Zaman, ayaklarımızın altında can çekişen otlar gibi yok oldu gitti
Günler geçti
Aylar bitti
Mevsimler bizi terk etti
Düşaltı kaldığımı fark ettim
Bu zaman denen uçuruma düştüğüm günlerde gözlerim yavaş yavaş kararıyordu
Düş kırıntılarını sabah kahvaltılarına katık ettiğim vakitlerdi
Ruh kıranlarımda bitmişti
Hatırlamıyordum gerisini
Hani gözümü diktiğim yazılarda "git artık" ısrarına bir anlam veremiyordum
Bir süre sonra kendimi bir darağacında asılı olarak buluyordum
Ben buradaysam orda ki asılı olan beden kimindi? Ölmemiştim
Katil ben miydim?
Gözlerinin içine bakınca dayanılmaz acıyı gördüm
Bir daha da bakamadım
Ah suratında eylül bitiren çocuk "Sen kimsin?"
Sonra zaman denen mefhum pamuk ipliği gibi çözülmeye başladı
Dursun orada dedim, dursun orada!
Kendime sakladım
Geçmişe yapışmış bir halde dursun orada
Çünkü hatırlamıyorum
Ama hatırladıkça b o ğ u L u y o r u m!
Zaman eridi
O adamın dediği gibi: "İlk ay yalnızlıktı
Kimseyi istemedim
İkinci ay kavruk
Ki hasretle karışık sıcak girdi günlere
Üçüncü ay uzun
Bitmeyecek sandım
" Dönseydi hesap sormazdım, kendime sorduğum çıkar yollu çıkmaz hesapları
Sonra gelmedi
Gözlerimden silebiliyordum kendimi
Yaninefes alabiliyordum
Bi cigara ile daraltabiliyordum göğüs kafesimi
Dudaklarından habersiz şarkılar söyledim
İçinde "ne olur gitme"li ağlama nöbetlerinden geçtim
Bilirsin hani dışarısı güzdü
Çocuktu
Gidecek başka yeri olmadığı için Cadde'deydi
O çocuğu ilk gördüğümde çok içerlemiştim
Sonra duydum ki okula gitmek için soğuk bir durakta bekliyormuş
Isınmak için darağaçları büyütüp kendini astığı duraklarda!
Ah benim lekesiz zihnim
Bu acıyı doya doya yaşa
İki kişilik hesap yap şimdi
Ve beni kirpiğinden düş!
Söyle!
Ölüm hangimizin yüzüne daha çok yakışır şimdi?!

Günler geçti







Hatırlamıyordum gerisini

Hani gözümü diktiğim yazılarda "git artık" ısrarına bir anlam veremiyordum



Gözlerinin içine bakınca dayanılmaz acıyı gördüm

Bir daha da bakamadım

Ah suratında eylül bitiren çocuk "Sen kimsin?"
Sonra zaman denen mefhum pamuk ipliği gibi çözülmeye başladı

Dursun orada dedim, dursun orada!
Kendime sakladım


Çünkü hatırlamıyorum

Ama hatırladıkça b o ğ u L u y o r u m!
Zaman eridi












Dudaklarından habersiz şarkılar söyledim

İçinde "ne olur gitme"li ağlama nöbetlerinden geçtim

Bilirsin hani dışarısı güzdü





Ah benim lekesiz zihnim

Bu acıyı doya doya yaşa

İki kişilik hesap yap şimdi

Ve beni kirpiğinden düş!
Söyle!
Ölüm hangimizin yüzüne daha çok yakışır şimdi?!