Kırgınım hayata bana yaşattıklarına

Kaderime küskünüm, küskünüm bana çektirdiklerine

Ne kara bahtım varmış diyerek

Her şeye isyan her şeye sitem edesim var bu gece

Tüm yıldızları yerlerinden söküp atasım var

Uçsuz bucaksız okyanusun karanlık diplerine

Sadece üç yıldızım var kopamadığım

Atmaya kıyamadığım sığındığım sakladığım

Sadece üç sebep var hayata sıkı sıkıya tutunmama
Umutlar tükeniyormuş gibi olsa da

Sonbahar döktürmüş olsa da ağaçlara çiçeklerini

Yinede güzel bir nefes daha alabilmek

Doyasıya içine çekmek ve havayı solumak güzel

Bilmek yeter belki de

Her sonbaharın bir yazı daha peşine takıp getireceğini

Her karanlık gecenin öyle ya da böyle aydınlanacağını bilmek yeter

Eninde sonunda güneş nasıl olsa gökteki yerini alacak

Elbet tükenip kurumaya yüz tutmuş umudun filizleri

Yeniden yeşerip çiçekleriyle bir umutsuzun daha umudu olup

Bir başka karanlık dünyaya ışığını saçacak

Bu bir döngü ve bu hep böyle sürüp gidecek

Yaşayan herkes de kendisi için doğacak günün gelmesini bekleyecek

Sabırla inatla dimdik yıkılmadan yılmadan bekleyecek

Ve o beklenen gün nasıl olsa gelecek

Yeter ki gözün gökte olsun

Sana doğacak olan güneşini bekle













Seni sana yazdım ...