Sana bir ömür vaat ettim anlamadın...
Hayatın baharını yeşeren ümitleri
Benzeri görülmemiş sevdâları
Ayaklarına serdim aşkların en yücesini...

Sana bir destan vaat ettim anlamadın...
Sensiz geçen her gün bir asır oldu.
Saplandı yüreğime hançer gibi...
«Gel!» dedim «Bir anlık olsun gel...»
Yemin ederim alıkoymam bir daha
Yüreğini yanına al da gel!

Sen bensizliği âb-ı hayat gibi içiyorsun;
Oysa ben cehennem bilmişim sensizliği...
Zehir gibi yudumlamışım acıyı
Hicrân ve ümidi bir arada yaşamışım.

Karalar bağladığım ayrılık ülkesinde
Hayâlin şimdi akkor misâli durur önümde.
Bir kez daha mühürlenir bakışlarım;
Her gün ölür yine dirilirim.
«Gel!» derim «Bir anlık olsun gel...»

Hani ayçiçeğinin Güneş'e olan hasretiydi bizim sevdamız;
Sabrın meyvesini toplayacaktık hasat mevsiminde...
Öyleyse neden gittin?
Nerede kaldı ayrılmamaya and içtiğimiz o günler?
Senin lügâtinde sevgi böyle mi yazar?
Böyle mi yaşıyorsun bitimsiz dediğin sevdâları?
Geride hasretin en yürek yakanını bırakıp
Arkaya bakmadan gitmek mi zannediyorsun aşkı!...

Eğer öyleyse gülüm git...
Bir daha dönmemecesine!
Yıpranmış saçlarıma aklar düşürerek git...
Artık geri dönüşün ölüm fermânım olur
Çünkü benim lügâtimde aşk;
Bir defa ve ölümsüz yaşanır...

Çöl Yağmurları