Sana dokunan bütün sesleri kıskanıyorum... Üzgünüm
Dedi adam...
Kadın uyuyordu,
Aldırmadan konuşmaya devam etti adam;
Hiç bir şey için söz verilmemişti biliyorum...
Ne erkendi bu ne geç bir yağmur.
Sağanaktı ıslanıyordu saçancığına iliştiğimiz kelimeler.
Kelimeler çalınmama yetiyordu.
Oyunbozan bir haylazdım. Biliyorum ama oynamadığımız bütün oyunları kıskanıyorum şimdi.
Gözlerini hiç bağlamadım. Topunla camları kırmadım.
(bize sağlam bir tesadüf gerekiyordu)
Yazıktı sapanınla vurmadığımız kuşlar.
Saçlarının arasına sıkışmış bir şeyler var yinede.
Gülümseyince belli oluyor.
Onlar görmüyor gördüğümü. Biliyorum,
Kedilerin gözleriyle gördüğümsün sen benim,
Parmak uçlarımla konuştuğumsun!
Hiç bir şey için söz vermedik biliyorum ama.
Elimde değil. Üstelik komik ellerimde değil. Ellerinde!
Şimdi dokunsam sana dağılacak avuç içinde sakladığın bir sen!
Bir ben kalacak yinede her şeyin sonunda,
Kendi sonumu yaşamaya talip.
Ve bu şarkı var ya...
Gitarın sesiyle seslendiğin bu şarkı.
Hiç bir sesle dokunmadım sana biliyorum ama.
Kıskanıyorum yinede sesinden düşen bütün senleri!
Bak gecesini sabaha emanet ettiğimiz bir gök devrilecek şimdi!
Altında kaldığım.
Ve altı üstü bir çocuk olduğum yaşamışlığım...
Pişkin bir dokunuşla yanaşacak gözlerime gene!
Sen kokacak odam sabaha kadar.
Hiç kokunu duymadım ama.
Çok şey duymamıştık daha öncede olabiliyormuş demek.
Olmak ve ölmek arasında hiç bir şey için söz vermedik.
Sus... Yâda uyumaya devam et… Biliyorum!
Ama yinede kıskanıyorum bensiz yaşayacağın bütün kışları.
Elimde değil üzgünüm. Ellerinde üstelik!
Dokunsam dağılacak senlerinle!
Dedi adam...
Kadın uyuyordu,
Aldırmadan konuşmaya devam etti adam;
Hiç bir şey için söz verilmemişti biliyorum...
Ne erkendi bu ne geç bir yağmur.
Sağanaktı ıslanıyordu saçancığına iliştiğimiz kelimeler.
Kelimeler çalınmama yetiyordu.
Oyunbozan bir haylazdım. Biliyorum ama oynamadığımız bütün oyunları kıskanıyorum şimdi.
Gözlerini hiç bağlamadım. Topunla camları kırmadım.
(bize sağlam bir tesadüf gerekiyordu)
Yazıktı sapanınla vurmadığımız kuşlar.
Saçlarının arasına sıkışmış bir şeyler var yinede.
Gülümseyince belli oluyor.
Onlar görmüyor gördüğümü. Biliyorum,
Kedilerin gözleriyle gördüğümsün sen benim,
Parmak uçlarımla konuştuğumsun!
Hiç bir şey için söz vermedik biliyorum ama.
Elimde değil. Üstelik komik ellerimde değil. Ellerinde!
Şimdi dokunsam sana dağılacak avuç içinde sakladığın bir sen!
Bir ben kalacak yinede her şeyin sonunda,
Kendi sonumu yaşamaya talip.
Ve bu şarkı var ya...
Gitarın sesiyle seslendiğin bu şarkı.
Hiç bir sesle dokunmadım sana biliyorum ama.
Kıskanıyorum yinede sesinden düşen bütün senleri!
Bak gecesini sabaha emanet ettiğimiz bir gök devrilecek şimdi!
Altında kaldığım.
Ve altı üstü bir çocuk olduğum yaşamışlığım...
Pişkin bir dokunuşla yanaşacak gözlerime gene!
Sen kokacak odam sabaha kadar.
Hiç kokunu duymadım ama.
Çok şey duymamıştık daha öncede olabiliyormuş demek.
Olmak ve ölmek arasında hiç bir şey için söz vermedik.
Sus... Yâda uyumaya devam et… Biliyorum!
Ama yinede kıskanıyorum bensiz yaşayacağın bütün kışları.
Elimde değil üzgünüm. Ellerinde üstelik!
Dokunsam dağılacak senlerinle!