ßüyüleyici bir özelliqi vardı cözemedim qitti. Her bakışımda, biraz daha..biraz daha canım ceker. Dalmak ister qözlerim. Saatlerce izleyebilirdim oysaki.ßakardım..bakardım..süzerdim seni. Fark ederdin belki.. Etmeliydin! Etmen icin di bütün cabam! Fark etmen icin di..Ama artık sadece qecmisin tozlu raflarında kalan bir cümle oldu,cıktı… -di Li qecmis zamandı hep kullandıqım.. ßazen de –miş .. ßilmezdim bazı huylarını..Duyulan qecmis zamana rivayet ederdim,mecburen.. Şimdiki zamanı kullanamadım qitti sana..Nasıldır bilmem. İnan ki bilmem! Türkcemi sayende kullanıyorken,yine sayende unutuyorum hazinelerimi! –yor ekini …
Yine sayende siliyorum qecmişimi..Geçmişimdeki sen’i, ben’i, biz’i ..
Günlük tutarken kücük kücük notlar da sıkıştırmışım aralara.. DipNot! DipNot! diye diye doldurmuşum tüm sayfaları.. Sadece onları okuduqunda bile bir anlama varabiliyormuşsun..Sadece onları okuduqunda bile ben’deki sen’i çözebiliyormuşsun.. Anlıyacaqın; verdiqim sayfaların sadece sonlarına bak sevqili .. ßenim icin bulabileceqin her şeyin yeri
Adına ‘a$k’ dediqim aptalın sazı! Diyar diyar dolaştıqım sacmalık ! ßir tutam öpücük, kimi zaman bir bakış.. Sacmalık ! Saçma sapan rüyalar..Terleyerek uyanmalar..Nostalji şarkılarda akla qelen ilk kişi..midir aşk dediqiniz heyhat?!
Gercekten büyüleyici midir yoksa ben mi mübalaqa yapıyorum,yapma qereqi duyuyorum;bunu da bir türlü cözemiyorum… Yardım istiyorum, elimi uzatıyorum..Olmadı kalbimi koyuyorum (daha deqerli qörür belki diye).. Yok! Oda yetmiyor bedenimi koyuyorum istemiyor! Daha verebilecek bir şeyim yok! Diyorum..aldırmıyor. Demiyor ki ; “benim sana verecek hicbirseyim yok!” Demiyor ki; “Daha dere yok ortada,sıvama çalışmaları boşa…” Demiyorki; “Unut beni! ßen de öksüzüm
sen qibi ! ”
ßilmek de yetmiyor bazen..
ßilmek de anlatamıyor derdi,kederi.. Cözüm bulamıyor.Aldanıyor !
Kahrolasıca…
Nerden esti bu hayat bana ?
