Uzun uzun y?llar evveldi....
Uzak sahillerin, nemi yapra?? ?zerinde, yemye?il ormanlar?nda
g?zeller g?zeli bir k?z ya?arm??.......
Ad? yokmu?..
Bir isme de, ihtiyac? yokmu? zaten.
Duyamaz ve konu?amazm??, O......
T?m g?n toplad??? deniz kabuklar?yla u?ra??rm?? sadece.....
Her sabah uyand???nda,
“acaba bug?n, hangi deniz kabuklar? bulma ?ans?na sahibim” diye merak duyarm??.....
Kime sorsan?z, t?m deniz kabuklar?n?n birbirine benzedi?i o uzun sahillerde, o aylard?r y?llard?r hep mutlu ve
her g?n? ayr? bir umut ve g?zellik i?inde, heyecanla ya?amaktaym??..... ??nk? O
zaman?n,
sevenler i?in sonsuz oldu?una inan?rm??......
??nk? O,
zaman?n,
sevinenler i?in k?sa
?z?lenler i?in ?ok uzun,
korkanlar i?in ?ok h?zl? ,
bekleyenler i?inse ?ok yava? oldu?unu, bilirmi?......
O, sonsuzu se?en, seven , ama ?ok seven bir y?re?e sahipmi?......
Toplad??? ve dokundu?u her deniz kabu?u ile, y?re?ine bir par?a daha sevgi biriktirmekteymi?......
O, deniz kabuklar?nda, kulaklar?yla duyamad???, bilinmez nice sesleri dinlemekteymi? asl?nda......
Y?re?inin kumsallar? ve sular?, ona hi? gitmedi?i, hi? g?rmedi?i k?y?lar?n, nice hikayelerini anlat?r durularm??.
D?nya, onun y?re?inde atarm??...
D?nya, onun y?re?inde ses verirmi? evrene...
O, d?nyay? y?re?inden i?itir, bilir ve ya?arm??....
Bazen i?ittiklerimiz, yeter san?r?z...bildiklerimiz ger?ek san?r?z..
Ve bunlar mutlu etmez bizi.....
??nk? mutluluk;
duyamad?klar?m?zda, gidemediklerimizde,
fark edemediklerimizdedir.
Oysa, g?rebildiklerimizden, daha fazlas?d?r ger?ekler..
G?nl?k d?ng?ler i?inde, Sevdiklerimizle ve kendimizle payla?abilece?imiz ?eylerden uzak kalarak ya??yoruz hayatlar?m?z? maalesef.....
Hayat bu olmamal?.. I?ler hi? bir zaman durulmayacakt?r ki, hep yo?un, hep ?ok olacakt?r......
Ama sular bile durulur.
Durulur ve durulan?r o zaman su; sedeflenir, sakinli?in, dinginli?in tatl? huzuru , derinli?i aks olur kumsallarda.....
Bu hayatt?r i?te.. Hayat oradad?r...
Dinlerken, beklerken, izlerken, durulan?rken..
Hayat orada ya?an?r ger?el anlamda..
Oysa bizler mekanik ve elektronik bir d?nyaya hapis vaziyette ?uursuz ya??yoruz, “hayat, bu” diye.....
Ya?am?m?z?, hayata ve kendimize endeksleyebilmeliyiz...
Gger?ekle, do?ru aras?ndaki fark? g?rebilmeliyiz..
Hepimiz ....
Ger?ekten mutlu olmak,
sadece y?re?in i?idir...
Y?reklerimize f?rsat vermeliyiz.....
Her yeni g?ne ba?larken,
hangi deniz kabu?una dokunarak,
bilinmedik hangi ya?ama kat?laca??m?z ?ans?na g?l?mseyerek,
umutla uyanmal?y?z......
Var olman?n g?zelli?i bu olsa gerek...
Acaba, bug?ne kadar,
y?re?inizde ka? deniz kabu?u biriktirmi?sinizdir ?
Sen...,
bug?n hangi deniz kabu?unu dinledin,
ve bug?n ka? deniz kabu?u toplad?n?
Insan?n y?re?i, belki de, deniz kabuklar?ndan ?r?l? olmal?.
Her y?rek, bir kumsal olmal? belki de......
Kumsal gibi sonsuz olmal?.....
Kum tanelerinin kristallerinde, nice deniz ?i?ekleri, sedefleri a?t?rmal? her g?n i?in..
