Aslında haklısın suç benim bugüne kadar üzüldüğümde hep sessizliği tercih ettiğim için kendimi ifade etmekte zorlanıyorum. Belki susarak veriyorum tepkimi konuştuğumda kırıcı olmaktan korkuyorum. Bilemiyorum ama hep böyleydim ben.

Sevmeyi seviyorum deyişim karşıma her çıkanı seviyorum demek değildi. SEVMEK kavramını seviyorum. Yavrusuyla oynayan anne kedinin ona gösterdiği sevgiyi seviyorum. Birbirlerine aşkla bakan bir çift gördüğümde hiç tanımasam da o insanları da seviyorum. Hayatta her şey bir tecrübedir. Aşk olmayanı anlayabilmek için de aşk budur diyebilmek için aşk olmayanı aşk zannederek yaşamak gerekiyormuş. Hani olur ya çok seversin benim daha önce yaşadığım neymiş dersin. İşte onlar aşka hazırlayan tecrübelermiş.

Balığı nasıl yiyeceğini bilmezsen kılçığı boğazına batar. Gülü nasıl tutacağını bilmezsen dikeni canını acıtır. Yanlış yapa yapa zamanla balıktan tat almayı gülü incitmeden ve incinmeden tutmayı öğreniriz. (Aklıma böyle bir örnek nerden geldi bilmiyorum ama neyse )

Şimdi düşünüyorum da benim de geçmişte yaşayıp aşk zannetiğim duygular aslında beni senin aşkına hazırlamış. Senin gerçek aşk olduğunu anlama için tecrübeymiş onlar.

Hayatı her şeyiyle paylaştığım, paylaşacağım, ömrümün sonuna kadar yaşayacağım her sevinçte ve üzüntüde yanında olmak istediğimsin.
Sahibimsin..
Sadece kalbim değil aklım bedenim ve ruhum da sana ait. Sonsuza kadar …