''GÜLÜM'' derdin de! GÜL sanırdım kendimi...
Ağlama! ‘’ GÜLÜM ‘’ağlama derdin bana
derdin ama en çok ta sen ağlattın beni
kıyamam derdin güzel gözlerine
derdin de bende inanırdım gözlerimin güzelliğine
bir başka bakardı gözlerim sen güzel deyince
gözlerine…Sensiz yaşayamam derdin bana sarılınca
bende bir başka sarılırdım inanırdım
bensiz olamayacağınainanmak ne zor şimdi kollarının başkalarını sardığına…Nasıl seveceğini bilirdin beni
ben söylemeden bilirdin neleri sevdiğimikızdığımda gülerdin hemen
türlü oyunlar yapardın beni güldürmek içinbir dakika bile küsemezdim sanaküs kalmayı bile beceremezdim yüzüne bakınca…
GÜL’ düm ben senin dilinde
GÜL kokuyorum sanırdım’’ GÜLÜM’’ diyerek saçlarımı kokladığın da! 
Yalnız benim için bak yeşil yeşil şarkısını söylerdin birkaç kadeh içtiğin de
Ben de yalnız sana bakardım hep yeşil yeşil gözlerimle…
Ağlamaları yakıştıramamıştın gözlerime
gülmemi isterdin gülünce gözlerinin içi gülüyor derdinsonra ölmek istemezdin
ölümden korkardınölüp de seni birbaşkasına yar etmem der kızardın da! ben senden sonra kimseye GÜL demem derdin
ben kimseye yar olmadım senden başkasına GÜL olup kokmadım… Sen başka bir yar buldun
GÜL sanıp başka tenler kokladın.Ben sana hep inandım Senden sonra kimseye yar olmadım
senin sözlerin hep yalanmış çoktan anladım sen söz verip hiçbir sözün eri olmadın değmezdi sana biliyorum ben seni de ben gibi doğru sandımYanılmış olsam da! Merak etme yıkılmadım doğrular sarsılsa da yıkılmazmış
sen gittiğin de bunu çok iyi anladım ben yıkılmadım…
