Insan bazen duygularinin akisini kontrol etmek de zorlaniyor
veya kontrol edemiyor.
Zaman zaman o kadar degisken ki duygular.
Düsüncende ve
kalbinde biriktirdigin bütün olumsuzluklar
bir anda yerini daha olumlu,
güzel düsüncelere ve duygulara birakiyor.
Bunun nedeni insanda bazen çok basit,
bazende çeliskili cevaplar bulabiliyor.
Cevap bulmasi gereken bir soruda,
aslinda bu durumun bir zaaf mi yoksa bir erdem mi oldugu.
Bunun sonucunu çikarirken
yasanilanlarin insanin hayatinda ne kadar yer aldigi ve
benligine ne kadar kazindigida tabiki çok önemli.
Bazi durumlar için yasanilanlardan dolayi
insan daha kati düsüncelere sahip olsada,
bazi yasanilanlarin sonucunda da bu durumu muhafaza edemiyor.
Bunun nedenide bence kisinin veya
yasanilanlarin insanin yüregindeki en hassas yerinde mevcut olusu ve
hayatinda büyük yer kapladigidir.
Iste böyle zamanlarda insan,
gerçekten yüregine ve duygularina asla söz geçiremiyor.
Ve dogrusu neden geçirmesi gerektiginin de
tam olarak cevabini bulmus degilim.
Insanin yüreginde ve düsüncesinde var olan ve
yasamasi mümkün olan bir hayati,
gerçek yasantisinda neden ortaya koyamadigida,
cevabi mümkün olmayan sorular arasinda saniyorum
her zaman yerini koruyacaktir.
Bizler galiba daha çok, daha kolay ve
daha mutlu bir hayat yerine,
daha zor ve daha mutsuz bir hayat seçiyoruz.
Belkide yaratilisimiz da var,
yada belkide bizler daha sonradan icat ediyoruz böyle yasamayi..
Esasen hayat;
mutlukla dolu bir dakikayi bile bosa geçirilmesi
göze alinamayacak kadar çok kisa..
Tamamen ani yasamak hedef alinmamaliysada,
yasanilacak veya yasanilmasi mümkün olan mutlu ve
güzel anlarinda geçip gitmesine izin verilmemeli saniyorum..
Bilmem belkide hayat böyledir…
Bunun yaninda insanin her aninda bir hayal yasamasida var tabiki.
Yaninda olmayan fakat her zaman yakininda hissetigin ve
yokluguna hiç alisamadigin biri gibi.
Her yerde ve her aninda onun anilariyla avunup,
hayalinde tekrar tekrar yasamak gibi.
Özlemini içinde yakarcasina ve acitircasina yasamak gibi.
Bakisina, sarilisina, gülüsüne, dokunusuna hasret kalip,
onu hayalinde yasatmak gibi.
Teninin o güzel kokusuyla bütünlestirdigi,
kullandigi kokusunu hissetiginde,
yakininda oldugu zannedip gözlerinle onu arayip ve
sonra bulamamanin buruklugunu yasamak gibi.
Onun dokundugunu bildigin esyalara dokunmak,
geçtigi yollardan geçmek,
onun oldugu fotograflara dakikalarca bakip avunmak gibi..
Yüregini acitsada yarani tekrar tekrar kapatip,
yokolmasina asla izin vermemek gibi.
Yastigina basini koydugunda ve
tekrar güne uyandiginda ilk aklina onun gelmesi gibi.
Kadehini hep ona kalirip,
her yudumu onunla yudumlamak gibi..
Denizlere onu anlatmak,
yakamozda onunla kaybolup gitmek gibi,
denizin üzerinde yürümek gibi..
Ask gibi, sevda gibi..
Sen benim zaafim, sen benim mücadelem,
sen benim erdemim, sen benim mutlulugum,
sen benim anlasilmazim,
sen benim vazgeçilmezim,
sen benim kaybedisim,
sen benim izdirabim,

sen benim özlemim,
sen benim hayatim,
askim, sevdam oldun..
Kimi zaman gerçek,
kimi zaman hayal oldun..
Ama hep oldun..
Olman gerektigi gibi yanimda,
kalman gerektigi gibi hep kalbimde ol..
Her an Sevginle ve Sevgimle kal..
Sen benim ruhsatsiz sevdam…

Üşüyen kardelen kuşağına düştü ömrüm,
Asır sayarken vuslatsız adımlarla,
Bitti rüya…
Sormadan susuyor karanlık,
Bu sesi ilk kez duyuyorum ,ve








Yolun sonuna düşerken gözlerim son nefesimdir ,
Değmesin keder teli fütursuz bu sineye,
Değdirme elin gözüne,
Dünyam olsun, dünyan olsun,








İki nefese yetecek kadar büyük olsun,
Ötem ölümüm olsun…
Saklarken ateş yatağı bağrımda eksik cümleleri,
Düşmedi hiç dilimden pişmanlık izleri,









Ben ettim’di yeminlerimin yarenleri…
Nankörüm bilirim,
Tutuşurken dudaklarında ben hala gideceğin gündeyim,
Korkuyorum sevdiğim,









İpsizliğin paçalarıma uzanan ellerinin düğümlerindeyim,
Sualsizim,
Vardım koyuldum yola,
Seninleyim,










Seninim ,
Bunun yarını ölüm ben bunu da bilirim,
Sen de bil ki,
Bundan gayrı sadece bir kere öleceğim ve bir kere gideceksin,









Ben musallada seni söyleyeceğim,
Sevdamın kahrını bilir meleklerim,
Seni getirecekler budur ecrinim…
Şahidim olsun bu şiir,








Bir daha bizi söyletmeyeceğim ayrılığa,
Bir daha dokundurmayacağım hiçbir küfrü yokluğuna,
Bu sefer bunun için gelmedim mi sana,
Sevip de gideyim demedim mi kendime,








Söz verdim çile dolu yollardan akan ömrümün bu gününe,
Sen utandıranım ol diyesim var gamlı sesimle,
Yine de çaresizim ve inanasım da gelmiyor kendime.....!!!

[FONT=Comic Sans MS][/FONT]


Sessiz çığlıklarım var benim ...
Hep yüreğimde asılı kalann

Her sey biter herkes gider
Gün bile kacar gecelerin
koynuna saklanır


Birtek ben kalirim benligimden
tasar sevgim kahve gözlerinde
yankılanır
Yasanmamislari düsünür
kuytularda üzülürüm....



Serdim ortaya gönül bahçemi,,

İçinde sen dolaş diye.

Var belki daha güzelleri;

Katıksız ama benim bahçem…



Dalından düşen yapraklar,

Yapraklar arasında çiçekler…

Artık seninle yeşerir bu bahçe,

Arınır kuru yapraklarından.



Yeşiller içinde, tomurcuk

Kadife bir gülüm var,

Sana sunabileceğim…

Bak güneşe, açtı.

Rüzgâr, gözlerinin serinliğinde…

Su ise kendi yolunda.....

Yoksun ya
Gençliğimin deli rüzgarları da yok
Ve yoksul düş baharlarım
Neler kalmadı ki sende
Çaresizlik karabasanlarının çıkmazları
Avuntuzus saplantıların açmazları
Deli düşler

Yoksun ya
Kim anlar şimdi bu yüreği
Sensizlikte ne yapılır bilmem ki
Aşkın tepelerinden böyle apansız düşmedim

Ilık tebesusumler vaktine beş kala solan
Kahkahalar gibiyim
Yarısında yutulmuş
Sevinç çığlıkları dolu boğazım

Seni özlemeyi bile yakıştıramıyorum kendime

Yoksun ya
Buruşturulup atılmış mektuplar gibiyim
İçimdeki yürek boşluğuna yoldaş
Gülüşüm bükülü kaldı dudağımda
Sana sargın kalmak vardı gül yüzlü
Bu aşkın üstü
Böyle örtülür müydü

Kahraman Tazeoğlu

Nasılda gittin hiç acımadan
oysa ellerim daha doyamamıştı sana.
Tüm yaşanmışlıkları nasılda bir çırpıda silebildin?
yaşanılan onca anı çekilen onca acı
hepsi ne kadarda güzeldi
zaten sen varsın diye her şey güzeldi.
acılar bile senin eserin olduktan sonra çekilmez olmuyordu.
Yaşadım seninle
ellerim seni arıyor şimdi
son kez ellerimi tuttuğun geceyi hatırlıyor musun?
ve bir daha hiç bırakmayacağına dair yeminler ettiğini
İnanmıştım sana
bırakmazsın beni sanıyordum.
yalan mıydı yaşanılanlar?
Söylesene beraber sabahladığımız gecelerde kurduğumuz hayallerin hepsi sadece birer avunuş muydu?





Sevginle bitirdin beni
bense seni sevgimle boğdum
haklısın.
bu kadar büyük bir sevgiyi kaldıramazdı yüreğin
ve kaldıramadı da
kahretsin ki yine ben haklıydım her zaman ki gibi
yaşattığın o büyük acı bedenime ağır geldi.
kan kustum ama çok sevdim hep sustum





Kaybetmemekti tek istediğim
bir kez daha böyle sevemezdi bu yürek
Sevemedin ki
sadece sendin o küçük yüreğimdeki bitmeyen sancım
geceleri uyuyamadığım kabusumdun belki de
yada görmekten hiç bıkmayacağım en güzel rüyalarımdın
Yaşamımdın
Evetbenimle birlikte göçecekti sevdan yüreğimden
nasılda güzeldi yaşanılanlar.
her ayrılığın arkasından ağlamak bile güzeldi.
Şimdi yoksun
ve şimdi sadece bir ayrılığın arkasından ağlıyorum
Senin arkandan
Gitmeseydin en güzel yarınlar en güzel hayaller bizim olacaktı.
Gitmeseydin bir ömrüm senindi
Gitmeseydin
Keşke gitmeseydin
yalnızım şimdi sensizim.
Nasıl kopardın ellerini benden?
Saçlarımın arasında kaybolan ellerini nasıl da çektin aldın?
Her şey yarım şimdi.
Acımasızdı zaman.
Seni benden sorgusuzca sualsizce alıp götürüyordu
sen ise acımasızca gidiyordun




Gitmeseydin balım
alıp gitmeseydin gözlerini benden
sevdim seni
yaşattığın acı küçücük yüreğime sığmayacak kadar büyük olsa da
yinede her şeye rağmen seninle geçirdiğim her an bu acıya değerdi
İyi ki vardın!

İşte benim mevsimim hazanmevsimi
Hazan zamanı şimdi...
Ağaçlar yavaş yavaş en hüzünlü rengine bürünecek
Yapraklar bırakacaklar kendilerini rüzgarın eline
Ordan oraya savrulacaklar
Sarının bütün tonları kaplayacak yolları
Adımlarımın arasına karışacak hüzün...
Bir adım daha atacağım kışa
Biraz daha eskiyecek yüzüm



Ağaçlar üşüyecek yapraksız
Bakacaklar savrulup gidenlere
Yüreğim üşüyecek ...
Gri bulutlar karşılayacak sabahlarımı
Merhaba diyecek yağmur
Karışıp gözyaşlarıma ince ince
Hiç kimse görmeyecek....


Her sabah yine elimde çayım
Gülümseyeceğim hayata
Takıp en güzel maskemi
Bilinmezler içinde arayacağım
Yalancı aynalarda
Yiten günlerimi....


İşte benim mevsimim
Hazanmevsimi
Ne tenimi üşütecek kadar soğuk
Ne içimi ısıtacak kadar sıcak



Bir yudum çay bir nefes sigara
Göçmen kuşlar başladı terk-i diyara
Bir yolculuk rüzgarların ıslığında
Dalıp giderim anılara
Her zamanki hazan yalnızlığında


Deniz gökyüzüyle aynı renk
Sahile vuracak hırçın dalgalar
Kıyı ve köpük sevişecek
Akşamlar kızıl ufuklara
Erken inecek...
Bir sokak lambası ışığında
Dertleştiğim gecelerle
Hüznün çizdiği resimlerin
Hepsi gerçek...




İşte benim mevsimim
Hazanmevsimi
Bir adım daha attım kışa
Bir adım daha sonun başlangıcına....




İçimde desemde bahar
Artık ne faydası var?

