AmayDı bizim hikayemiz,
Düşe kalka gidisinden belli...

Aşktan yana yaşadıklarımı bilseydin eğer, halen sevebiliyor oluşuma AŞlK olurdun… (Elif Şafak)

Bir gün mutlaka özle beni...
Herşey daha berbat bir duruma girmişken özle.
Bir çıkış yolu olmadığında,
Benim için artık bir önemi kalmadığında özle beni.
Sevgimi, sevkatimi, sana kıyamadığımı hatırla ve öyle özle...
Berbat bir hayat yaşa demiyorum,
Ama bana yaşattığın herşey için bir gün pişman ol istiyorum...

Sahi, neden "Allaha emanet ol" deyip gider terk edenler?
Sanırım,
"Ben seni fazlasıyla dağıttım, parçaladım, mahvettim, Allahtan başka sana yardım edecek kimse yok" demek istiyorlar...
Haklılar...

Kaç şehir var aramızda?

Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu.
Cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde. Köşeye geçmiş yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun..

Madem sensin o...
Madem sevmeksin, gülmeksin, yaşamaksın.
Madem yüzün yüzümde, sesin sesimde, yüreğin yüreğimde...
Madem milyarlarca ihtimal varken rastladık birbirimize...

Kal böyle, değişme, gitme, bitme, yaşlan benimle...

Bazı insanlar derin yaralar taşır yüreğinde
Kimsenin bilmediği, kimseye söyleyemediği
Sözcüklerin düğüm düğüm olduğu yerde takılı kalmıştır tüm kelimelerin
Konuşamazsın..
Yazamazsın…
Yıllar geçer .. herşey değişir.
Kanayan yaran kabuk bağlar
Gözyaşların diner
Ama yaranın izi hep seninle kalır yüreğinin karanlıklarında…

Sesini kıstığın her duygu kalbinde yara olur...