Hayat hergün parçalarca sevgi alıyor yüreğimden.
Oysa onlara o kadar çok ihtiyacım varki...
Mutluluksa biraz daha akıp gidiyor avuçlarımdan, tutamıyorum, engelde olamıyorum. Her saniye dahada tükeniyorum. İşte birgün daha bitiyor. Güneş yine herzaman ki yerinden batıyor. Dünya dönerken insanlarda değişiyor. En yakınlarım dediklerimi bile tanıyamıyorum. Değişen benmiyim? onlar mı? yoksa zaman mı? bir anlam veremiyorum. Aslında düşünmekte istemiyorum.
Hani Kıraç demiş ya bir şarkısında;
''Şimdi ellerim bomboş, sözlerim sarhoş, gönlüm olmuş bin parça. Çoktan terk edip gitmiş, içte bu sevda, gözde olsa ne fayda''
Öyle birikmiş şeyler varki içimde SÖYLEYEMEDİKLERİM, isteyipte GERİYE GETİREMEDİKLERİM..
