[b][i]Gözlerimden başladım intihar etmeye. Suskunluğunla başladım, aklıma zarar cümlelere göçmeye. Yalın ayaktı sokaklar. Gelemiyordum hayalime.
Naçar rivayetler bırakıp aşkın lal ü ebkem tarihçesine, soygunlarına doymayan kalbimden kaçtım. Gün görmemiş baharlara reddiye sunup, ölür adım geldim Meryemi yeşil gözlerine.
Sevdiğim! Yüz vermedin güneşe, güneş suretsiz kaldı. Bileğini kestin hüznümün, düşüme sensizlik değdi. Aklımın sınırını çiğnedim ve "deliliğimi sundum aşkına" ey Aşk!
Hiçbir şeyi ağlamadan, çok şeyi susarak söylüyorsun. Altı harflik susuşuna denk düşmüyor dokuz harflik hecem. Namı çalınmış sevdaların keşfedilmemiş tenhalarında, kendini küsmelerin yetmedi mi yüz´süz esişime? Felaketlere uyudu mu hiç, yeni yetme umutların? Kan içici hayalleri aldın mı gecene, sayıklayan kanama molalarında? Sevdiğim! Yokluğun bir kefen büyük gelir gözlerine, ben daha taşlamamışken beni. Elevermeye başlar ellerin seni. Arkandan gidersin, yok´luğun dağ boyu.
Ben ki, suç delisi bir aşkı avutup durdum yüreğimde, asılsız diye mühürlenirken acılarım. Sense masalında, sus´tun. İntiharzede hıçkırıklar gelip düğümlendi boğazıma. Durduramadım sesimi ölmeleri... Ey Aşk! Seni sevmeseydim, kurtarılamayan ah olacaktım devşirme ummanların dilinde. ´´Tırnak içi´´ne taşıyacaktım nihavent hayatımı, yana yakıla.
Adın ´AŞK´ olsun diye kimliği belirsiz cesetlere sarılıp, esmer sabahlarda kirpiklerinde astım ben´liğimi dokuz kez. İhaneti ağladım sende, kanlı bir esişin coğrafyasından kendimi saklayarak. Ama, ağlamak bile dökemedi ölümbaz suretimi aynalardan. Oysa yağmur ıslağı dudakların, sırılsıklam bir çöl bırakmıştı içime. Ey Aşk! Bir kere ´gel´ deseydin, aşkın Aşk halinde yakmaz mıydım anlamını bilmediğim anlamsızlığımı? Susmaya gelmeseydin cümlelerime, ezberlere sığmayan intihar mısralarını not düşer miydim Felluce yanıma? Şimdi ben, esişinden asmaz mıyım Rüzgarlığımı Filistin Askısı´na? Söyle Mecnun´un duası! Sen söyle.
Sebebim... Sevdiğim! Sığ kendimde alıkoymasan beni. Bıçaklasan, parmaklarından kusmaya meyilli yalnızlığımı; delişmen yağmurlarımı saçlarına asarak. İmgesiz cinayetlere fail etmesen içimi... Gel de, memnu kavgaların kıyısındayken şahitsiz bir ömür kalmasın bana.
Ey Aşk!Kalbimin rüyası! Yokluğunda aşka düştü, yanmaya yanıyor işte. Ne olur, yarama sen basarak öldür beni bugün. Ki susturamasınlar beni bu kentin palavra ustaları iliklerime kadar.
CENGİZHAN KONUŞ
[/i][/b]
Naçar rivayetler bırakıp aşkın lal ü ebkem tarihçesine, soygunlarına doymayan kalbimden kaçtım. Gün görmemiş baharlara reddiye sunup, ölür adım geldim Meryemi yeşil gözlerine.
Sevdiğim! Yüz vermedin güneşe, güneş suretsiz kaldı. Bileğini kestin hüznümün, düşüme sensizlik değdi. Aklımın sınırını çiğnedim ve "deliliğimi sundum aşkına" ey Aşk!
Hiçbir şeyi ağlamadan, çok şeyi susarak söylüyorsun. Altı harflik susuşuna denk düşmüyor dokuz harflik hecem. Namı çalınmış sevdaların keşfedilmemiş tenhalarında, kendini küsmelerin yetmedi mi yüz´süz esişime? Felaketlere uyudu mu hiç, yeni yetme umutların? Kan içici hayalleri aldın mı gecene, sayıklayan kanama molalarında? Sevdiğim! Yokluğun bir kefen büyük gelir gözlerine, ben daha taşlamamışken beni. Elevermeye başlar ellerin seni. Arkandan gidersin, yok´luğun dağ boyu.
Ben ki, suç delisi bir aşkı avutup durdum yüreğimde, asılsız diye mühürlenirken acılarım. Sense masalında, sus´tun. İntiharzede hıçkırıklar gelip düğümlendi boğazıma. Durduramadım sesimi ölmeleri... Ey Aşk! Seni sevmeseydim, kurtarılamayan ah olacaktım devşirme ummanların dilinde. ´´Tırnak içi´´ne taşıyacaktım nihavent hayatımı, yana yakıla.
Adın ´AŞK´ olsun diye kimliği belirsiz cesetlere sarılıp, esmer sabahlarda kirpiklerinde astım ben´liğimi dokuz kez. İhaneti ağladım sende, kanlı bir esişin coğrafyasından kendimi saklayarak. Ama, ağlamak bile dökemedi ölümbaz suretimi aynalardan. Oysa yağmur ıslağı dudakların, sırılsıklam bir çöl bırakmıştı içime. Ey Aşk! Bir kere ´gel´ deseydin, aşkın Aşk halinde yakmaz mıydım anlamını bilmediğim anlamsızlığımı? Susmaya gelmeseydin cümlelerime, ezberlere sığmayan intihar mısralarını not düşer miydim Felluce yanıma? Şimdi ben, esişinden asmaz mıyım Rüzgarlığımı Filistin Askısı´na? Söyle Mecnun´un duası! Sen söyle.
Sebebim... Sevdiğim! Sığ kendimde alıkoymasan beni. Bıçaklasan, parmaklarından kusmaya meyilli yalnızlığımı; delişmen yağmurlarımı saçlarına asarak. İmgesiz cinayetlere fail etmesen içimi... Gel de, memnu kavgaların kıyısındayken şahitsiz bir ömür kalmasın bana.
Ey Aşk!Kalbimin rüyası! Yokluğunda aşka düştü, yanmaya yanıyor işte. Ne olur, yarama sen basarak öldür beni bugün. Ki susturamasınlar beni bu kentin palavra ustaları iliklerime kadar.
CENGİZHAN KONUŞ
