin en olmadık zamanında..
Duygularımı, düşlerimi dizginlemeye çalıştıkça, kemirir birşeyler içimi...
Kimi zaman boş boş bakarım, kimi zaman aptalca bir tebessüm belirir suretimde..
Çözülmez ki hiçbirşey sen anlatmayınca...
...
Yarım kaldı herşey...
Ben yarım kaldım...
Yüreğimin yarısı sende kaldı...
...
Yıldızlara anlatıyorum şimdilerde seni...
Yalnızlık bu kadar sahiplenir mi seven bir yüreği..
...
Yarım kaldım...
Yazamadığım sen durdu boğazıma..
Ağlamakla da atamıyorum ki ben seni...
Düşlerimin sahibi yaptım seni...
Düşlerimde benimdin..
Sonumdun...
Solumdun...
Soluğumdun...
Herşeyi senle hayal ettim ben...
Sonum oldun...
Solumun katili oldun...
Soluğumu kestin...
Yar’ım bıraktın...
Yar’sız bıraktın...
Hayalini kurduğum herşeyi yıktın sen...
...
Peki yüreğim neden bu kadar ısrarcısın sen?
Yüreğim neden sadece “o†diyorsun?
...
Bunca söze rağmen, bir türlü anlatamadım yüreğime, gidişini ve yar’ım bıraktığın herşeyi...
[INDENT]acemhe
Onbeş Haziran İkibinonbir[/INDENT][/SIZE][/INDENT]
Sevmek bile bile acı çekmek, sonunu bile bile hızla koşup tökezlemekti...
Hiç düşünmezdim yalnız kalacağımı ...
Kolların açık bekliyorsun diye başka dünyalara kapatmıştım kapılarımı...
Kelimeler kifayetsiz kalıyordu seni anlatırken...
Bazen ben bile isim koyamıyordum bu sevgiye...
Ölümsüzdün belki de bende...
Doyamadım senin benden uzaktaki varlığına...
Seninle vuslatı hayal ederken, uzak kaldım göğsünün sıcaklığına...
Zaman zaman ritmi bozulsa da, alışkın yüreğim gidenlerin ardında bıraktıkları yaralara...
Yalnızlıktan ne zaman uzak olmak istesem, bulur beni gecenin en olmadık zamanında..
Duygularımı, düşlerimi dizginlemeye çalıştıkça, kemirir birşeyler içimi...
Kimi zaman boş boş bakarım, kimi zaman aptalca bir tebessüm belirir suretimde..
Çözülmez ki hiçbirşey sen anlatmayınca...
...
Yarım kaldı herşey...
Ben yarım kaldım...
Yüreğimin yarısı sende kaldı...
...
Yıldızlara anlatıyorum şimdilerde seni...
Yalnızlık bu kadar sahiplenir mi seven bir yüreği..
...
Yarım kaldım...
Yazamadığım sen durdu boğazıma..
Ağlamakla da atamıyorum ki ben seni...
Düşlerimin sahibi yaptım seni...
Düşlerimde benimdin..
Sonumdun...
Solumdun...
Soluğumdun...
Herşeyi senle hayal ettim ben...
Sonum oldun...
Solumun katili oldun...
Soluğumu kestin...
Yar’ım bıraktın...
Yar’sız bıraktın...
Hayalini kurduğum herşeyi yıktın sen...
...
Peki yüreğim neden bu kadar ısrarcısın sen?
Yüreğim neden sadece “o†diyorsun?
...
Bunca söze rağmen, bir türlü anlatamadım yüreğime, gidişini ve yar’ım bıraktığın herşeyi...
[INDENT]acemhe
Onbeş Haziran İkibinonbir[/INDENT][/SIZE][/INDENT]
O zaman yalnız değilim