Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime
kimse duymuyor
duymuyor...
sustum!
sustu dudağımdaki şarkı,gözlerimdeki şiir
yaraları yalayan rüzgar
sokaklarında kahrolduğum şehir
kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime
kimse duymuyor
duymuyor...
sustum!
sustu dudağımdaki şarkı,gözlerimdeki şiir
yaraları yalayan rüzgar
sokaklarında kahrolduğum şehir
gözlerim konuşuyor yalnız
sustum!
bin ah sürüp dudaklarıma
ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
susdu benimle deniz,
sustu deli dalgalar,sustu martılar...
umutlarımı sarıp rüzgarlara
uzaklara savuruyorum her gece
yıldız yapıp serpiyorum
--------------------------
gökyüzü
sustum!
tuz basıp yaralarıma
sustum!
içinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi
yaslanıp yalnızlığın duvarına
gül döküp kalabalıklara
kimsesiz geziyorum gönül ülkemi her gece
kimse bilmiyor...
kimse görmüyor
sustum!
sustu benimle gök,sustu dağ,sustu toprak
acılar konuşuyor şimdi yalnız
yaralı gönlümün sızıları konuşuyor
tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir
atıyorum uçurumlardan kimse hissetti mi
saçlarını kokluyorum rüzgarların
dudaklarından öpüyorum hayatı
içimde incecik bir sevgi ürperiyor
sarı hüzünler dökülüyor gönül bahçeme
gelmiyor beklediğim bahar yaralar merhem tutmuyor
gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara
mendil silmiyor,yağmur dinmiyor
sevdiğim bilmiyor
sustum!
sustu benimle sarı sabır,sustu hasret,sustu zaman
sustum!yalnız gözlerimle dokunuyorum hayata
kimse anlamıyor...
------------------------
sustum!ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat
kucağımda büyütüp öldürdüğüm sevgi
yaralar merhem tutmuyor,geceler avutmuyor
ben sustum!
acılarım konuşuyor yalnız
ben sustum!susmuyor yüreğimi kavuran kasırga
pencereme vuran yağmur damlaları
susmuyor her gece dışarda inleyen rüzgar
gelmiyor bahar kuşlar sevinmiyor yıldızlar küs
ay üzgün,güneş doğmuyor,acılar dinmiyor
içimde binlerce şiir kanıyor her gece
kimse bilmiyor...
sustum!
sustu benimle sarı sabır,sustu hasret,sustu hayat
sustu zaman
acılar konuşuyor yalnız
kimse duymuyor...
duymuyor...
duymuyor...
duymu...
duy...
yazarken kalemin ucuna biriken tüm heceler ağlamakta. Sancılarımıza takılmış doğumlar