Susuyorum
İçimdeki çığlıklar yırtıyor duvarları
Ben susuyorum...
Sadece yağmurun esintisi..
Ve rüzgarın sesi...
İçim ürperiyor.
Korkutuyor beni bu serin karanlık...
Hatırımda kalan bir masal.
Güven korkudan güçlü derdi.
Tutundum masalıma yine.
Umutlar tükenmez kalem gibiydi...
Biliyordum...
Her karanlıkta kendime dönüyordum..
Güçsüzdüm...
Düşlerimi topluyordum sokak köşelerinden...
Üzerine yağmur damlaları düşerken...
Masallar bile güçlüydü benden.
Yine de son kez...
Ve belki bu kez...
Yaklaşmıştım düşlerime.
Sanki uzaklardan gelen bir ses ve bir nefes
Sanki uzansam dokunacaktım
Bir nefes gibi ensemde
Yine gözlerimi kapatıyordu bir el...
Ve ben geç olsada anladım...
Korkular yersiz değildir
Hiç bir zaman!
Ve sonu olmayan
Bir yalandır bütün masallar...!
