Bilmiyorum , benden önce de noktaların var mıydı hayata , doldurulmayı bekleyen..
ya da benden önce de doldurur muydun boşlukları..ya da bırakırmıydın kendi hallerine..
benim tüm noktalarım anlamsız kaldı sende..ulaşamadım sana..anlatamadım kendimi..
öyle bir oyuna kapılmıştın ki... göremedin beni..sevdigimi seni... anlamadın...
hoş , yaşının çocuguydun..belki de benim hatamdı anlamanı beklemek beni..
ummuştum sadece..
sessizce direndim.. dokunurum belki kalbine diye.. içinden bir yerlerden geçerim.. hissedersin beni belki birgün kalbinde..yalnız kaldıgın bir anda.. bir tebessümde.. yüzüne vuran bir güneş huzmesinde ya da saçlarını karıştıran yaramaz bir rüzgarda...
olamadım senin yaramaz rüzgarın..
sen , sert oyunların insanıydın... sadece aşka aşık olmayı seven..
ağlamak , hırpalanmak ,kandırılmak hep kovalamak isteyen.. aşkı öyle bilen ,öyle tanıyan..
çok sevdim acı çektim diyebilmek için belki de kimbilir..
oysa sevmek , her zaman acı çekmek değildir..
oysa hep kovalanmaz aşk..
kimbilir kimler kandırdı seni..sana aşkı böyle öğrettiler.. kimler kırdı çocuk kalbini..
mutlulugunu çaldılar..
seni böyle uzak,
soğuk, kararsız bir oyuncu yaptılar..
artık , kendi oyununu bile şaşıran..gidemeyen , kalamayan , sevemeyen..
samimi bir sevgiye hazır olmayan , kırmak , üzmek ve affetmek oyununu seven ,
her defasında egosuna yenilen... sert oyunların insanı..yaşının çocugu...
Ahh..hiç anlamadın beni.. sevgimi , yumuşaklığımı zayıflık sandın...bilemedin..
defalarca anlatmaya çalıştım sana , gemi halatlarını çözüp de gidene kadar
yakalayabilirsin...
açıldıktan sonra enginlere,
bir daha aynı limana dönmez ki...
önemsemedin..tüm gemilerimi tek tek yolladın..
bıkmadan , usanmadan kırdın beni..
her seferinde parçaları toplayıp yine yüreğimi avuçlarına bıraktım..insafına..
hain çocuk ellerine..
an geldi parçalar o kadar küçüldüler ki ; onları toplarken hep ellerim kesildi...
sen ,
benim yüreğimi kanattın...
artık senin için toplayacak hiç parçam kalmadı.
ve ellerimde kesiklerine açabileceğim yeni yerim..
hiç anlayamadığım bu oyununu
sürdürebilmek için gücüm de..
sevmek sevdigini haklı çıkartmakmış...anladım..sen haklısın.. kabullendim.. sen ; güçlüsün ..umursamazsın..sevmezsin..vazgeçersin.. sadece senin kurallarınla oynanır aşk .. kabul ...ben bu oyunu kaybettim..
ve yokum bir sonraki ele..
olamadık aynı cümle içinde , soluyamadık aynı aşkı seninle..
ve yok hiç beraber atacağımız kahkahamız gelecekte de..
artık seninle gülüşmek yok..çince aşk şarkılarım da..
hepsini alıp gidiyorum..
hiç noktam kalmadı kendime ait, doldurulmayı bekleyen.. bıraktım , anlamsız kalsınlar..
şimdi geride kalan tüm noktalarımı ,hayata ,dostlara ve sana bırakıyorum..gidiyoru(M)...
ya da benden önce de doldurur muydun boşlukları..ya da bırakırmıydın kendi hallerine..
benim tüm noktalarım anlamsız kaldı sende..ulaşamadım sana..anlatamadım kendimi..
öyle bir oyuna kapılmıştın ki... göremedin beni..sevdigimi seni... anlamadın...
hoş , yaşının çocuguydun..belki de benim hatamdı anlamanı beklemek beni..
ummuştum sadece..
sessizce direndim.. dokunurum belki kalbine diye.. içinden bir yerlerden geçerim.. hissedersin beni belki birgün kalbinde..yalnız kaldıgın bir anda.. bir tebessümde.. yüzüne vuran bir güneş huzmesinde ya da saçlarını karıştıran yaramaz bir rüzgarda...
olamadım senin yaramaz rüzgarın..
sen , sert oyunların insanıydın... sadece aşka aşık olmayı seven..
ağlamak , hırpalanmak ,kandırılmak hep kovalamak isteyen.. aşkı öyle bilen ,öyle tanıyan..
çok sevdim acı çektim diyebilmek için belki de kimbilir..
oysa sevmek , her zaman acı çekmek değildir..
oysa hep kovalanmaz aşk..
kimbilir kimler kandırdı seni..sana aşkı böyle öğrettiler.. kimler kırdı çocuk kalbini..
mutlulugunu çaldılar..
seni böyle uzak,
soğuk, kararsız bir oyuncu yaptılar..
artık , kendi oyununu bile şaşıran..gidemeyen , kalamayan , sevemeyen..
samimi bir sevgiye hazır olmayan , kırmak , üzmek ve affetmek oyununu seven ,
her defasında egosuna yenilen... sert oyunların insanı..yaşının çocugu...
Ahh..hiç anlamadın beni.. sevgimi , yumuşaklığımı zayıflık sandın...bilemedin..
defalarca anlatmaya çalıştım sana , gemi halatlarını çözüp de gidene kadar
yakalayabilirsin...
açıldıktan sonra enginlere,
bir daha aynı limana dönmez ki...
önemsemedin..tüm gemilerimi tek tek yolladın..
bıkmadan , usanmadan kırdın beni..
her seferinde parçaları toplayıp yine yüreğimi avuçlarına bıraktım..insafına..
hain çocuk ellerine..
an geldi parçalar o kadar küçüldüler ki ; onları toplarken hep ellerim kesildi...
sen ,
benim yüreğimi kanattın...
artık senin için toplayacak hiç parçam kalmadı.
ve ellerimde kesiklerine açabileceğim yeni yerim..
hiç anlayamadığım bu oyununu
sürdürebilmek için gücüm de..
sevmek sevdigini haklı çıkartmakmış...anladım..sen haklısın.. kabullendim.. sen ; güçlüsün ..umursamazsın..sevmezsin..vazgeçersin.. sadece senin kurallarınla oynanır aşk .. kabul ...ben bu oyunu kaybettim..
ve yokum bir sonraki ele..
olamadık aynı cümle içinde , soluyamadık aynı aşkı seninle..
ve yok hiç beraber atacağımız kahkahamız gelecekte de..
artık seninle gülüşmek yok..çince aşk şarkılarım da..
hepsini alıp gidiyorum..
hiç noktam kalmadı kendime ait, doldurulmayı bekleyen.. bıraktım , anlamsız kalsınlar..
şimdi geride kalan tüm noktalarımı ,hayata ,dostlara ve sana bırakıyorum..gidiyoru(M)...