Merhaba...
Yazacak, sana anlatacak o kadar çok şeyim olduğu halde saatlerdir ekrana bakıyorum. Acaba ben pencereden mi baktım, sağanağına mı yakalandım?
Peki ya sen...Biliyorum, sağanağına yakalandım diyeceksin...
Aşıksın ya...
Ama ben de aşığım. Kaldı ki bu ilk kez de olmuyor.
Önemli olan bu mu bilmiyorum. Yani yaşam sadece aşık olmaktan mı ibaret Belki, olabilir, kimbilir...
Seni neden bu kadar çok seviyorum. Ve sen neden başkasına aşıksın?
Bu sorunun yanıtı yok.
Hiçbir zaman da olmayacak sanırım.
Ve sen orada kalacaksın. Bundan eminim.
Gelmemek için o kadar çok bahane buldun ki...
Bahane de değil aslında.
Gelmeyeceksin, çünkü aşıksın.
Ben olsam ne yapardım? Belki senin yaptığını... Ama emin değilim doğrusu.
Zor bir durum. Sana demiştim ya
"bir yanım seviyorsan gitme tehdidin de,
seviyorsan kal diyemiyor dilsiz yüreğim..."
Diyemiyorum işte, ne yapayım. Bunu demeyi çok isterdim.
Yani seviyorsan kal diyebilmeyi. Bu ne kadar doğru olurdu. Böyle bir şey söylemeye cesaretim olur muydu?
Bazen keşke camdan seyretmekle yetinseydik dedirtiyor insana... Camdan seyretseydim de bu kadar acı çekmeseydim. Bir sürü şey var işte.
Yaşam o kadar garip ki...
Çelişkiler ve mutluluklar yumağı. Senin mutluluğun benim acı çekmem ya da tersi... Ama aynı anda ikimiz de mutlu olamıyoruz işte. O zaman bir başkası mutsuz oluyor.
Neden ama, neden böyle?
Bir gece yatağa girdiğinde, bir daha hiç kalkamayacağını düşündün mü?
Yaşam bu kadar kısa işte.
Ne yapmalı o zaman. Neyi yapmak istiyorsan onu...
Bir rüyadaydım dün gece
Umudumun iplerini ben mi koparmışım
Benim mi bu okunaksız yazılar, Senin mi?
Balıklama daldığım yaz yağmuru
Bir yanım eski bir haziran başı
Bir yanım kurumaya yüz tutmuş papatya
Kaç, Kaç git uzaklara...
Yaşam bir rüya mı, ya da rüyalarımız mı gerçek olan...
Yaz yavaş yavaş bitiyor.
Bugün ....................rüzgarlı ve serindi...
Orası hala sıcak mı?
Televizyonda hava durumu sunucusu Pazartesi'nden itibaren serin ve yağışlı bir havanın etkili olacağını söylüyor. Başımı çevirip gökyüzüne bakıyorum. Bir tek bulut bile yok... Keşke her şey gökyüzüne bakar gibi kolay olsaydı. Keşke yaşamımızdaki her şey az bulutlu ve güneşli olsaydı... Ne yazık ki değil işte... Yaz, güze dönüyor...
Ama bu neyi değiştirir ki...Yalnızca kendimi biraz daha kötü hissediyorum. Gelecek mi aşk bana, gelmeyecek mi? Nasıl bir aşk, büyük mü, ufacık mı? Gerçek mi, yalancı mı? Sorularına cevap arayarak koca bir mevsimi, uzun, upuzun bir yaşamı geçirebilir miyiz?
Belki böylesi daha iyiydi...
Yaşamı anlamsızlaştırmak ya da kendimizi inandırmak.
Böylece ha gri –siyah gökyüzüne bakmışız doya doya ha sevgilinin gözlerine, ne farkeder...
Değil mi sevgili arkadaşım...
Yanılmak her şeyi yeni baştan görmek demek mi?
En son ne zaman yanılmışım?
Ya sen, sen ne zaman yanıldın en son...
