" Siyah’a
Sonbahar’a…"
Söktüm kısırlığı aşikar yüreğimi yerinden..
Baş göz ettim gözlerimi köklerinden..
Siyah`a hüküm giydirdim çocukluğumu...
Düştüm sonbahara..
Yâr oldum yaralarıma...
Yaren oldum senin gibi acıya..
İçim bölük pörçük..
Saatler hep gecenin üçünü gösteriyor..
Seninle yıldızları gökyüzüne astığımız saatler var ya...
İşte zamanlarda rehin düşüyor sol yanım geceye..
Uzun zamandır kaçırmıyorum gece yarısı trenlerini..
Hep vaktinde geliyor Posta treni..
Hep vaktinde gidiyor Mavi tren..
Ama içimdeki kız çocuğu hep tehirli..
Hep tehirli..
Ve de hep biletsiz..
Ağlamaklı sol yanı..
İçinde bir boşluk..
Gözlerinde bir yokluk..
Son kez bir gece yarısı treni ile geleceğim sana.
Yüzümde tehirli kalmış bir tren yolculuğu.
İçimdeki yoklukla ineceğim şehrine..
Bozkır adımlarıma deniz isyan bileyecek olsa da
Çocukluğumun tahta arabalarını denizlerinde batırıp
Gözlerinden kağıt gemiler yapmayı öğreneceğim..
Sonra da deniz kabuklarının içine gözlerinin kahvesini çizeceğim.
Biliyorum geldiğimde sen uyuyor olacaksın..
Güneşi uyandıracağım gözlerimle..
Sonra da perdelerine sesimi bırakıp düşlerinden öpeceğim seni..
Son kez öpeceğim gözlerinden seni..
Acıya nasır olmuş yüreğine yaslayıp başımı
Bir şiiri fısıldayacağım kulağına.
Biliyorum gözyaşlarınla eşlik edeceksin bana..
Sus diyeceksin..
Sus..
Susmayacağım..
Sen dudaklarımı ellerinle kapatmaya çalıştıkça
Ben avaz avaz bağıracağım.
Üstüm başım hazan..
En sevdiğin rengi örttüm üzerime..
Siyaha boyadım tüm yolları..
Bir ağıt yankılanıyor yeşil boyalı evimizden..
Mahşeri bir kalabalık..
Sanki bir arife sabahı..
Yok yok...Bir bayram sabahı..
Hani bir arife sabahında ölmeliydi ya bu adam..
Bayram sevinçlerine yetişmeliydi gözlerim..
İşte tam burada giymeliyim üzerime siyahı..
Şimdi en sevdiğin mevsimdeyiz sevgili.
Yüreğim mahşeri bir sonbahar yeri.
Gözlerim yaprak yaprak hüzün.
Çocukluğumun tüm trenleri tehirli.
Ve sen acıya yarenlik ettikçe bir mezar kazılıyor Yusuf`un kuyularında.
Ve ben üzerinde siyah bir elbiseyi giydiğini görünce
Ölmeyi özlüyorum gözlerinde öylece.
Unutma sevgili sen ölmeden ben ölmeyeceğim.
Ölmeyeceğim sevgili..
Ölmeyeceğim..
Biliyorum bir suskunluk orucuna niyetlenmişsin..
Boz da orucunu
Adının yedi harfiyle uzat yüreğini bana..
Yoksa en sevdiğin mevsimde
Bir sonbahar sabahında öleceğim..
Tam da ölmeyi özlemişken gözlerinin Elif ilinde
Öldürme beni..
Sevdanla hayatlandır beni..
Köklerime umut
Yüreğime mutluluklar ver..
" Sen varken suskunluk yakışmaz bana.
Yine giyindim yirmi dokuz harfi..
Harf harf seni yazdım yüreğime.. "
Sonbahar’a…"
Söktüm kısırlığı aşikar yüreğimi yerinden..
Baş göz ettim gözlerimi köklerinden..
Siyah`a hüküm giydirdim çocukluğumu...
Düştüm sonbahara..
Yâr oldum yaralarıma...
Yaren oldum senin gibi acıya..
İçim bölük pörçük..
Saatler hep gecenin üçünü gösteriyor..
Seninle yıldızları gökyüzüne astığımız saatler var ya...
İşte zamanlarda rehin düşüyor sol yanım geceye..
Uzun zamandır kaçırmıyorum gece yarısı trenlerini..
Hep vaktinde geliyor Posta treni..
Hep vaktinde gidiyor Mavi tren..
Ama içimdeki kız çocuğu hep tehirli..
Hep tehirli..
Ve de hep biletsiz..
Ağlamaklı sol yanı..
İçinde bir boşluk..
Gözlerinde bir yokluk..
Son kez bir gece yarısı treni ile geleceğim sana.
Yüzümde tehirli kalmış bir tren yolculuğu.
İçimdeki yoklukla ineceğim şehrine..
Bozkır adımlarıma deniz isyan bileyecek olsa da
Çocukluğumun tahta arabalarını denizlerinde batırıp
Gözlerinden kağıt gemiler yapmayı öğreneceğim..
Sonra da deniz kabuklarının içine gözlerinin kahvesini çizeceğim.
Biliyorum geldiğimde sen uyuyor olacaksın..
Güneşi uyandıracağım gözlerimle..
Sonra da perdelerine sesimi bırakıp düşlerinden öpeceğim seni..
Son kez öpeceğim gözlerinden seni..
Acıya nasır olmuş yüreğine yaslayıp başımı
Bir şiiri fısıldayacağım kulağına.
Biliyorum gözyaşlarınla eşlik edeceksin bana..
Sus diyeceksin..
Sus..
Susmayacağım..
Sen dudaklarımı ellerinle kapatmaya çalıştıkça
Ben avaz avaz bağıracağım.
Üstüm başım hazan..
En sevdiğin rengi örttüm üzerime..
Siyaha boyadım tüm yolları..
Bir ağıt yankılanıyor yeşil boyalı evimizden..
Mahşeri bir kalabalık..
Sanki bir arife sabahı..
Yok yok...Bir bayram sabahı..
Hani bir arife sabahında ölmeliydi ya bu adam..
Bayram sevinçlerine yetişmeliydi gözlerim..
İşte tam burada giymeliyim üzerime siyahı..
Şimdi en sevdiğin mevsimdeyiz sevgili.
Yüreğim mahşeri bir sonbahar yeri.
Gözlerim yaprak yaprak hüzün.
Çocukluğumun tüm trenleri tehirli.
Ve sen acıya yarenlik ettikçe bir mezar kazılıyor Yusuf`un kuyularında.
Ve ben üzerinde siyah bir elbiseyi giydiğini görünce
Ölmeyi özlüyorum gözlerinde öylece.
Unutma sevgili sen ölmeden ben ölmeyeceğim.
Ölmeyeceğim sevgili..
Ölmeyeceğim..
Biliyorum bir suskunluk orucuna niyetlenmişsin..
Boz da orucunu
Adının yedi harfiyle uzat yüreğini bana..
Yoksa en sevdiğin mevsimde
Bir sonbahar sabahında öleceğim..
Tam da ölmeyi özlemişken gözlerinin Elif ilinde
Öldürme beni..
Sevdanla hayatlandır beni..
Köklerime umut
Yüreğime mutluluklar ver..
" Sen varken suskunluk yakışmaz bana.
Yine giyindim yirmi dokuz harfi..
Harf harf seni yazdım yüreğime.. "
