sen her dinlediğim şarkıda içime dokunansın....hayatıma girişin,gidişin ve bitişin aklımda her daim....
nasıl silinir bu hafıza,nasıl vazgeçilir senden inan bilmiyorum....
ki gözlerin...yemyeşil bir bakış....tek hasretim....
şimdi kime bakıp umutlandırırsın...
kime dokunup heyecanlandırırsın bilmiyorum.
her yerini bilen ben...her huyunu çözen ben....
ruhu bile benden sorulan sen "el"desin....
mutlumusun,huzurlumusun bilmem...
gözlerin gibi....
her sözün,gülüşün de aklımda...
yine kimbilir o güzel,süslü kelimelerle kimleri fethediyosun...
neler yaşayıp,neler atlatıyorsun....
hiçbişi ama hiçbişi bilmiyorum....senden bir haber olmakta koymuyor değil insana...
ama sen benden gitmedin yar...gidemedin....
sadece gittin sandın....
seni unutmayı denemedim ben...deneyemedim...
hep yanımdasın...benimlesin sen....öyle varsaydım...öyle ayakta kalabildim...
bir gün bile özlemedim seni....
ardından gözyaşı dökmedim...
seninle gözgöze gelmemek için hiç ama hiç resmine bakmadım...bakamadım...
o heyecanı kaldıramazdı yüreğim....
ve birgün dönecektin biliyorum....
döneceksin diye sen gibi ellere hiç umut bağlamadım....
desemde inanma yar....
sen gittin...unuttun beni...
yanımda değil uzağımda oldun hep....
birgün bile aklına gelmedim..özlemedin ....
bense her gece tavana dikip gözlerimi...
her gece ağladım hıçkırıklarla....
resmini elimden hiç düşürmedim...
her sabah uyanabildiğimde şükredip önce sana günaydın dedim...ama sen duymadın.....
ve sen gibi gönlüm kimselere düşmedi...düşemedi....
çünkü sen vardın...olmasanda vardın....
döneceksin diye avuttum yıllarca kendimi...
birgün, bir yerde, mutlaka dedim hep...
ama olmadı yar olamadı...dönmedin....
"el" olmuştun çoktan....
içimden geçenleri bir bilsen...bir bilebilsen...
tek derdim,,,tek dileğim....
ben yakan aşk,hasret,tutku....adı her neyse seni de yaksın....
ama yok yar....
kıyamam sana... sen mutlu ol onunla....
beni yakan bana kalsın.....
nasıl silinir bu hafıza,nasıl vazgeçilir senden inan bilmiyorum....
ki gözlerin...yemyeşil bir bakış....tek hasretim....
şimdi kime bakıp umutlandırırsın...
kime dokunup heyecanlandırırsın bilmiyorum.
her yerini bilen ben...her huyunu çözen ben....
ruhu bile benden sorulan sen "el"desin....
mutlumusun,huzurlumusun bilmem...
gözlerin gibi....
her sözün,gülüşün de aklımda...
yine kimbilir o güzel,süslü kelimelerle kimleri fethediyosun...
neler yaşayıp,neler atlatıyorsun....
hiçbişi ama hiçbişi bilmiyorum....senden bir haber olmakta koymuyor değil insana...
ama sen benden gitmedin yar...gidemedin....
sadece gittin sandın....
seni unutmayı denemedim ben...deneyemedim...
hep yanımdasın...benimlesin sen....öyle varsaydım...öyle ayakta kalabildim...
bir gün bile özlemedim seni....
ardından gözyaşı dökmedim...
seninle gözgöze gelmemek için hiç ama hiç resmine bakmadım...bakamadım...
o heyecanı kaldıramazdı yüreğim....
ve birgün dönecektin biliyorum....
döneceksin diye sen gibi ellere hiç umut bağlamadım....
desemde inanma yar....
sen gittin...unuttun beni...
yanımda değil uzağımda oldun hep....
birgün bile aklına gelmedim..özlemedin ....
bense her gece tavana dikip gözlerimi...
her gece ağladım hıçkırıklarla....
resmini elimden hiç düşürmedim...
her sabah uyanabildiğimde şükredip önce sana günaydın dedim...ama sen duymadın.....
ve sen gibi gönlüm kimselere düşmedi...düşemedi....
çünkü sen vardın...olmasanda vardın....
döneceksin diye avuttum yıllarca kendimi...
birgün, bir yerde, mutlaka dedim hep...
ama olmadı yar olamadı...dönmedin....
"el" olmuştun çoktan....
içimden geçenleri bir bilsen...bir bilebilsen...
tek derdim,,,tek dileğim....
ben yakan aşk,hasret,tutku....adı her neyse seni de yaksın....
ama yok yar....
kıyamam sana... sen mutlu ol onunla....
beni yakan bana kalsın.....
ama ben kıyarım oda yansın 