Bu kadar çok yanılıyorsam kusuru kendimde mi aramalıyım? Eğer bu yanılgıları kusur olarak kabul edersem dönüp kendime mi bakmalıyım?
Güven, önyargı ve yanılgı...
Sonra her şey silbaştan. Yeniden başladığım noktadayım.
Ah be sevgili!
Elimizden neyi aldılar da biz kendimizi yeni ve canlı tutmaktan vazgeçtik.
Bizi ne kurtaracak?
Aynaya baktığımda SOruyorum..
"Bir kez daha yanılmaya hazır mısın" diye...
Ben kimim, ne yapıyorum.
Bugün neler konuştum, neler düşündüm...
Uyuyup uyandığımda neler hatırlayacağım dünden.
Yaptıklarımla konuştuklarım örtüşüyor mu ...
Yanılmak her seferinde en başa dönmek miydi sahiden?
Bu kez yanılmak istemiyorum. Yeniden başa dönmek istemiyorum.
Sonunda yine bir başıma kalacağımı biliyorum. Ama en azından yanıldığımı hemen görmek istemiyorum.
Sensizlik ne kadar zor. Bunu sen bilemezsin.
Acı çekiyorum evet. Hele şimdi, bu mektubu yazarken.
Sen burada olmazsan acı çekmeyeceğimi mi sanıyorsun.
Her an yanında olma isteği olacak. Geldiğimde seni ne kadar görebileceğim, ya da görebilecek miyim?
Gelmeyişin ikimiz için de yenilgi. Bunu kabul et.
Ve ben yenilgiyi sindiremiyorum artık.
Biliyor musun?
Her yakınlığa aşk dediklerinde boynu bükülmüştü aşkın...
Benimki yalnızca yakınlık mıydı sence?
Geldim, geldin, gittin ve sevdim seni. Ne var?
Her öpüşe aşk dediklerinde ölmüştü aşk...
Ben seni hiç öpmedim ki...
Uykuydu zaman.
Dokunamamanın cehennemi.
Bir şey daha;
Uykusuzluk özlemi
Ne oldu, değişen ne?
Uykularını bölecek bir patlama gerekli
Hemen şimdi... Acele...
Papatyanın hangi yaprağında geldin
Yaseminin hangi yaprağında gittin hatırlamıyorum bile.
Uykuda düş, Uykusuzlukta şiir olmayanlar aşk olamazlar ki...
Şimdi nasılda yalnızım.
Saat gece yarısını geçeli çok oldu.
[url="http://www.duyguforum.com/newreply.php?do=newreply&p=6978"]
[/url]
Senden beni sevmeni isteyemem.
(Bu dünyanın sonu gibi bir şey olurdu herhalde. Ama burada olmanı isteyebilirim.)
Aşk nedir, bilmiyorum değil... Onu nasıl tanımlayacağımı bilmiyorum...
Ama artık tanımlayabilirim.
Bu kadar zamandan sonra... Gülme ama. Biliyorum gülüyorsun şimdi.
Aşk; bir türlü fotoğraflayamadığım senin gülüşün işte.
Evet aşk budur.
Belki sence aşk'da o çok sevdiğin kızın gülüşüdür.
Daha çok yazmak istiyorum. Ama vakit geç oldu.
Bana acı çektirmek istemediğini söylemiştin.
Artık nerede olursan ol ben acı çekeceğim. Ve biliyorum ki sen de çekeceksin.
Yüreğim kanıyor, ciğerim yanıyor
olmasaydı sonumuz böyle..
O zaman neden ayrı kentlerde acı çekelim ki
Ve neden be kent ................. olmasın ki...
Eğer acı çekmek özgürlükse İşte ikimizde özgürüz
Acı çekmek aşk demekse ikimizde aşık'ız
Farklı insanlara olsak da... Ne çıkar bundan.
Senin burada olman gerekiyor.
Yanımda olman gerekiyor.
Ben senin yanında olamasam da...
