[SIZE=2]Aradığım ne benim? Bütün ayrılıkları ve bütün dönüşleri geride bırakmışken böyle...Seni mi arıyorum dersin? O kadar uzakmısın bana artık sen? Kaç gecedir kendi kendime verdiğim kararları alırken,seni böylesine en uzaklara koyup sonra da en yakınlarda bulmanın heyecanı mı bu yoksa?
Beraberliğimizi düşünürken;o bulmaktan çok korktuğum noktayı arıyorum hep.Çünkü bir noktaya gelmek ,onu kabullenmek ve kararlılığı kuşanmak;kendime vereceğim fırsatlardan biri geliyor bana...Bunu haketmek istiyorum..Bu sevişmeden vazgeçemem...Ama bu davalının hem davalısı hem davacısı hemde yargıcı olmaya kalkışmamı asla bağışlamayacaksın biliyorum...
Yorgunum sevdiceğim,artık bu amansız sorgulamadan vazgecmeyecek belki de senden vazgeçebilecek kadar yorgunum anla beni...!!
Peki gercekten ayrılabilecekmiyiz biz? Gene yapamayacagız bunu biliyorum.Bir son nokta gerek buna.Bu kez asla senin olmayan ve hiç kullanılmamıs bir son nokta.İnsan birini nasıl da sevdiğini ve artık onu sonraki bütün hayatında varlığı ve yokluğu ile içinde taşıyacagını çok küçük bir başlangıc anında hissedebilirmi ne dersin?
Seni içimde saklayarak, senden vazgeciyorum haberin olsun...
[/SIZE]