NEYDİ SENİ BANA YAKINLAŞTIRAN BİLMİYORUM.HİÇBİR NOTASI BİRBİRİNE UYMAYAN İKİ EZGİ GİBİYİZ ASLINDA.ACIDIÄžIMIZ İÇİN Mİ BİRLİKTEYİZ?SEVDALAR YARALANMASIN DİYE KENDİMİZİ Mİ KANATIYORUZ?ELİNİ TUTMAK,GÖZLERİNE BAKMAK ACITIR OLDU YÜREÄžİMİ.UZAKLIÄžINA ALIŞTIÄžIM İÇİN YAKINLIÄžINDAN KAÇIYORUM.
SENİ HEM SEVİYOR HEM SEVMİYORUM.TARİFİ İMKANSIZ BU İKİLEMİ SANA NASIL ANLATIRIM HİÇ BİLMİYORUM.
ASLINDA SANA DUYDUÄžUM ŞEY AŞK DEÄžİL;MİNNETTARLIK.NEREYE SÜRÜKLENDİÄžİ BELLİ OLMAYAN DUYGULARIMIN İÇİNDE BOÄžULURKEN SEN ELİNİ UZATTIN BANA.SUSKUNDU ELLERİN,SADECE AŞKI ANLATIYORDU.
BÜTÜN ENGELLERİME,BÜTÜN KAÇIŞLARIMA RAÄžMEN SEVİYORDUN BENİ.HER SEFERİNDE EZİLİYORDUM SENİN SEVGİNİN BÜYÜKLÜÄžÜ KARŞISINDA.ÇÜNKÜ BENİM ELLERİM SENİNKİLER KADAR SUSKUN DEÄžİLDİ.BENİM ELLERİM GÇMİŞİMDE BIRAKTIÄžIM HAYAL KIRIKLIKLARINI SAKLAMAKTAN YORGUN VE KIRGINLARDI.VE BELKİ DE SIRF BU YÜZDEN HİÇBİR ZAMAN TUTAMADI ELLERİNİ ELLERİM.BEN KENDİ GEÇMİŞİMİN KATİLİYDİM.VE ELLERİMDEKİ KAN KOKUSUNU SANA DA BULAŞTIRMAK İSTEMEDİM.GEÇMİŞİMDEN KALMA SOLGUN SEVDA ÇİÇEKLERİYLE ANLATTIM SANA DUYDUÄžUM HİSLERİ...
BEN KENDİMLE SAVAŞTIKÇA SEN SUSTURDUN İÇİMDEKİ KIRGINLIÄžI.BENİ KENDİMLE BARIŞTIRMAK İÇİN ÇABALARDIN HEP.
HER ZAMAN,BİR GÜN YORULUP VAZGEÇECEÄžİNİ DÜŞÜNÜRDÜM.BENİ BULDUÄžUN YERE GERİ BIRAKACAÄžINI VE SONRA ARKANA BİLE BAKMADAN ÇEKİP GİDECEÄžİNİ DÜŞÜNÜRDÜM...AMA YAPMADIN BUNU. KENDİ BENLİÄžİNİ YİTİRMEK ADINA BİLE VAZGEÇMEDİN BANA DUYDUÄžUN SEVGİDEN.
VE İŞTE SEVGİLİ;BURADAYIM,TAM KARŞINDA. KENDİME, GEÇMİŞİME, TÜM HAYAL KIRIKLIKLARIMA İNAT YANINDAYIM VE DİMDİK AYAKTA...
TÜM DUYGULARIMA İNAT,SANA DUYDUÄžUM MİNNETTARLIK İÇİN SENİ SEVİYORUM...

Canım yalnızca sevmek istiyor seni.Öncesinin ve sonrasının arasına alıp değil,alışılmış bir tören gibi değil.Hiç dokunmadan,belki de gözlerine bakmadan,konuşmadan belki belki de her zaman yaptığımız gibi değil..

Canım yalnızca sevmek istiyor seni.Unutup,tekrar hatırladığım çok sevdiğim bir şarkıyı hiç bıkmadan defalarca ara vermeden içten içe mırıldanıp zamandan koparıp alır gibi..

Canım yalnızca sevmek istiyor seni.Saçlarını yüzünden ayırıp,gözlerini kirpiklerinden, ellerini bileklerinden,ismini bedeninden ayırıp,ayrı ayrı bir evin odalarını gezer gibi,keşfeder gibi, ilk kez ve merakla ve hayranlıkla,bir kırmızının detayında dakikalarca takılıp bakar gibi canım yalnızca sevmek istiyor seni..

Canım yalnızca sevmek istiyor seni,nereye varacağını bilmediğim bir kaçamak yolculuğa,sırf aklıma esti diye,sevdiğim hiçbir eşyayı almadan yanıma çıkar gibi..Süregelen bir sevgiyle değil,öğretilmemiş,bilmediğimiz biçimlerde,kuşların kanatlarını açıp,özgürlüğe süzülmesine yarayan içgüdüleriyle,içimden geldiği gibi canım yalnızca sevmek istiyor seni.Tarifsiz bir hisle sevmek istiyorum seni.

Tatlı,ekşi ya da tuzlu değil,bilmediğim bir tatla,bir duyguyla.Öyle,bir meyvenin tadını alır,bir kitabın adını okur gibi değil; bir yaz günü tenine vuran sıcaklığı gibi güneşin... zemheri akşamında denizden esen rüzgarların içine işlediği yosun kokuları gibi,anlatamadığın ama bırakmak istemediğin,bitmesini istemedigin bir hisle..

***CANIM YALNIZCA SEVMEK İSTİYOR SENİ***

"GİDİYORUM UZAKLARA
SEN OLMADAN GİDİYORUM.
ARAMIZDA DAÄžLAR MI VAR,DENİZLER Mİ
BİLMİYORUM... "

Yine beni suçluyorsun biliyorum."Her şeyin sebebi sensin"diye haykırıyorsun içinden,hiçbir zaman sesi çıkmayan harflerinle.
Aynaya bakmaktan korkardın hep.Oacı gerçekleri görmekten korkardın.Sadece bana ihanet ederken cesurdu yüreğin.Korkusuzdu gözlerin yalan söylerken.Hatta o kadar cesurdun ki,gözlerin ışıldardı her yalanda.Belki de bu yüzden inandım onca yalana.Aslında kendimi kandırmaya çalışmak saçma bu saatten sonra.Evet, inandım onca yalana,yalan olduğunu bile bile... Yüreğimin incinmesinden korktum.
Çok şey mi istedim senden? Bu kadar zor muydu sevgini sahiplenmek? Sen benim mavimdin,yüreğimdin,ömrümdün,sevdamdın...Yanımda olmanı istemek suç muydu? Razıydım seninleyken her şeye,her derde,her acıya...
Sevilmenin ne demek olduğunu öğreniyorum şimdi. Ama yine suçlu benim değil mi!!! Aşkına sahip çıkmayan,aldatanikorkan,kaçan yine benim.
Senden sadece tek bir şey istiyorum şimdi.Yarın-yeni bir gün doğduğunda-yatağından kalkınca ilk iş olarak aynaya bak.Ve gördüğün suretine sor; "mavi için ne yaptım" diye. Ama korkma bu defa.Bana yalan söylerken olduğu gibi cesur olsun gözlerin. Cevabını bulamazsan benim karşıma çık.Ve bendeki suretine sor aynı soruyu.Emin ol o zaman öğreneceksin sevginin ne demek olduğunu...
Affet beni. Senin kadar korkak olamadığım için affet!...


" bu sefer de yanıldım,yandım/deli rüzgarına aldandım/beni anlarsın sandım... "

Aşk acı çekmek midir?