Senin için her şeyi yapacağımı biliyorsun.
Beni senden mahrum etme n'olur
Neden seni bu kadar çok seviyorum ki...
Bunu hiç düşündün mü ?
Ne var sende?
Eğer sen olmayacaksan ben neden olayım ki ?
Neden ama neden söyler misin bana,
Seni her şeyden ve herkesten çok seviyorken birbirimize acı çektiriyoruz.
Neden benin acılarımı sen, seninkileri de ben dindiremiyoruz.
Buna ne engel ki... Bunu neden anlamıyorum.
Bana çok kızıyorsun biliyorum. Bu mektuptan sonra benimle bir daha konuşmak bile istemeyeceksin belki. Bağışla n'olur.
Ben seni seviyorum diye sen de beni sevecek değilsin elbette.
İçim acıyor...
Keşke oraya hiç gelmeseydim demeyeceğim hiçbir zaman.
En azından seni sevdiğimi söyledim. Ya bunu da beceremeseydim...
İşte o zaman kahrolurdum.
Seni üzmek için yazmadım. Seni etkilemek için de değildi bilesin. Hoş zaten sen de yazdıklarımdan etkilenecek değilsin.
Yazmam gerekiyordu sadece..
Ben burada acıdan geberirken sana mutluluk dilemek erdem midir yoksa başka bir şey midir bilemem.
Seni unutmak mümkün değil ama ne kadar uzak olursam o kadar iyi.
Yalnızca;
Dur,
Düşün,
Ve ağla...
Ve beni hatırla olmaz mı ?
De ki; " bu kız beni gerçekten de çok sevmişti"
Onu anlamıştım ama yapacak bir şeyim de yoktu de...
Mutlu olmak varken bu dünyada,
Kendimize hüzün kentleri imal ettik ya ona yanarım.
Eğer her şeye rağmen bir daha görüşemeyeceksek,
gözlerindeki ışıltı hiç sönmesin.
Kendine iyi davran.
Ve Sevgiyle kal..
Yazacak, sana anlatacak o kadar çok şeyim olduğu halde saatlerdir ekrana bakıyorum. Acaba ben pencereden mi baktım, sağanağına mı yakalandım?
Peki ya sen...Biliyorum, sağanağına yakalandım diyeceksin...
Aşıksın ya...
Ama ben de aşığım. Kaldı ki bu ilk kez de olmuyor.
Önemli olan bu mu bilmiyorum. Yani yaşam sadece aşık olmaktan mı ibaret Belki, olabilir, kimbilir...
Seni neden bu kadar çok seviyorum. Ve sen neden başkasına aşıksın?
Bu sorunun yanıtı yok.
Hiçbir zaman da olmayacak sanırım.
Ve sen orada kalacaksın. Bundan eminim.
Gelmemek için o kadar çok bahane buldun ki...
Bahane de değil aslında.
Gelmeyeceksin, çünkü aşıksın.
Ben olsam ne yapardım? Belki senin yaptığını... Ama emin değilim doğrusu.
Zor bir durum. Sana demiştim ya
"bir yanım seviyorsan gitme tehdidin de,
seviyorsan kal diyemiyor dilsiz yüreğim..."
Diyemiyorum işte, ne yapayım. Bunu demeyi çok isterdim.
Yani seviyorsan kal diyebilmeyi. Bu ne kadar doğru olurdu. Böyle bir şey söylemeye cesaretim olur muydu?
Bazen keşke camdan seyretmekle yetinseydik dedirtiyor insana... Camdan seyretseydim de bu kadar acı çekmeseydim. Bir sürü şey var işte.
Yaşam o kadar garip ki...
Çelişkiler ve mutluluklar yumağı. Senin mutluluğun benim acı çekmem ya da tersi... Ama aynı anda ikimiz de mutlu olamıyoruz işte. O zaman bir başkası mutsuz oluyor.
Neden ama, neden böyle?
Bir gece yatağa girdiğinde, bir daha hiç kalkamayacağını düşündün mü?
