Sıkılsanız bile lütfen sonuna kadar atlamadan okuyun!
O'nunla ilk tanıştığım zaman...Ortaokulda henüz 14 yaşındaydım.O'nun yaşını ise hiç sormayın!Göz göre göre kendimi ateşe attığımı sonradan anladım.Herkes bu berabarlik için yaşımın çok küçük olduğunu söylüyordu.Aslında hiç bir zaman yaşın uygunluğu söz konusu olamaz böyle bir ilişki de.İlk önceleri sadece yakın arkadaşlarımla paylaştım küçük sırrımı
sadece gönül eğlendiriyordum onunla.Ne kadar da aptalmışım!Aileme anlatamazdımreddedileceğini peşinen biliyordum.Başlangıçta tenha yerlerde çok seyrek buluşuyordukdaha sonra buluşmamızın sayısı gittikçe arttı.Ok yaydan çıkmıştı bir kereevet onu seviyordum.Aklımda hep aynı düşünce vardı ''Onun tutsağı değilim ve istediğim zaman bırakabilirim'' Ne kadar da akılsızmışım.En sonunda olan oldu.Bir gece ansızın annem bizi yatakta yakaladıkızmadı-bağırmadı.Sadece kısa bir nasihat çekti.Beraber olmamızı yasak etmenin mümkün olamayacağını acı acı anlattım.
Aradan seneler geçti ama gittikçe birbirimize bağlandık.Daha doğrusu ben ona bağlandımtahmin edeceğiniz gibi onun umrunda bile değildim.Aradan geçen yıllarda kaybeden hep ben oldum.O bana sahte mutluluklar verdi sadeceben se her şeyimi...
Onun için kavga ettimonun yüzünden çok hastalandım.Önce onu sevmeyi öğrendimsonra nefret etmeyi.Beraber olmayı istemediğim anlarda bileyanımda olmaya devam ediyor.Ne yalan söyleyeyim;bazen ben de isteyerek onun peşinden koşup sokak sokak aradıktan sonra hasretle yeniden buluşuyorduk.İrademi yerle bir ettiailemlearkadaşlarımlayakınlarımla arama girdi.Arkadaşlarımın çoğu da ondan nefret etti.Hatta ben bile tiksindim bazenbedenime ve ruhuma sinen kokusundan.Dudaklarımın her dokunuşundaben ondan o benden bir şeyler çalıyordu.Oher seferinde yeniliyordu kendiniben ise gittikçe kötüleşiyordum.Buna rağmen bir türlü terkedemedim.
Aslında çok defa denedim ayrılmayı.Hepsinde de dönüşümbir öncekinden güçlü oldu.Yokluğunda hasretiyle kıvrandım.Bu ayrılığa alışmaya çalıştım ama asla aklımdan çıkmadı.Tırnaklarımı yedim yetmedikuruyemişe başladımayrılık kilo aldırdı.Hatta inanmazsınız ama şu anda bile yanıbaşımda.Ama yine de hepinizin önünde yemin ediyorum ve söz veriyorum.Y ao beni bırakacakya da ben o sıgarayı!!!
Şimdi lütfen bir daha okuyun!
Not:Türkiye gazetesi takviminden şahsen yazılmıştır...
O'nunla ilk tanıştığım zaman...Ortaokulda henüz 14 yaşındaydım.O'nun yaşını ise hiç sormayın!Göz göre göre kendimi ateşe attığımı sonradan anladım.Herkes bu berabarlik için yaşımın çok küçük olduğunu söylüyordu.Aslında hiç bir zaman yaşın uygunluğu söz konusu olamaz böyle bir ilişki de.İlk önceleri sadece yakın arkadaşlarımla paylaştım küçük sırrımı
sadece gönül eğlendiriyordum onunla.Ne kadar da aptalmışım!Aileme anlatamazdımreddedileceğini peşinen biliyordum.Başlangıçta tenha yerlerde çok seyrek buluşuyordukdaha sonra buluşmamızın sayısı gittikçe arttı.Ok yaydan çıkmıştı bir kereevet onu seviyordum.Aklımda hep aynı düşünce vardı ''Onun tutsağı değilim ve istediğim zaman bırakabilirim'' Ne kadar da akılsızmışım.En sonunda olan oldu.Bir gece ansızın annem bizi yatakta yakaladıkızmadı-bağırmadı.Sadece kısa bir nasihat çekti.Beraber olmamızı yasak etmenin mümkün olamayacağını acı acı anlattım.Aradan seneler geçti ama gittikçe birbirimize bağlandık.Daha doğrusu ben ona bağlandım
tahmin edeceğiniz gibi onun umrunda bile değildim.Aradan geçen yıllarda kaybeden hep ben oldum.O bana sahte mutluluklar verdi sadeceben se her şeyimi...Onun için kavga ettim
onun yüzünden çok hastalandım.Önce onu sevmeyi öğrendimsonra nefret etmeyi.Beraber olmayı istemediğim anlarda bileyanımda olmaya devam ediyor.Ne yalan söyleyeyim;bazen ben de isteyerek onun peşinden koşup sokak sokak aradıktan sonra hasretle yeniden buluşuyorduk.İrademi yerle bir ettiailemlearkadaşlarımlayakınlarımla arama girdi.Arkadaşlarımın çoğu da ondan nefret etti.Hatta ben bile tiksindim bazenbedenime ve ruhuma sinen kokusundan.Dudaklarımın her dokunuşundaben ondan o benden bir şeyler çalıyordu.Oher seferinde yeniliyordu kendiniben ise gittikçe kötüleşiyordum.Buna rağmen bir türlü terkedemedim.Aslında çok defa denedim ayrılmayı.Hepsinde de dönüşüm
bir öncekinden güçlü oldu.Yokluğunda hasretiyle kıvrandım.Bu ayrılığa alışmaya çalıştım ama asla aklımdan çıkmadı.Tırnaklarımı yedim yetmedikuruyemişe başladımayrılık kilo aldırdı.Hatta inanmazsınız ama şu anda bile yanıbaşımda.Ama yine de hepinizin önünde yemin ediyorum ve söz veriyorum.Y ao beni bırakacakya da ben o sıgarayı!!! Şimdi lütfen bir daha okuyun!
Not:Türkiye gazetesi takviminden şahsen yazılmıştır...