Düşün diye...
Sadece bir kez olsun beni düşün, çektiğim acıyı bir kez olsun hisset diye!!!!
Korkuyorum; her geçen saniye sanki sensizliğe bir adım daha yaklaşıyorum.Her gidişinde daha çok acı çekiyorum ve her dönüşünde belki bu sefer gitmez diyorum. Mutluluk o diyorum.. Mutluluğa dair ne varsa onda diyorum… Nefes almaksa yaşamak yaşıyorum ama havayı solumaya benzemiyor; sen olmazsan nefes alamıyorum. Geceleri gözlerimi kapatıp hayaller kuruyorum, her sabah seni görme hayali ile uyanıyorum..
Biliyor musun? Hiç pişman olmadım seni sevdiğim için, belki hayatımda verdiğim en doğru karardı seni sevmek… Keşke seni başka zaman tanısaydım; belki o zaman hayat karşısında bu kadar yorgun durmazdım. Ağlarken gülmeyi öğrettin bana, en kötü anımda gülmeyi ve hiç kimsenin başaramadığını yaptın.. Sevmeyi öğrettin..
Önceden hiç düşünmezdim bir gün gideceğini ve bir daha dönmeyeceğini.. Ama onu da öğrettin.. Bu güne kadar sana kal demedim.. Yüreğimin dediklerini hiç söylemedim.. Çok denedim söylemeyi ama beceremedim. Şimdi bunları söylemem saçma gelebilir sana çünkü buradasın, yanımdasın ama biliyorum yine gideceksin.
Sen korkularını seviyorsun.. Bense korkularımın üzerine gitmeyi, savaşmayı ve hatta gülmeyi KAYBEDERKEN BİLE... Artık biliyorum, bir daha gidersen son gidişin olacak…
Ve benim son bekleyişim, son vazgeçişim sevdandan... Bıraktığın son acı..
Çektiğim bu acıyı yalnız sen duy, sen anla diye...
Bir sen bil diye...
Sadece bir kez olsun beni düşün, çektiğim acıyı bir kez olsun hisset diye!!!!
Korkuyorum; her geçen saniye sanki sensizliğe bir adım daha yaklaşıyorum.Her gidişinde daha çok acı çekiyorum ve her dönüşünde belki bu sefer gitmez diyorum. Mutluluk o diyorum.. Mutluluğa dair ne varsa onda diyorum… Nefes almaksa yaşamak yaşıyorum ama havayı solumaya benzemiyor; sen olmazsan nefes alamıyorum. Geceleri gözlerimi kapatıp hayaller kuruyorum, her sabah seni görme hayali ile uyanıyorum..
Biliyor musun? Hiç pişman olmadım seni sevdiğim için, belki hayatımda verdiğim en doğru karardı seni sevmek… Keşke seni başka zaman tanısaydım; belki o zaman hayat karşısında bu kadar yorgun durmazdım. Ağlarken gülmeyi öğrettin bana, en kötü anımda gülmeyi ve hiç kimsenin başaramadığını yaptın.. Sevmeyi öğrettin..
Önceden hiç düşünmezdim bir gün gideceğini ve bir daha dönmeyeceğini.. Ama onu da öğrettin.. Bu güne kadar sana kal demedim.. Yüreğimin dediklerini hiç söylemedim.. Çok denedim söylemeyi ama beceremedim. Şimdi bunları söylemem saçma gelebilir sana çünkü buradasın, yanımdasın ama biliyorum yine gideceksin.
Sen korkularını seviyorsun.. Bense korkularımın üzerine gitmeyi, savaşmayı ve hatta gülmeyi KAYBEDERKEN BİLE... Artık biliyorum, bir daha gidersen son gidişin olacak…
Ve benim son bekleyişim, son vazgeçişim sevdandan... Bıraktığın son acı..
Çektiğim bu acıyı yalnız sen duy, sen anla diye...
Bir sen bil diye...