
Hep daha çok boşvermiş göründüm

Daha çok alay ettim kendimle

Hep tutarak kendimi

Daha çok gülümsedim

Daha cesur göründüm

Daha güçlü gibi göründüm

Panikten sağa sola koşacak gibiyken

Ve gülümsedim bilmişcesine… Hiç bir şeyi bilmeden

Sarılmak istiyordum birine

Sarılmadım kimseye ama

Kafamda bir yerlerde


Koşarken ben deli gibi


Her an yakalayacak gibi…

Sevmek istedim


Her şey önemsiz oldu benim için

Hep öyle sandılar

Ama yanıldılar

Hep rol yaptım

Korktum herşeyden

Oradaydım esasında ama gerçek şuydu

Kimsenin bilmediği biriydim

Hep açıksözlüymüşüm gibi davrandım
Aklımdan geçenleri asla söylemedim oysa
Hep oyunu izledim

Karışmadım
Ama zannettiler ki

Oysa ben hiç dahil etmedim kendimi oyuna
Aklımdan siyah geçerken

Siyah deseydim olmazdı

Ben uğraşmak istemedim sizinle
Dahil olmak istemedim oyuna
Beyaz dedim ve gizlendim
Bilmediniz

Demezdim hiç düşündüklerimi

Denmezdi

Kırılırdınız
Güya yakındık ya biz birbirimize

Ama anlatılmazdı

Kral çıplak hesabı…
Tercihen ikiyüzlülük modaydı
Çıkmaz sokaklara aşinaydık ya biz
El mahkum gülümserken

Hep aynı devam ederdi bu oyun


Herkes çok iyi bilirken beni
Giderek daha bir gizledim kendimi
Anlatılamaz haldeydi tüm bu hesaplar
Anlatmayı denediysem de önceleri
Geri çekildim yenik

Her şey yolunda gibi görünürken
Her gün duyar oldum çekip gitme

Kimsenin bilmediği

Bir yabancı olabilmek yegane dileğimdi
Her şeyi kimse istemedi bilmek
Kimse istemedi duymak
Sözlere dökülmesi sakıncalılar listesi uzar giderdi
Sustum; içimde bir yerlerde gölgesi bol serin odalarımda kapanan kapıları sayarak…
Hep yalnız kalırdım hiç şikayet etmezdim değil mi
Taş duvarlar gibiydim değil mi
Yine de yosun tutardım çok ender de olsa ağladığım için
Ve hikaye buydu…
Bir kale sandıkları şey öyle görünse de bir kale gibi