Tut ki çekilmez acılar içindesin….
Pervane etrafında kederler…
Suskunluğun biri bin para…
Kirpiklerine değersen tuz zerrecikleri
Oyalama kuş gibi atan yüreğini….
Bekle….
Sabır de…


Sana yalvarıyorum
Sakın bensiz ağlama…


Yanında değilim affet…
Affet bir nefeslik adımda
Sana gelemediğim için…
Başını omuzuma alıp
Hıçkırıklarına ortak olamadığım için….
Affet….


Sana yalvarıyorum
Sakın bensiz ağlama….


Siyahlarına beyaz
Kederine mutluluk
Kadehlerine sevda olup dolmamış
Hasret sabahlarına vuslatı koyamamışsam
Suçluyum………


Yükle bana kaderin en olmaz suçlarını….
Öldür beni gözlerinde…


Sana yalvarıyorum
Sakın bensiz ağlama….
Tomurcuk güller açsın
Gamzelerinde
Ceylanlar gezsin yanaklarında
Dilinde bülbül şakısın
Gülüne hasret ölen……


Aç kollarını….
Sarıl…..
Sıcaklığını tenim
Yüreğinin atışını yüreğim duysun….
Sensizliğimi yüzüme vurup
Gel karalar bağlama……


Sana yalvarıyorum
Sakın…
Sakın bensiz ağlama….

Sana gel diyemem
Ben kendimden gideli çok oldu
Yüreğime ayazlar vurdu
Şarkılarım öldü benim bugün
Ve ıslak bir cama vurdu çocukluğum.


Küf kokan bir gece devriliyor üzerime, İçimdeki kentler darmadağın
Dilimde ıslatmaya kalktığım cümleler hayatın akışında,





Pişmanlıklar ayak bağım, keşkeler için artık çok geç..
Belki sabahlarım nedenler ile dolar taşar ve bir soru işareti olurum kendimde.
Belki de kıyametler koparırım kendimde kim bilir.






İliklerime kadar hissediyorum ölümü
Ama korkmuyorum.
Şimdi bakışlarımdan şiirlerdüşüyor
Ve vuruyor beni dört bir koldan
Eşkıya duygularımı tutukluyorum göğüs kafesimde
Deli gömleği giydiriyorum düşlerime.
Aynalarda hüzün rengi; bakışlarımda mana yok.
Karantina zamanlara sıkıştırılmış gülüşlerimin tozu avuçlarımda
Ve gecenin körü çarpıyor suratıma.


Gözyaşlarımdan yangınlar çıkarıp yakmalı bu yüreği

[b]Kaçtım... [/b]


[b]Kendimden gelen haykırışları duymamak için.. sessizliğin içindeki sesleri karanlığın içindeki yüzleri görmemek için.. kaçtım... [/b]







[b]Baktım... [/b]


[b]Geriye dönüp baktığımda yitik bir kentin kayıp bir düş'ü oldum... düşlerimin griliğinde kendime baktım.. sisli ve yağmurlu bir havada İstanbul'a bakar gibi baktım... [/b]






[b]Saklandım... [/b]


[b]Tüm kelimelerimi yanıma alıp saklandım.. cümlelerimin beni terk etmesine izin verdim... kilitli bir kapının ardında herkesten ve her şeyden saklandım... [/b]




[b]Islandım... [/b]


[b]Yağan yağmurlar altında şemsiyesiz saatlerce dolaştım... ıslandım... yağmurla birlikte yağdım avuçlarına... yağmurla ıslandım... [/b]



[b][/b]



[b]Sustum... [/b]


[b]Tüm şiirleri şarkı sözlerini sözsüz bestesiz bıraktım... cümlelerimi anlamsız kelimelerimi çırılçıplak yalnız bıraktım... sustum... [/b]




[b]Döndüm.. [/b]


[b]Buz tutmuş düşlerim yaban kalmış gülümseyişlerimle... eksık kalan günlerimle yaşanmamış yarınlarıma döndüm... [/b]




[b]Kaçarken baktığımda saklanan benliğimin yağmurda ıslanışını susmaların ardından gördüm... ve dünüme bu günüme yarınıma döndüm... [/b]