Ve, her mevsimde ebruli olmal? o kumsal,
her ko?ulda kumsalda olmal? varl???m?z.
Mesela, yaz?, kumsal mevsimi biliriz sadece. Fakat, k???n da, oraday?zd?r.. Insanlar nedense, kumsallar?, sadece yaz?n fark ederler...
Ne talihsizlik.!
T?pk?, y?reklerimizi de, ayn? talihsizliklerle fark edemedi?imiz gibi
Belki de, maviyi g?rmek de?ildir ?nemli olan.
Belki, bak??lar?m?z g?ky?z?ne y?neldi?inde,
?nce, u?urtmay? g?rebilmeli g?zlerimiz..
?nce u?urtmay? g?rebilirsek, mavileri de yakalar?z zaten...
U?urtma, mavidedir nihayetinde....
E?er her g?n, yeni bir var olma ?i?e?i a??yorsa g?zlerimizde ve
Y?re?imizin ebruli kumsallar?ndan, yepyeni deniz kabuklar?, sedefler toplayabiliyorsak,
Yokluk yok demektir, de?il mi?
VE, her sabah ya da ak?am ?stleri,
Sulanmal? mutlak o var olu? ?i?eklerimiz...
G?ne ya da ak?ama ba?larken
Y?rek su ister......?iy ister... ?ebnem ister......
Insan?n en yaln?z oldu?u zaman dilimlerdir, sabah?n eri ve ak?am?stleri.......
Insan?n en ?ok kendi oldu?u, kendinde ve kendiyle oldu?u vakitlerdir onlar.
Do?rular?m?zdan, ger?e?e y?nelik yolculu?un ba?lad??? vakitlerdir.
Sonsuza uzanan, uzanmas? gereken y?rekler yollar?n? ?i?eklendirme ve deniz kabuklar?n? sevgilendirme vakitleridir.
Do?rular?n?za sahip ??k?n. Kendinizi yakalay?n.
Sonsuzlu?u, kendinizden esirgemeyin.
Bak?n, dinleyin, dokunun, deniz kabuklar?n?n size s?yleyecekleri var..
Y?re?inizin, ebruli kumsal?ndan ayr?lmay?n.
Uzak sahillerin, nemi yapra?? ?zerinde, yemye?il ormanlar?nda
g?zeller g?zeli bir k?z ya?arm??.......
Ad? yokmu?..
Bir isme de, ihtiyac? yokmu? zaten.
Duyamaz ve konu?amazm??, O......
T?m g?n toplad??? deniz kabuklar?yla u?ra??rm?? sadece.....
Her sabah uyand???nda,
“acaba bug?n, hangi deniz kabuklar? bulma ?ans?na sahibim” diye merak duyarm??.....
Kime sorsan?z, t?m deniz kabuklar?n?n birbirine benzedi?i o uzun sahillerde, o aylard?r y?llard?r hep mutlu ve
her g?n? ayr? bir umut ve g?zellik i?inde, heyecanla ya?amaktaym??..... ??nk? O
zaman?n,
sevenler i?in sonsuz oldu?una inan?rm??......
??nk? O,
zaman?n,
sevinenler i?in k?sa
?z?lenler i?in ?ok uzun,
korkanlar i?in ?ok h?zl? ,
bekleyenler i?inse ?ok yava? oldu?unu, bilirmi?......
O, sonsuzu se?en, seven , ama ?ok seven bir y?re?e sahipmi?......
Toplad??? ve dokundu?u her deniz kabu?u ile, y?re?ine bir par?a daha sevgi biriktirmekteymi?......
O, deniz kabuklar?nda, kulaklar?yla duyamad???, bilinmez nice sesleri dinlemekteymi? asl?nda......
Y?re?inin kumsallar? ve sular?, ona hi? gitmedi?i, hi? g?rmedi?i k?y?lar?n, nice hikayelerini anlat?r durularm??.
D?nya, onun y?re?inde atarm??...
D?nya, onun y?re?inde ses verirmi? evrene...
O, d?nyay? y?re?inden i?itir, bilir ve ya?arm??....
Bazen i?ittiklerimiz, yeter san?r?z...bildiklerimiz ger?ek san?r?z..
Ve bunlar mutlu etmez bizi.....
??nk? mutluluk;
duyamad?klar?m?zda, gidemediklerimizde,
fark edemediklerimizdedir.
