O insan yasamina girer, kalbine, düsüncelerine, diline girer.
Her seyde onun iyiligi ve güzelligi için çirpinir durursun.
Öyle bir savasa girersin ki o insan için.
Çünkü kendini paylasmaz, sadece onu paylasmak istersin.
Çünkü senin paylasimin söz konusu degildir. Bu aklina bile gelmez.
O insani paylasmak için, o insan için göndermistir seni tanri.
Ve sen dönüp dolasirsin o insanin kalp çemberinde, gönül evinde.
Tek istedigin odur, ama bunu asla kendin için istemezsin;
O insan için istersin. ve senin ugruna ölebilecegin o insan farkina varmaz senin.
Sense görmezsin bunu. Aldirmazsin ona.
Elinden geldigi kadar yasamaya çalisirsin o insani.
O insan görmez seni. Görmez, görmez, görmez…
Öyle çok görmez ki seni, birakip gitmek zorunda kalirsin onu.
Farkina varmadigi gibi senin etrafinda olmani da garipser,
senin onu yasamana engeller koyar. Seni ona terketmeye zorlar. her haliyle.
Sen ölürsün. Ölüp ölüp dirilirsin o zaman. Kendinle savasim içindesindir.
Ona en iyisini veremedigin için gücenirsin kendine.
Tanri’ya yalvarirsin o insan için. Acilarini yüklenirsin o insanin.
Ama o insan acilarini yüklendigini bilmez,
kendi acilarinda bogulup daha çok aci verir sana.
Ve o kadar çok kapar ki kapilarini sana sen onu birakmak zorunda kalirsin en nihayetinde.
ve evet terketmek disinda birsey yoktur sana düsen. Bir seyin farkinda degilsindir.
O insana veremeyisinde bogulup kahrolurken, o insan sana dönmeye baslamistir.
Ve birgün terkedip gidersin onu.
Belki de senin terkedip gittigin gün o seni aramaya baslamistir.
Ve seni aradigi gün yaninda bulamadigi için kahrolur, kizar insanlara.
“Iste sen de onlardansin. Sen de birakip gittin. hepiniz aynisiniz” deyip küser insanlara.
Oysa durumu bu konuma getiren tek sey onun seni zamaninda görmemesi,
gözlerini kapamasi ve seni yaninda istememesidir…
Evet o insan terkedildigi için kahrolur ama bilmedigi sey gidenin,
terkedenin beraberinde götürdügü kahirdir.
Asil o giden senin mutlulugun olmadigi için nasil cebellesmektedir kendisiyle bilmezsin.
Senin onu görmemen onun için ne acidir.
Ve seni ardinda biraktigi için nasil aci çeker bilmezsin.
Evet yalniz terkedilenler degil terkedenler de aci duyarlar…
Hatta belki daha çok aci duyarlar.
Ve sen sevgili… sen beni terketmeye mecbur ediyorsun.
Öyle çok yorgun düstüm ki seni ararken.
Evet hayatimi ve canimi koymustum senin yoluna.
Sense dönüp gittin. Sustun.
Seni paylasmak için gönderildigimi görmedin bile.
Ben seni her halinle, her seyinle sevmistim. Ama biliyorum.
Gidecegim. Beni bunu yapmak zorunda birakacaksin.
Biz bir olmayacagiz. ve buna sen engel olmus olacaksin.
Gidecegim ama sanma ki sensiz gidecegim.
Seni kendimle birlikte götürecegim.
Ve yasayacagim her animda senle olamadigim için aci duyacagim.
Öylesi bir aci olacak ki bu, ölüp ölüp dirilecegim bunda.
Ve sen bilmeyeceksin. Belki de sen içinde “O herkes gibiydi.
Terketti beni” diyeceksin. ben seni terketmedim.
Ben seni seninle biraktim yalnizca…
Aci duyuyorum çünkü ben senin ikinci senin olamadim.
Seninle olmayi beceremedim.
Sendin bana kendini yasaklayan…
Simdi sensiz ne mi yapacagim.
Seni var oldugundan daha çok sevecegim.
Evet vazgeçmeyecegim sevdamdan.
Terketmis olsam bile, birakip gitsem bile vazgeçmeyecegim…
Biz bir olamayacagiz biliyorum. Çünkü bunu istemiyorsun…ÖYLEYSE GIDIYORUM BEN…GIDIYORUM…
miley17: