Bugün en çok seni özledim
Önce rüyamda gördüm seni
Kalktığımda sen vardın akltikımda
Yanımdaydın
Sanki seninle geçirecektim tüm günü
Bu sefer mutluluk verdi özlemin bana
Bütün gün sana yoğunlaştım...


ğleye dogru acıtmaya başladı özlemin
Gülüşün aklıma gelmeye başladı....
Giderek beynimi kemirmeye başladı duygularımın karmaşıklığı
ve çaresizliğim midemi bulandırıyordu
Beklemiyordum artık aramanı
Özlüyordum işte.....
Yanımda uyumanı,doya doya gözlerini seyretmeyi istiyordum ama yoktun işte
Bugün her şeyi seninle yapmak istedim.
Bide olacakmış gibi bir sürü hayal kurdum
Onlarda mutlu eder gibi oluyor ama gerçekle yüzleşince geçiyor işte...
Sonrada içimdeki yorgunluk ve küskünlük...
Şımarıklıktan nefret eden ben bugün seni şımartmak istedim..
Kendim için yaşayan ben bugün senin için yaşamak istedim


Bugün en çok seni özledim ben
Bütün alışkanlıklarını,ne biliyim yürüyüşünü falan göresim geldi...
Bir dokunuşunu,bir bakışını,sesini duymayı...
Seninle olmayı en çok bugün özledim ben...

Senı Sevıyorum Yapragım


Çevremde oldugu gibi uzaklarda can parelenmiş
Oysa bir sevdiğim var beni anlayan anladığı kadar seven
Yaşadığımız kenti hatırlarım mektupların kadar güzel anlamlı
Beni sevdiğini bildiğim iki küçük gözleri vardı arada iki kelime söyledim sana
Adına sır koyulan hoşuna gittiği kadar benide güldüren mutlu eden sözler
Seni seviyorum koşulsuzca,yargısızca hayal gibi kurduğumuz beklentiler
Seninle yaşamayı istediğim bir evim ölümüne gömüldüğüm kara toprakta bile izlerin
Hatta ve hatta mezar taşımda yazılı olan bir kaç kelam senden izler taşıyan iyi sözler
Seni seviyorum narin ellerini güzel gözlerini ben seni böyle severken sende beni sevdin

İyi ki sen varsın yanımda
İyi ki güzel gözlerin hep baş ucumda
Derinden yankılanan sesin hep aklımda
Sana söylemek istediğim sözler hep dilimin ucunda

Öylesine güzelsin ki bana hiç sorma
Saçların ellerin gözlerin her biri özenle seçilmiş sanki
Her birinde bir sevda her birinde bir hüzün var
Saçının telinde bir aşk gözlerinde sevinç var

Üşüdüğüm zaman sana sarılabiliyorsam
Öfkelendiğim zaman sende duruluyorsam
Gözlerin dur yapma diyebiliyorsa
Bunun adı aşk olmalı galiba

Aşık olmak böyle bir şeyse
Kaldı ki bunlar sevmenin çılgınlığı ise
Aşkım demek böyle güzelse
Hayatın içinde sen açan bir gülsen kaldı ki hayat böyle güzel ah bir bilsen

Ellerine her dokundukça
Saçlarını okşadıkça
Sesini her duyduğumda
Huzur kaplıyor içimi inan buna

Şükür ediyorum ki böylesi güzelsin
Umut ediyorum ki bir gün olurda gitmezsin


Beni hep böyle derinden seversin
Umarım ki sende her gün bende doğup bende bitersin

YaşayabiLeceğin En GüzeL Sevda Benken...



Kalabalıktan kurtulduktan sonra
Aynadaki yüzümle tanıştırdım seni
Düşünsene bugün evime kadar davet etmişim o duyguları
Aslında bir titremeyle çıkıyordun yüreğimden gözlerime
Yön vermeye çalıştıkça yaşanan sevgi kazalarıma
Ötesine yaralı hislerimin kucağında bile buldun beni
Her taraftar gibi aşıktım renklerine
Bulut gibi gölgesizdin...
Seni farkedenler için yaşıyordun sanki
Ve her defasında derinliklerinde kaybolurken
Başka birinin varlığını unutmuş gibiydim dünyada
Anam babam sen olmuştun
Sen olmadığında
Milyarlarca insan arasında yalnızdım..
Korkak kedilerin ürperişini çalan yeşil gözlerin
Hangi sevdadan nasipsiz kaçtığını anlatıyordu
Ben varım demek istedim
Haykırdım!
Haykırdım!
ilk defa bu kadar sessiz
ilk defa gözlerimle
Başka duyularımla ağlamayı sende öğrendim
O kadar masum sevdim ki..
Yaşayabileceğin en güzel sevda benken
Ne olur geçmişin acı hislerini bende yargılama
Beni öyle sevki..
Yaşadığımı anlayayım
Seni öyle bir katayımki her hücreme
Bağışıklık kazanmasın yüreğim
Yine seveyim
Ama tek seni...


UÄžUR SARUHAN

olmuyor işte!
[FONT=Palatino Linotype]bu dünyada yetişmiyor dilediğim sevgi [/FONT]
[FONT=Palatino Linotype]bilmiyorum [/FONT]
[FONT=Palatino Linotype]toprağından mı [/FONT]
[FONT=Palatino Linotype]suyundan mı; [/FONT]
yalanından mı
huyundan mı,
ne zaman bir gül ağacı diksem kuruyor
belki de yağmurlar asitli!

[i][/i]
Suyunu döktüm şehrin
Trenleri çırılçıplak soydum
Ve ölümü yaktım bir kibrite


... Anne benim Kavgam kendimle


/
[i][/i]


SOYUNU yitirmiş bir masalın içsel tedirginliğidir
Dişlerime dokunan et parçasının
Dudaklarıma düşürdüğü ayaz


Düş yok
Sayfayı çevir
Başrolü bana yaz şair



[i][/i]



Ve başımda üç melek gezdir
Ki!
Başlasın şiir ...




Kaç af Sigar gecenin ömrüne
Özü Çingene teni
Irkı İblis ateşi
Öldürmeseydi suskun / çocuk / lukları



[i][/i]



Ve en az bir güvercin uçurabilseydiler avuçlarında
Ya da yedi renkli bir uçurtmanın Özgürlüğü olabilseydiler
Kitap aralarına konmuş Ayraç uçurumlarında
Ne hüküm yazabilirdi dudaklarım




[i][/i]



Kundakta öptüğüm meme uçlarına
Ne de ninni söyleyebilirdi kalemim
Boynumda asılı gaz lambasına


Ki!
Saydım içimdeki mezarların kemiklerini
Bir, iki, üç ...

[i][/i]
1


/ Yabancı günlerin yaşam ironisidir
Esmer bir çocuğun dilinde bir kibrite yakılan ateş
Önce Anka'yı yok ettiler Kaf Dağında
Ki!
Doğumları ötelenmiş Sabahlar doğurdu
Bakire kadınlar
Üç kursuna öldürüp bütün adamları


2
[i][/i]


/ Fallarda görünen Yolların
Iptal edilmiş seferlerinde demir ayaza düşen
Trenlerin cam dibi yalnızlığıydı vasiyetlere kondurulan
Kelepçeli tutsaklar
Ki!
Ölümleri ötelenmiş bakireleri öldürdü
Alenen piç ilan edilmiş çocuklar
Yedi tüm cehennem çukurlarını doğurup sabahta


3
[i][/i]


/ Vurdum kendimi evimden miyim
Sıyırıp tenimin derisini
Dişledim kemiklerimde Kalan giden tenleri
Ki!
Yazdığım oğlu masalın içsel tedirginliğiydi
Dudaklarıma düşen ayazın
Çingene ateşinde yanan
Bütün Düşleri


4

[i][/i]
/ Sayfayı geri çevir şair


Ve başımda İblis gezdir


Ki


Bitsin şiir ...
Kardelen Taner


[url=http://www.sevdaseli.net/forums/redirector.php?url=http://img.blogcu.com/uploads/geda_alone.jpg][/url]


[FONT=Times New Roman][/FONT]

Ağlamak ayıp değil yüreğim


Yaşam uzun ve çileli bir yoldur yüreğim. İyi ve kötü günlerin acıyla sevincin dürüstlükle ihanetin kol kola olduğu bu dünyada sana biçilen ömrü yaşamak zorundasın. Dikenli inişli-çıkışlı yollara defalarca gireceğin onulmaz yaralar alacağın kesin. Acıya dayanacak gücün kalmadığını hissediyorsan ağla. Ağlamak ayıp değil yüreğim.



İyiyi ve güzeli aramaktan asla vazgeçme; Çünkü yaşam bir kelebeğin ömrü kadar kısa. Aylar yıllar kayıyor dik durmaya çalıştığın ayaklarının altından. Kirpiğini kırptığında geçen o kısacık anı geri getirebilecek hiçbir güç yok dünyada. Değiştiremeyeceğin beyinler kabullenmek istemediğin bedenler seni oyalamasın. Hiçbir şey için geç değildir bunu bil. Son nefesini verip dost darbeleriyle yaralanmış bedeninden çıkan ruhun göğe tırmanıncaya kadar umudunu yitirme. Sevdaları da kabulleneceksin ihanetleri de. Gülmeyi kendine yakıştırdığın gibi ağlamayı da yakıştıracak ve yeri geldiğinde gözyaşından nehir oluşturup yüzünceye kadar ağlayacaksın. Ağlamak ayıp değil yüreğim...





İyiliği karşılık beklemeden yapacak almayı düşünmeden vereceksin. Doğru olanı ve sana yakışanı da budur. Hak etmediğini düşündüğün sözleri duyar davranışlara şahit olursan hiç şaşırma kimselere gönül koyup incinme. Herkes senin düşündüğü hayal ettiğin gibi değil ve asla da olamaz. Hayallerini örtünüp düşlerine gömülerek ağlamak istiyorsan ağla. Ağlamak ayıp değil yüreğim.





Bakma gidenin ardından. Vefanın ne demek olduğunu biliyorsan vefasızlığı da kabullenmesini bil. Seni üzeni vicdanıyla baş başa bırak. Soldurma umut çiçeklerini. Hoyratlara verme yaprağını. Koklatma kendini güzel kokudan anlamayanlara. Bulacağını düşlediğin mutluluğa doğru yürü. Yolun seni nereye değil kime götüreceği önemli. Kırlangıcın kanadındaki gizemi serçedeki yüreği düşün. Gökyüzüne desenler çizen turnaların uçuşunu izleyip seslerini dinle. Seher vakti bir gonca gül için ağlayan bülbül görürsen sen de ağla. Ağlamak ayıp değil yüreğim.





İçten yıkılıyorsa kalen tehlikedeyse yarınların ve kendini çaresiz hissediyorsan ağla. Ağlamak ayıp değil yüreğim.

Yıllar, filizlenip olgunlaşmaya gark ederken
Şen şakrak mutlu ve refahlı günler çok azdı
Yaşayamadan anlatmak, işitmeden duymaktı
Görmek için bakmayı bir niteliğe erdirmekti


Dünyanın nimetleri her bir tarafı kuşatırken
Rahmet bu kadar aşikâr gerekçeyle yakınken
Kalp kendi hilkatinde ritme amade bulunurken
Ruhumun, hicran sayfaları ne kadar manidardı


Ummanlara doğru uzanan derin bir hüzün vardı
Uyumak, oysa çok şeyler anlatıyor o an bizardı
Kalbim ne kadar sahibiyleydi idrakim neredeydi
Zaman insan kimliğinde muvazene için hakikatti


Doğmak emanetin tevdiinde olan bir merhaleydi
Nesiller için mücerret olacak mümtaz sağanaktı
Hakk zerrede muhakkak olan hamiyetli sığınaktı
Kim ne kadar farkındaydı, akıl insan için vuslattı


Aşk olmasaydı, su durulmazdı, yağmur ağlamazdı
Toprak, bereketi için anlaşılmaya amadeli sanattı
Güneş neleri anlatırdı, rüzgâr nefesler için olandı
Med cezir nazar eden içinde hissiyatta bir farktı


Mütekâmil olmak insani hasleti kuşanarak solumak
Ahseni takvimden neden bahsedilir meraka akmak
İradenin hüviyetini berraklaştırmak nefsi tanımak
Ruhun kalbi nizam etmesine nefesi gark edebilmek


Aslen sahibi olduğun ne var nefes olmazsa orda kal
Ölüm, bir gün kapını çalacak sakın geç kalma ey yar
Sevda bunun için var uzlet melaline suhuletli bir ar
Edep içinde kal, mütemadiyen tefekkürde seyri hal

Herkes, "ilk kendi yaşıyor"
Sanmasa,
Sevdalar da tükenirdi,
Masalları da...
Sonsuza kadar
Sürdüğü bilinsin diye mi nedir,
Bittiği anlar ve ihanetler
Yazılmıyor kitaplara.
Zümrüt-ü Anka Kuşu da yalan aslında,
Kendini külünden yarattığı da...
Ferhat'ın Şirin,
Aslı'nın Kerem için öldüğünü
Kim gördü Allah aşkına?
"Sonsuza kadar sürsün" diyorsan
"Bu sevda,"
O zaman sevgili,
O zaman vuslat yaşanmaya!

Sana yazacak bir sen bırak bana!
Öfkelerin orada kalsın!
Kaçamaklar hanesinde değil ismin
Anlasana!
Ömrümün tam ortasına
Kocaman harflerle yazmışım:
SENİ SEVİYORUM...
SENİ SEVİYORUM...




"Herkese söylediğin
Bana söyleme" diyorsun...
Ama ne varsa sevdaya dair,
Bizden önce söylenmiş, biliyorsun.
Bize düşen, aşkı yalansız yaşamak...
Hadi uzatma da uzat ellerini,
Seni seviyorum...
Seni seviyorum...
Seni seviyorum..





TAYFUN TALİPOÄžLU