Oysa, g?rebildiklerimizden, daha fazlas?d?r ger?ekler..
G?nl?k d?ng?ler i?inde, Sevdiklerimizle ve kendimizle payla?abilece?imiz ?eylerden uzak kalarak ya??yoruz hayatlar?m?z? maalesef.....
Hayat bu olmamal?.. I?ler hi? bir zaman durulmayacakt?r ki, hep yo?un, hep ?ok olacakt?r......
Ama sular bile durulur.
Durulur ve durulan?r o zaman su; sedeflenir, sakinli?in, dinginli?in tatl? huzuru , derinli?i aks olur kumsallarda.....
Bu hayatt?r i?te.. Hayat oradad?r...
Dinlerken, beklerken, izlerken, durulan?rken..
Hayat orada ya?an?r ger?el anlamda..
Oysa bizler mekanik ve elektronik bir d?nyaya hapis vaziyette ?uursuz ya??yoruz, “hayat, bu” diye.....
Ya?am?m?z?, hayata ve kendimize endeksleyebilmeliyiz...
Gger?ekle, do?ru aras?ndaki fark? g?rebilmeliyiz..
Hepimiz ....
Ger?ekten mutlu olmak,
sadece y?re?in i?idir...
Y?reklerimize f?rsat vermeliyiz.....
Her yeni g?ne ba?larken,
hangi deniz kabu?una dokunarak,
bilinmedik hangi ya?ama kat?laca??m?z ?ans?na g?l?mseyerek,
umutla uyanmal?y?z......
Var olman?n g?zelli?i bu olsa gerek...
Acaba, bug?ne kadar,
y?re?inizde ka? deniz kabu?u biriktirmi?sinizdir ?
Sen...,
bug?n hangi deniz kabu?unu dinledin,
ve bug?n ka? deniz kabu?u toplad?n?
Insan?n y?re?i, belki de, deniz kabuklar?ndan ?r?l? olmal?.
Her y?rek, bir kumsal olmal? belki de......
Kumsal gibi sonsuz olmal?.....
Kum tanelerinin kristallerinde, nice deniz ?i?ekleri, sedefleri a?t?rmal? her g?n i?in..
Ve, her mevsimde ebruli olmal? o kumsal,
her ko?ulda kumsalda olmal? varl???m?z.
Mesela, yaz?, kumsal mevsimi biliriz sadece. Fakat, k???n da, oraday?zd?r.. Insanlar nedense, kumsallar?, sadece yaz?n fark ederler...
Ne talihsizlik.!
T?pk?, y?reklerimizi de, ayn? talihsizliklerle fark edemedi?imiz gibi
Belki de, maviyi g?rmek de?ildir ?nemli olan.
Belki, bak??lar?m?z g?ky?z?ne y?neldi?inde,
?nce, u?urtmay? g?rebilmeli g?zlerimiz..
?nce u?urtmay? g?rebilirsek, mavileri de yakalar?z zaten...
U?urtma, mavidedir nihayetinde....
E?er her g?n, yeni bir var olma ?i?e?i a??yorsa g?zlerimizde ve
Y?re?imizin ebruli kumsallar?ndan, yepyeni deniz kabuklar?, sedefler toplayabiliyorsak,
Yokluk yok demektir, de?il mi?
VE, her sabah ya da ak?am ?stleri,
Sulanmal? mutlak o var olu? ?i?eklerimiz...
G?ne ya da ak?ama ba?larken
Y?rek su ister......?iy ister... ?ebnem ister......
Insan?n en yaln?z oldu?u zaman dilimlerdir, sabah?n eri ve ak?am?stleri.......
Insan?n en ?ok kendi oldu?u, kendinde ve kendiyle oldu?u vakitlerdir onlar.
Do?rular?m?zdan, ger?e?e y?nelik yolculu?un ba?lad??? vakitlerdir.
Sonsuza uzanan, uzanmas? gereken y?rekler yollar?n? ?i?eklendirme ve deniz kabuklar?n? sevgilendirme vakitleridir.
Do?rular?n?za sahip ??k?n. Kendinizi yakalay?n.
Sonsuzlu?u, kendinizden esirgemeyin.
Bak?n, dinleyin, dokunun, deniz kabuklar?n?n size s?yleyecekleri var..
Y?re?inizin, ebruli kumsal?ndan ayr?lmay?n.