Aşk acısı diye bir şey yok! Ama ille de aşkın içinde acı varsa bu hastalıklı bir durum. Aşkta acı çektiğini düşünenler, profesyonel destek almalı. Sorunlarını yakınlarıyla paylaştıkça, herkes kendince ahkâm kesecek ve çekilen acı iyice artacak.
Prof. Dr. Mansur Beyazyürek, başa çıkılması en zor duygulardan biri olan 'aşk acısı'na reçete yazdı. Beyazyürek, aşkı acı çekmeden yaşama yöntemlerine ilişkin soruları yanıtladı:


Gerçekten 'aşk acısı' diye bir şey var mı?


Aşk acısı yok. Acı aşkın kendisinde değil, sahiplenme tutkusunda. Kişi aşık olduğu kişiyi kendine ait bir nesneymiş gibi algılıyor ve kaybedince de bir şeyini kaybetmiş gibi acı hissediyor. Kolunu, bacağını veya annesini babasını kaybetmeye değer acı çekiyor. Ancak aşk kavramı içinde acı varsa hastalıklı bir durumdur ve yardım gerektirir. Yoksa aşk gibi insanı motive eden, bütün sistemlerini harekete geçiren, bağışıklık sistemini güçlendiren, heyecanlarını körükleyen ve yaşama sevinci veren bir duygunun acı vermesi mümkün değil!


Sahiplenme duygusu kötü bir şey mi?


Hayır ama buna aşk dememek gerekli. Kişi gerçekten aşıksa, seviyorsa karşısındaki kişinin mutluluğunu düşünür bu da insana acı vermez.


Aşk acısı çekmek insanın elinde değilse ne öneriyorsunuz?


Duygularını bir daha gözden geçirmelerini öneriyorum. Hissettiklerinin ne olduğu hakkında. Acı çekiyorsa mutlaka ama mutlaka bir profesyonele danışmalı. Kendi başlarına çektikleri acıyı kurgularlarsa, sürekli akıllarından geçirirlerse ya da kendilerine duygusal yakınlığı olduğunu bildikleri anne, baba, arkadaş ve kardeşle paylaşırlarsa; bu durum çektikleri acıyı artırmaktan başka bir işe yaramaz. Mutlaka objektif düşünen biriyle paylaşmaları gerekir.


Neden aşk acısını daha çok kadınlar çeker?


Kadınlar daha çok çekiyor denir ama bu kadınların duygularını daha kolay ifade etmelerinden kaynaklanır. Erkeklerde ifade sorunu vardır. Erkek ağlamaz, erkek söylemez ve erkektir dayanır gibi insanı insanlığından uzaklaştıran birtakım kalıplar; erkeklerin bu duyguları kendi içinde yaşamasına neden olur. İfade edemediği için erkeğin daha zavallı olduğunu düşünüyorum. Ancak bu arada sahiplenme duygusu erkeklerde daha fazla olduğu için aslında biten aşklardan sonra onlar daha çok acı çeker.


Sevgisizlik hastalıkları çağırır mı?


Sevgi dediğimiz duygu; yemek, içmek ve hava almak gibi insanın ihtiyacı olan bir şey. Birini sevebilme gücümüz eksikse, bu durum birçok ruhsal hatta bedensel hastalığın kökeni olabilir. Bunun somut bir örneği de var: Aile yanında anne babalarıyla büyüyen çocuklarla, bir yetimhanede büyüyen çocukların ruhsal ve bedensel gelişimlerinde ciddi farklılıklar vardır. Yetimhanede büyüyen çocuklar, aynı gıdaları alsalar bile daha zayıf ve hastalıklara dayanıksız oluyor.


Kanser ve verem gibi hastalıkların alt yapısında 'gönül yarası' var mıdır yoksa bunlar birer film senaryosu mu?