Yaşam bu kadar kısa işte.
Ne yapmalı o zaman. Neyi yapmak istiyorsan onu...
Bir rüyadaydım dün gece
Umudumun iplerini ben mi koparmışım
Benim mi bu okunaksız yazılar, Senin mi?
Balıklama daldığım yaz yağmuru
Bir yanım eski bir haziran başı
Bir yanım kurumaya yüz tutmuş papatya
Kaç, Kaç git uzaklara...
Yaşam bir rüya mı, ya da rüyalarımız mı gerçek olan...
Yaz yavaş yavaş bitiyor.
Bugün ....................rüzgarlı ve serindi...
Orası hala sıcak mı?
Televizyonda hava durumu sunucusu Pazartesi'nden itibaren serin ve yağışlı bir havanın etkili olacağını söylüyor. Başımı çevirip gökyüzüne bakıyorum. Bir tek bulut bile yok... Keşke her şey gökyüzüne bakar gibi kolay olsaydı. Keşke yaşamımızdaki her şey az bulutlu ve güneşli olsaydı... Ne yazık ki değil işte... Yaz, güze dönüyor...
Ama bu neyi değiştirir ki...Yalnızca kendimi biraz daha kötü hissediyorum. Gelecek mi aşk bana, gelmeyecek mi? Nasıl bir aşk, büyük mü, ufacık mı? Gerçek mi, yalancı mı? Sorularına cevap arayarak koca bir mevsimi, uzun, upuzun bir yaşamı geçirebilir miyiz?
Belki böylesi daha iyiydi...
Yaşamı anlamsızlaştırmak ya da kendimizi inandırmak.
Böylece ha gri –siyah gökyüzüne bakmışız doya doya ha sevgilinin gözlerine, ne farkeder...
Değil mi sevgili arkadaşım...
Yanılmak her şeyi yeni baştan görmek demek mi?
En son ne zaman yanılmışım?
Ya sen, sen ne zaman yanıldın en son...
Bu kadar çok yanılıyorsam kusuru kendimde mi aramalıyım? Eğer bu yanılgıları kusur olarak kabul edersem dönüp kendime mi bakmalıyım?
Güven, önyargı ve yanılgı...
Sonra her şey silbaştan. Yeniden başladığım noktadayım.
Ah be sevgili!
Elimizden neyi aldılar da biz kendimizi yeni ve canlı tutmaktan vazgeçtik.
Bizi ne kurtaracak?
Aynaya baktığımda SOruyorum..
"Bir kez daha yanılmaya hazır mısın" diye...
Ben kimim, ne yapıyorum.
Bugün neler konuştum, neler düşündüm...
Uyuyup uyandığımda neler hatırlayacağım dünden.
Yaptıklarımla konuştuklarım örtüşüyor mu ...
Yanılmak her seferinde en başa dönmek miydi sahiden?
Bu kez yanılmak istemiyorum. Yeniden başa dönmek istemiyorum.
Sonunda yine bir başıma kalacağımı biliyorum. Ama en azından yanıldığımı hemen görmek istemiyorum.
Sensizlik ne kadar zor. Bunu sen bilemezsin.
Acı çekiyorum evet. Hele şimdi, bu mektubu yazarken.
Sen burada olmazsan acı çekmeyeceğimi mi sanıyorsun.
Her an yanında olma isteği olacak. Geldiğimde seni ne kadar görebileceğim, ya da görebilecek miyim?
Gelmeyişin ikimiz için de yenilgi. Bunu kabul et.
Ve ben yenilgiyi sindiremiyorum artık.
Biliyor musun?
Her yakınlığa aşk dediklerinde boynu bükülmüştü aşkın...
Benimki yalnızca yakınlık mıydı sence?
Geldim, geldin, gittin ve sevdim seni. Ne var?
Her öpüşe aşk dediklerinde ölmüştü aşk...
Ben seni hiç öpmedim ki...
Uykuydu zaman.
Dokunamamanın cehennemi.
