Uzun uzun düşündüm yine seni, içine sığdıramadım küçük dünyamda…yasladım öylece pencereye başımı, yere düşen yağmur damlalarını izledim yavaş yavaş ve o an bir yağmur tanesi olup yere düşüp akan suda kaybolmak istedim… Hayat o kadar boştu ki hergün, sabah evden çıkışım sokaklarda boş boş gezişim anlamını yitirmişti her şey gidişinle… Kurduğum cümleler, sahte gülüşüm söleyemedim kimseye gitti die dilim varmadı…Kendimi avutuyordum sadece herkeze bir rol verildi onu oynuyorum...En zor rol bana verilmiş meğerse önce seveceksin ve ayrılacaksın; Ben yine iyi değilim bu gece sensiz kapkaranlık bir dünyada...
Uyusam düzelirmi diyorum bazen ,polyannacılık oynamak gibi bişi belkide… Acı acı sövmek geliyor içimden zamana, seni alan hain gözlere… Ağlıyorum yine rimellerim akıyo; keşke yanımda olsan da yine silsen, usulca elini tutsam sımsıcak hissetsem derinden seni nefes gibi… Dizine uzansam saçımı okşasan, ben öylece uykuya dalsam gözlerimi kapasam , güneşin doğuşunu yine penceremde seninle karşılasam, yeni güne merhaba desem...
Ne haz var senden ayrı, Ne bir tat senden öte. Bir yüzünü görmek bile, değer binbir zahmete. Vereceğin her acı gönülden kabulümdür.! Sendeki cehennemi değişmem bin cennete