Son yıllarda yapılan araştırmalar, aşırı yoğun stresin bu tip hastalıkların ortaya çıkmasında önemli rol oynadığını ortaya koydu. Bu stres olayları duygusal bir kaynaktan geliyorsa aşk acısı... Dolayısıyla sevgisizlik, boşanmalar, birleşmeler, ciddi stres kaynakları bu hastalıklara zemin hazırlayabiliyor.


Neden kalp ve akciğerler aşk acısından sonra ilk hastalanan organlar. Vücudumuzda gönül kırıklığına en dayanıksız yerler buralar mı?


'Organa resistentia minor', bu Latince bir kavram. Direnci en zayıf organ demek. Bu organ herkeste değişir. Kimisi bir stres karşısında mide kanaması geçirir, kimi kalp krizi geçirir, kiminin migreni tutar. Dolayısıyla herkeste strese karşı direnci düşük olan organ farklı olabiliyor. En zayıf organı budur demek doğru değil ama genetik yapıya göre bu organın yeri değişir.


Hastayken aşık olmak iyileşme sürecini hızlandırabilir mi?


Kesinlikle katılıyorum. İnsanın mutsuz olduğu dönemde, rahatsızlık döneminde bir aşk yaşarsa adrenalin deşarjı, serotonin gibi vücudun direncini artıran hormonlarda artış olur. Dolayısıyla iyileşmeler daha hızlı olur. O yüzden de diyorum ki; hangi yaşta ve hangi şartlarda olursa olsun insanların kalbi, gönlü aşka açık olmalıdır.


Mutlu ve aşık olmak öğrenilebilir mi?


Öğrenileceğini düşünüyorum. Ama bu düşünülmeden, tamamen içgüdüsel duygular sevgi olarak tanımlanıyor. Karşı cinse duyulan cinsellik uyanışı da aşk olarak tanımlanabiliyor. İşte bu nedenle kırılmalar daha sık rastlanıyor. Halbuki aşkın sevginin içinde zamanı paylaşmak, emek, evrensellik hatta estetik var. Bunlar öğrenilebilir ama biz bunları bırakın öğrenmeyi konuşmayı bile aptallık olarak değerlendiren bir toplumuz. Aşk ve sevgi de öğrenilebilir ama öğrenmek için de emek gerekir. Üstelik ölünceye kadar sürecek bir öğretidir bu. Aşkı sadece gençlik dönemine ait bir duygu olarak düşünmek yanlış. O kadar zevklidir ki; keşke hepimiz zamanımızın bir parçasını bu öğretiye ayırsak, yaşamak daha keyifli olur.


Aşk kimden öğrenilir?


Her hissedilen duyguyu aşk diye tanımlarsak insanlara zarar da vermiş oluruz. Ne kadar öğrenilirse öğrenilsin yine de insana ait çok insanın kendisine özel aşkı hissediş şekli olabilir. Ama öğrenmek kaydıyla hepimizin hasta alış şekli farklı, kesinlikle bir eğitimden sonra aşkı da herkes her insanın parmak izinin farklı olması gibi çok kendine özel hissediş şekli bulur. Buna da saygı duymak gerekir. Onun için aşk sevgi gibi konularda, bir başkasının bir başkası üzerine 'şöyle yap böyle yap' demesini dinlememek gerekli. Herkes kendi hisseder. Herkes birbirine akıl verir ama hisseden bilir. Hiç kimse kimsenin yerini bir konuda alamaz. Karşıdakinden öyle bir koku almıştır ki, öyle bir bakış görmüştür ki sadece o görmüştür başkası görmemiştir. O yüzden bir başkası ahkam kesemez! Leyla çok güzel bir kız değilmiş. Leyla'nın babası Mecnun'a demiş ki, "Neden Leyla'ya böyle tutuldun oğlum, kızım öyle dünyalar güzeli de değil." Mecnun'un buna yanıtı ise şu olmuş: "Bir de ona benim gözümle baksanıza..."