Bir şey daha;
Uykusuzluk özlemi
Ne oldu, değişen ne?
Uykularını bölecek bir patlama gerekli
Hemen şimdi... Acele...
Papatyanın hangi yaprağında geldin
Yaseminin hangi yaprağında gittin hatırlamıyorum bile.
Uykuda düş, Uykusuzlukta şiir olmayanlar aşk olamazlar ki...
Şimdi nasılda yalnızım.
Saat gece yarısını geçeli çok oldu.
[url="http://www.duyguforum.com/newreply.php?do=newreply&p=6978"]
[/url]
Senden beni sevmeni isteyemem.
(Bu dünyanın sonu gibi bir şey olurdu herhalde. Ama burada olmanı isteyebilirim.)
Aşk nedir, bilmiyorum değil... Onu nasıl tanımlayacağımı bilmiyorum...
Ama artık tanımlayabilirim.
Bu kadar zamandan sonra... Gülme ama. Biliyorum gülüyorsun şimdi.
Aşk; bir türlü fotoğraflayamadığım senin gülüşün işte.
Evet aşk budur.
Belki sence aşk'da o çok sevdiğin kızın gülüşüdür.
Daha çok yazmak istiyorum. Ama vakit geç oldu.
Bana acı çektirmek istemediğini söylemiştin.
Artık nerede olursan ol ben acı çekeceğim. Ve biliyorum ki sen de çekeceksin.
Yüreğim kanıyor, ciğerim yanıyor
olmasaydı sonumuz böyle..
O zaman neden ayrı kentlerde acı çekelim ki
Ve neden be kent ................. olmasın ki...
Eğer acı çekmek özgürlükse İşte ikimizde özgürüz
Acı çekmek aşk demekse ikimizde aşık'ız
Farklı insanlara olsak da... Ne çıkar bundan.
Senin burada olman gerekiyor.
Yanımda olman gerekiyor.
Ben senin yanında olamasam da...
Senin için her şeyi yapacağımı biliyorsun.
Beni senden mahrum etme n'olur
Neden seni bu kadar çok seviyorum ki...
Bunu hiç düşündün mü ?
Ne var sende?
Eğer sen olmayacaksan ben neden olayım ki ?
Neden ama neden söyler misin bana,
Seni her şeyden ve herkesten çok seviyorken birbirimize acı çektiriyoruz.
Neden benin acılarımı sen, seninkileri de ben dindiremiyoruz.
Buna ne engel ki... Bunu neden anlamıyorum.
Bana çok kızıyorsun biliyorum. Bu mektuptan sonra benimle bir daha konuşmak bile istemeyeceksin belki. Bağışla n'olur.
Ben seni seviyorum diye sen de beni sevecek değilsin elbette.
İçim acıyor...
Keşke oraya hiç gelmeseydim demeyeceğim hiçbir zaman.
En azından seni sevdiğimi söyledim. Ya bunu da beceremeseydim...
İşte o zaman kahrolurdum.
Seni üzmek için yazmadım. Seni etkilemek için de değildi bilesin. Hoş zaten sen de yazdıklarımdan etkilenecek değilsin.
Yazmam gerekiyordu sadece..
Ben burada acıdan geberirken sana mutluluk dilemek erdem midir yoksa başka bir şey midir bilemem.
Seni unutmak mümkün değil ama ne kadar uzak olursam o kadar iyi.
Yalnızca;
Dur,
Düşün,
Ve ağla...
Ve beni hatırla olmaz mı ?
De ki; " bu kız beni gerçekten de çok sevmişti"
Onu anlamıştım ama yapacak bir şeyim de yoktu de...
Mutlu olmak varken bu dünyada,
Kendimize hüzün kentleri imal ettik ya ona yanarım.
Eğer her şeye rağmen bir daha görüşemeyeceksek,
gözlerindeki ışıltı hiç sönmesin.
Kendine iyi davran.
Ve Sevgiyle kal..
çok güzel bir paylaşım tşkler