Sevda garip bir duygudur. Bir insanın başına gelebilecek en güzel şey olduğu gibi insanın hayatını mahvedecek düzeye getiren en berbat bir duygu da olabilir. Garip bir dünyada yaşıyoruz. Zorbalığın kol gezdiği, acı vermenin zevk verdiği bir dünya da. Oysa hepimiz biliyoruzdur ya da söylüyoruzdur; sevmek sevilmek güzel şeydir diye. Ama nedense seveni değil görmek, görmemek için uzak tutmak için etrafımız da, kimi zaman çaba sarf ederiz. Ya da tam tersi bizi üzeceğini bilsek de yine onun yanına gider kendimizi ona teslim ederiz. Kaçanı kovalar, kovalayandan kaçmak isteriz belki de.
Sevmişizdir belki. Birisine aşık olmuş fena halde kapılmış gönül vermişizdir. Sevdiğini sandığımız ama sonunda yanıldığımız bir sevdaya tutulmuşuzdur belki de. Belki ondan ayrıldıktan sonra bir daha kimseye güvenmeme konusunda yeminler vermişizdir kendi kendimize. O zalime bile hak ettiğinden fazla güvenmiş inanmış her çektirdiği acıya rağmen yine peşinden koşmuş olmamıza rağmen, bizi gerçekten yürekten seven birisine ona verdiğimiz sevginin yarısını bile vermez ona güvenmez bir kere bile şans tanımayız. Sevgi hak etmeyenlerin ya da gerçek değeri vermeyenlerin ellerinde geziyor maalesef. Onlar istediklerini gibi yönlendirebiliyor gerçek sevginin aşkın tanımını istedikleri şekilde değiştirebiliyorken, yüreğine sadece sevginin saf temellerini atmış onca kişi sadece yalnızlıkla arkadaş, dost, sevgili olabilmiştir. Hak bugün ki dünyada budur. Sevgi iyi oyuncuların elinde birer oyuncaktır. Evet bazen bir şımarık çocuğun elinde oyuncak olmuşuzdur. Unutmuş görmemişizdir bazı gerçekleri. Çocukların dünyasını görmezden gelmiş aldanmışızdır. Çocuk elindeki hiçbir oyuncağın kıymetini bilmez. İstediği gibi oynar, yıkar, döker, kırar, parçalar. Bilir çünkü nasılsa kendisine başka bir oyuncak bulacaktır oynamak için. Düşünmez bilmez oysa o kırılan oyuncağın değerini. Ona neler yaşatmış olabileceğini düşünmez. Kimimiz bir çocuğuzdur, kimimizde sadece birer oyuncak.
Yazan : Ercan A.
.
Sevmişizdir belki. Birisine aşık olmuş fena halde kapılmış gönül vermişizdir. Sevdiğini sandığımız ama sonunda yanıldığımız bir sevdaya tutulmuşuzdur belki de. Belki ondan ayrıldıktan sonra bir daha kimseye güvenmeme konusunda yeminler vermişizdir kendi kendimize. O zalime bile hak ettiğinden fazla güvenmiş inanmış her çektirdiği acıya rağmen yine peşinden koşmuş olmamıza rağmen, bizi gerçekten yürekten seven birisine ona verdiğimiz sevginin yarısını bile vermez ona güvenmez bir kere bile şans tanımayız. Sevgi hak etmeyenlerin ya da gerçek değeri vermeyenlerin ellerinde geziyor maalesef. Onlar istediklerini gibi yönlendirebiliyor gerçek sevginin aşkın tanımını istedikleri şekilde değiştirebiliyorken, yüreğine sadece sevginin saf temellerini atmış onca kişi sadece yalnızlıkla arkadaş, dost, sevgili olabilmiştir. Hak bugün ki dünyada budur. Sevgi iyi oyuncuların elinde birer oyuncaktır. Evet bazen bir şımarık çocuğun elinde oyuncak olmuşuzdur. Unutmuş görmemişizdir bazı gerçekleri. Çocukların dünyasını görmezden gelmiş aldanmışızdır. Çocuk elindeki hiçbir oyuncağın kıymetini bilmez. İstediği gibi oynar, yıkar, döker, kırar, parçalar. Bilir çünkü nasılsa kendisine başka bir oyuncak bulacaktır oynamak için. Düşünmez bilmez oysa o kırılan oyuncağın değerini. Ona neler yaşatmış olabileceğini düşünmez. Kimimiz bir çocuğuzdur, kimimizde sadece birer oyuncak.
Yazan : Ercan A.
.
