Aslında ağlayan yanımdın sen...
Bahara küs
kışa sarılmış.Aslında gülen yanımdın da... Pembe düşlere boğulmuş.
Dizlerimdeki dermansızlığımdın sen... Sen benim hem tebessümüm hem gözümün yaşıydın.Aslında
benim tarifimdin sen ve tarifsizliğimde... Küsüşlerimdin
ardından dayanamayıp barışmalarımdın... Gitmelerimdin bazen ama en çok kalmalarım... Bırakmalarımdın ağlaya ağlaya
ve sarılmalarımdınhep en sonunda...
İyikilerimdin sen
keşkelerimdin...Olur-olmaz'larımdın... Anlamımdın
anlamsızlığımdın da...Aslında sol yanımdın en çok.Hani sızısını her an çektiğim... Sana her "canım" deyişimde tutulup kalmalarımdın.
Diyemediklerimdin
sustuklarımdın sen... Bazen... Bazende deli gibi haykırdıklarımdın kendi kendime kendimce...Sen hep özlemini çektiğimdin aslında
ömrüme yayılmış mis bir kokuydun... Sen tarif'imdin ve tarifsizliğimde...Şüphesiz titreyişlerimdin sen ayazın ortasında
sıcacık yaz günümdün bazen.Umutlarımdın
umutsuzluklarımdın... Sır'rımdıntek kişinin bildiği.Aslında hep saklımdın sen...
Seni seviyorum derken de
git derken de küserken de gülerken dekıskanırken de..."Bıktım artık" derken bile kendi kendime
en saklı yanımdın sen benim.Kocaman bi sevgi içinde...Aslında ben "sen'dim" de...
Neyse...
Neyse.
Bir şehir ol
mesela İstanbul gibi. Deki: "Boğazım kuruyana kadar seveceğim seni."
