Bir kıvılcımdın önce yüreğimde başlayan.. Ama nerden bilirdim bir anda kendimi ateşlerin içinde bulacağımı.. Alev alev yanacağımı nasıl tahmin edebilirdim.. Önceleri bir anlık heyecan, bir anlık mutluluktun.. Ah işte aptal kafam, vazgeçilmez bir tutku olduğunu unuttum.. ALIŞTIM, SEVDİM, SİLEMEDİM.. Ne hayatımdan, nede yüreğimden..
Unutmanın kolay olduğunu sanırdım, Vazgeçmenin basitliğinden bahsederdim hep.. Ama işte yaşamamıştımya böyle güzel duyguları, oyüzden kolay geliyordu bana.. AŞK için hastalık derlerdi, bende onaylardım.. Evet hastalıktır ama gelip geçici bir grip gibidir derdim.. Ama nerden bileyim, DERMANSIZ BİR DERT, KAPANMAYAN BİR YARA OLDUÄžUNU.. Günden güne kanadığını.! SEVDAYI çaya benzetirlerdi. Şekeri çok olursa tatlı, az olursa acı olu derlerdi.. Sonradan anladım bu çaya hiç şeker katılmadığını..Acı tarafını tattım daima..
AŞK mücadeleyse enbüyük savaşlara girerdim senin için.. Aslında biliyorum kaybedecek olna kişi hep bendim.. Zaten kazanmayada alışmamıştım hani, zor gelmezdi bana.. Çünkü hasretin varken içimde, gözlerin varken aklımda ve büyük aşkın varoldukça kalbimde; seni daima yaşatacağıma söz vermiştim.. Tutamadım işte sözümü.. Önce kendimi, sonra aşkımı, sonrada seni kaybettim.. Ama kaybolan tek şey bunlar değildi.. Aslında kaybolan, senin beni zifiri karanlığın ortasında bırakıpta gittiğin gecenin sabahıydı.. Sabahlar yoktu artık..
KAHRETSİN.!! Tam unutmaya başlamışken seni; neden yine o şarkı geldi aklıma.. Beraberindede neleri getirdi bir bilsen.. Ama unuttum seni.. Vazgeçtim senden.. Nefret duyuyorum sana..Ahh Ahh yine kandırıyorum kendimi, yine avutuyorum kalbimi.. NİYE? NEDEN? Sanki acıdan başka ne yaşattın bana.. Gözlerim mutluluktan çok gözyaşları gördü sayende.. Ne huzurum kaldı, nede umudum.. Bütün renklerimi söndürdün, Bütün çiçeklerimi soldurdun.. Kabul et birtanem, İNSAFSIZIN, VİCDANSIZIN, VEFASIZIN tekisin sen.. Ne diyeyimki sana.. Kısada sürse mutlulukların en acısını, Acıların enbüyüğünü yaşattın bana.. Yinede sağol.. Benim için bir ömre bedel oldu..
Bak yine aynıyım.. Yani yaşayan bir ölüyüm.. Katilimde sen oldun, tebrik ederim.. Sakın bana çektirdiklerini başkalarınada yaşatma..Herkes benim gibi taşıyamaz bu yükü.! Şimdi nerdesin, nerelerdesin kimbilir.. Yanında yine başka biri, ellerinde yine başkasınınmı fotoğrafı var? Olsun, alıştım nasıl olsa hayatın her cilvesine.. Baksana acımı, kahrımı bile yalnız başıma çekiyorum.. VE ARTIK GİDİYORUM..!!!
Artık her doğumgününde sana o beyaz laleleri gönderen biri olmayacak.. Vazon boş kalacak belki.. Ama bilki vazon boş olduğu an, sokağın başındaki mezarlığın en köhne yeri dolu olcak..MAHVOLAN HAYATIM ARTIK SON BULACAK
Unutmanın kolay olduğunu sanırdım, Vazgeçmenin basitliğinden bahsederdim hep.. Ama işte yaşamamıştımya böyle güzel duyguları, oyüzden kolay geliyordu bana.. AŞK için hastalık derlerdi, bende onaylardım.. Evet hastalıktır ama gelip geçici bir grip gibidir derdim.. Ama nerden bileyim, DERMANSIZ BİR DERT, KAPANMAYAN BİR YARA OLDUÄžUNU.. Günden güne kanadığını.! SEVDAYI çaya benzetirlerdi. Şekeri çok olursa tatlı, az olursa acı olu derlerdi.. Sonradan anladım bu çaya hiç şeker katılmadığını..Acı tarafını tattım daima..
AŞK mücadeleyse enbüyük savaşlara girerdim senin için.. Aslında biliyorum kaybedecek olna kişi hep bendim.. Zaten kazanmayada alışmamıştım hani, zor gelmezdi bana.. Çünkü hasretin varken içimde, gözlerin varken aklımda ve büyük aşkın varoldukça kalbimde; seni daima yaşatacağıma söz vermiştim.. Tutamadım işte sözümü.. Önce kendimi, sonra aşkımı, sonrada seni kaybettim.. Ama kaybolan tek şey bunlar değildi.. Aslında kaybolan, senin beni zifiri karanlığın ortasında bırakıpta gittiğin gecenin sabahıydı.. Sabahlar yoktu artık..
KAHRETSİN.!! Tam unutmaya başlamışken seni; neden yine o şarkı geldi aklıma.. Beraberindede neleri getirdi bir bilsen.. Ama unuttum seni.. Vazgeçtim senden.. Nefret duyuyorum sana..Ahh Ahh yine kandırıyorum kendimi, yine avutuyorum kalbimi.. NİYE? NEDEN? Sanki acıdan başka ne yaşattın bana.. Gözlerim mutluluktan çok gözyaşları gördü sayende.. Ne huzurum kaldı, nede umudum.. Bütün renklerimi söndürdün, Bütün çiçeklerimi soldurdun.. Kabul et birtanem, İNSAFSIZIN, VİCDANSIZIN, VEFASIZIN tekisin sen.. Ne diyeyimki sana.. Kısada sürse mutlulukların en acısını, Acıların enbüyüğünü yaşattın bana.. Yinede sağol.. Benim için bir ömre bedel oldu..
Bak yine aynıyım.. Yani yaşayan bir ölüyüm.. Katilimde sen oldun, tebrik ederim.. Sakın bana çektirdiklerini başkalarınada yaşatma..Herkes benim gibi taşıyamaz bu yükü.! Şimdi nerdesin, nerelerdesin kimbilir.. Yanında yine başka biri, ellerinde yine başkasınınmı fotoğrafı var? Olsun, alıştım nasıl olsa hayatın her cilvesine.. Baksana acımı, kahrımı bile yalnız başıma çekiyorum.. VE ARTIK GİDİYORUM..!!!
Artık her doğumgününde sana o beyaz laleleri gönderen biri olmayacak.. Vazon boş kalacak belki.. Ama bilki vazon boş olduğu an, sokağın başındaki mezarlığın en köhne yeri dolu olcak..MAHVOLAN HAYATIM ARTIK SON BULACAK