Bazen öylesine soğuyorum ki hayattan...Bu,bana yakışır mı bilmiyorum ama, soğuyorum işte..Dayanacak gücümün kalmadığını hissediyorum.Çok erken değil mi bu kadar acı...Bu gencecik bedene yüklenir mi bu kadar yük?..Çoğu zaman bu yükün altında eziliyorum.Nefes almak güç geliyor bazen.
Hayat bana yakışmıyor sanki,ya da ben ona ısınamıyorum bir türlü.Herkes benim için fedakarlık yaptığını yüzüme vururken,ben birilerinin benim için taviz vermesini istemiyorum.Ama anlatamıyorum.Yakınların benimle gurur duymak isterken ben bir insanın başka biriyle gurur duyma isteğini bir türlü anlamıyorum.
İnsan neden yetinmeyi bilmez ki?Neden hep daha fazlasını ister?Peki ya hayat?..Niye bu kadar güzel bulurlar ki hayatı...Biz hayata sadece nefes almaya geldik;bunu neden inkar eder ki insanoğlu?.."Hayatın adaleti hepimize yeter" diyenler neden sırf kendilerine saklarlar ki o adaleti?Oysa değil; hayat adaletli değil.Ne,istediklerimizle aldıklarımız aynı;ne de aldıklarımızla verdiklerimiz...Kimisi "hangi kürkü alacağını" düşünürken,kimisi "karnını nasıl doyuracağını" düşünüyor.Bunun neresi adalet?..
Hayattan bir beklentim yok.Çünkü biliyorum ki,hayat her şeyi bir şekilde zorlaştıracak ve buna rağmen isyan etmememi bekleyecek benden.Ve ben de bunu yapacağım.Çünkü başka şansım yok...Herkes benden bir şeyler beklerken,aslında benim de tek beklentim kendimden...Kimseye muhtaç olmadan yaşayacağım günleri düşlüyorum.Buna, egoistlikten çok,kendi ayakları üzerinde durma isteği diyelim.Çünkü böylesi çok daha güzel...
Hayat bana yakışmıyor sanki,ya da ben ona ısınamıyorum bir türlü.Herkes benim için fedakarlık yaptığını yüzüme vururken,ben birilerinin benim için taviz vermesini istemiyorum.Ama anlatamıyorum.Yakınların benimle gurur duymak isterken ben bir insanın başka biriyle gurur duyma isteğini bir türlü anlamıyorum.
İnsan neden yetinmeyi bilmez ki?Neden hep daha fazlasını ister?Peki ya hayat?..Niye bu kadar güzel bulurlar ki hayatı...Biz hayata sadece nefes almaya geldik;bunu neden inkar eder ki insanoğlu?.."Hayatın adaleti hepimize yeter" diyenler neden sırf kendilerine saklarlar ki o adaleti?Oysa değil; hayat adaletli değil.Ne,istediklerimizle aldıklarımız aynı;ne de aldıklarımızla verdiklerimiz...Kimisi "hangi kürkü alacağını" düşünürken,kimisi "karnını nasıl doyuracağını" düşünüyor.Bunun neresi adalet?..
Hayattan bir beklentim yok.Çünkü biliyorum ki,hayat her şeyi bir şekilde zorlaştıracak ve buna rağmen isyan etmememi bekleyecek benden.Ve ben de bunu yapacağım.Çünkü başka şansım yok...Herkes benden bir şeyler beklerken,aslında benim de tek beklentim kendimden...Kimseye muhtaç olmadan yaşayacağım günleri düşlüyorum.Buna, egoistlikten çok,kendi ayakları üzerinde durma isteği diyelim.Çünkü böylesi çok daha güzel...
